11 ตุลาคม 2549 10:26 น. - comment id 613786
ขอขอบคุณกำลังใจที่มอบให้ รับจากใจดวงน้อยถ้อยถวิล รับความหวงห่วงใยที่ได้ยิน คราได้ลิ้มความห่วงจากดวงใจ
11 ตุลาคม 2549 10:34 น. - comment id 613795
อิอิ กลัวคนอื่นแย่งเลยรีบมาค่ะ
11 ตุลาคม 2549 10:49 น. - comment id 613804
มาเป็นตัวสำรองก้อได้ค่ะ คุณนางฟ้า.... มารับกำลังใจ คูณสองค่ะ คริ คริ....
11 ตุลาคม 2549 11:06 น. - comment id 613813
ขอบคุณค่ะคุณนางฟ้า..... วันนี้นางฟ้าใส่ชุดสีนี้ใหมค่ะ.... สวยค่ะสมกับเป็นนางฟ้าใจดีเลย.....
11 ตุลาคม 2549 12:37 น. - comment id 613829
ขอบคุณใน น้ำใจ นางฟ้าให้ ต่อนี้ไป ปัญหาไร จะบอกหนา เรื่องแรกที่ อยากจะบอก ว่าพี่ยา รักนางฟ้า น้องนั้น เหลือจะทน เพียงได้เห็น ก็ยิ้มได้ กระไรนี่ ดวงฤดี พี่นั้น มันสับสน ทุกท่วงท่า ที่น้องมี นี้เหลือทน ช่างชอบกล เหมืองนางฟ้า มาแปลงกาย แปลกที่สามารถจำแลงร่างมาให้ดูได้ทุกวันครับ
11 ตุลาคม 2549 13:13 น. - comment id 613831
แวะเอากำลังใจมาสมทบด้วยค่ะ
11 ตุลาคม 2549 13:20 น. - comment id 613834
มาเติมกำลังให้คุณคนดีอีอก1เสียงจ้า
11 ตุลาคม 2549 13:21 น. - comment id 613835
ผ่านมาขอปันกำลังใจกับเค้าบ้างค่ะ ตอนนี้เหลือน้อยเต็มที ม่ายรู้ หายปายหนายหม้ด...
11 ตุลาคม 2549 15:36 น. - comment id 613885
อยากมีคนคอยให้กำลังใจแบบนี้จัง ดูอบอุ่นดีนะครับ...ชอบ
11 ตุลาคม 2549 21:11 น. - comment id 613975
เป็นกลอนที่ให้กำลัง ที่ดีมากค่ะ..มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย...
11 ตุลาคม 2549 22:18 น. - comment id 614002
อย่าได้ท้อนะคนดีที่ห่วงฉัน เพราะทุกวันเวลา ณ ครานี้ ฉันยังอยู่สุขสบายในฤดี แถมมากมายกำลังใจที่ได้มา กลอนน่ารักเหมือนเจ้าของกลอนเลยนะค่ะเนี่ย อิอิ
12 ตุลาคม 2549 04:20 น. - comment id 614030
12 ตุลาคม 2549 15:40 น. - comment id 614254
อย่าห่วงใยในตัวฉัน เพราะใจนั้นมีพี่นางฟ้าอยู่ ไม่โดดเดียวอ้างว้างพี่ก็รู้ เรายังมีกันอยู่เสมอมา บัวพูดจริงๆนะค่ะพี่นางฟ้า อิ อิ อิ แต่งได้น่ารักจังเลยค่ะ บัวชักอยากเห็นตัวเป็นๆเสียแล้วสิค่ะเนี้ย พี่ขับรถดีๆรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
20 ตุลาคม 2549 08:11 น. - comment id 617138
ดีค่ะ ชอบกลอนที่เธอแต่งจังเลยค่ะ
9 กุมภาพันธ์ 2550 10:31 น. - comment id 654905
ฉันหายไปจากโลกตัวอักษร เหลือแค่เพียงร่างเงาของบทกลอนที่เพรียกหา เศษกวีและชีวิต เศษความคิดที่เกลื่อนตา เท่านั้นที่ย้ำว่า ฉันเคยภูมิใจนักหนาในงานกลอน ไล่ระเรื่อยไปตามภาษาที่บ้าเขียน ให้รับรู้ถึงกระแสกวีไหลเวียนในวันก่อน ปวด แปลบ แปลก ปะปนไปเมื่อนึกย้อน ในยามความฝันไหวอ่อน และแอบซ่อนอยู่ภายใน ไร้แล้วซึ่งแรงเริงระบำ ไร้แล้ววิญญาณวรรณกรรมที่พริ้วไหว มีเกิด มีดับ มีสูญลับ และจากไป เหลือเพียงความว่างกลวงในหัวใจที่ล่าไล่เป็นเงา บทกวีวันนี้จึงมีแต่บ่นบ้า ไม่แฝงปรัชญาคติฉลาดด้วยขลาดเขลา ไร้สาระ ล่องลอย บางเบา ไม่อาจเก็บเอาสารัตถะต่างๆนานา ฉันหายไปจากโลกตัวอักษร และแอบซ่อนอยู่หลังกระดาษหนาๆ บ่มเพาะตัวตนเพื่อไม่นานวันหนึ่งข้างหน้า ฉันจะกลับมาเผชิญชะตากับโลกกวี(ฟักก่ะเจม)ดีกว่าของพี่อีกกลอนผม
9 กุมภาพันธ์ 2550 10:33 น. - comment id 654909
เพียงหัวใจเคยผ่านเรื่องราวโศก แต่ใช่โลกทั้งโลกจะหม่นไหม้ เพียงแค่ผ่านเรื่องราวร้าวหัวใจ แต่ขอให้ก้าวผ่านไปด้วยดี เพียงหัวใจเธอนั้นได้พบทุกข์ อย่าตัดสุขสิ้นลงไม่สดศรี เพียงแค่รอทุกข์จางจากชีวี สุขฤดีจะคืนสู่ใจเธอ เพียงให้เธอเก็บรักในส่วนลึก เป็นผลึกก้นใจไม่ให้เผลอ เพียงถ้ารักแล้วทุกข์ทุกคราวเจอ ขอให้เธอผ่านทุกข์ไปด้วยดี