หน้าส่วนตัว
ตอบพิเศษไปให้คนเฝ้าห่วง บ้านเลขที่ไร้ดวงคู่สุขสม
ตำบลเฝ้าเวียนหาความระทม
อำเภอชอบขื่นขมมิร้างลา
จังหวัดไกลผู้คนตั้งถิ่นอยู่
รหัสรู้มีเพียงเธอห่วงหา
วันที่ส่งคือวันหยุดน้ำตา
เรื่องที่ผ่านพ้นมายังไม่ลืม
เรียนผู้ห่วงห่วงหาที่รักยิ่ง
อ้างถึงสิ่งเขาเคยทำให้ปลื้ม
สิ่งที่ส่งมาด้วยเคยหยิบยืม คือรักเขาที่ลืม ตามเวลา
รู้ว่าเธออยากเห็นฉันมีสุข หมดความทุกข์เคล้าจิตพิศมัย
แต่จะให้ฉันนั้นทำอย่างไร เพราะว่าให้สั่งใจไม่ง่ายเลย ไม่อยากหรอกกักเก็บความเจ็บช้ำ อมพนำแต่ทุกข์ไม่อยากเอ่ย เรื่องนี้นั้นสาหัสเกินกว่าเคย โธ่ ! เธอเอ๋ย .. ฉันกลัวเธอเปลี่ยนไป หากเธอรู้เรื่องราวที่ชอกช้ำ ที่เขาเคยกระทำรับได้ไหม หรือหากเธอรับรู้เรืองเป็นไป ว่าตัวฉันไม่ใช่.. คนเคยเป็น
สุดท้ายนี้ขอบใจเธอหนักหนา ที่ยังเฝ้าห่วงหาอยากพบเห็น อยากให้ฉันสดใสยังยิ้มเป็น คอยเขี่ยวเข็ญ เช้าเย็น ..ส่งใจมา
คิดถึงเธอเหมือนกันไม่ลวงหลอก
เซ็นจากใจช้ำชอก ... แทนภาษา
ไวยากรณ์คนช้ำ ..เจ็บอุรา
คนห่วงหานำพา ... มิเคยเจอ
ห้องหัวใจมีแต่ทุกข์เฝ้ารุมเร้า
เบอร์โทรเศร้าเขาลืมเราเสมอ
โทรสารสักนิด..ไม่เจอะเจอ
เมล์นะเหรอ ..ยังเบลอมีหรือไร...
ไวยากรณ์ 6 ต.ค. 2549 17:12 น. - ID 93656 
1215
8
0
6 ตุลาคม 2549 17:21 น. - comment id 612662
อ่านแล้ว ...เศร้าใจจัง .... ฮื้อ ๆๆๆๆ
... ชอบจังเลย ....
รู้และ.. ! ต้นเหตุของน้ำท่วม
เพราะจดหมาย จากคนเศร้านี้เอง
6 ตุลาคม 2549 19:04 น. - comment id 612693
creative มาก ๆ
9 ตุลาคม 2549 11:18 น. - comment id 613034
ดีจ้า แวะมาอ่านกลอนค่ะ แต่งได้ดีนะค่ะ
9 ตุลาคม 2549 18:51 น. - comment id 613179
ถ้าความรักไม่เข้าใจกันก็ไปตายเลย
9 ตุลาคม 2549 19:12 น. - comment id 613183
ที่พิเศษตอบชายหวังคลายเศร้า บ้านคอยเฝ้าห่วงหาจึงปราศรัย
ตำบลชอบปลอบขวัญทุกวันไป
อำเภอใจให้ห่วงหาทุกนาที
จังหวัดอยู่คู่สุขไม่ทุกข์ร้อน
รหัสผ่อนคลายเหงาเศร้าหลีกหนี
วันที่ส่งตรงมอบชอบไมตรี
เรื่องที่มีคือห่วงใยจากใจจริง
เรียนเพื่อนชายไวยากรณ์แน่นอนใช่
อ้างถึงความห่วงใยจากใจหญิง
สิ่งที่ส่งมาด้วยช่วยประวิง ให้เธอทิ้งความเหงาและเศร้าตรม
ด้วยเข้าใจเสมอว่าเธอเจ็บ แถมกักเก็บความเศร้าเฝ้าขื่นขม กับเรื่องราวคราวก่อนย้อนระทม ต้องจ่อจมน้ำตาด้วยอาลัย แต่ยังหวังเธอนั้นทุกวันนี้ จะหลีกลี้ความเศร้าเฝ้าสดใส รู้หละนะว่าทำยากลำบากใจ แต่เชื่อซิเธอทำได้นะคนดี แม้ต้องใช้เวลารักษาหน่อย แต่อย่าปล่อยให้เป็นอยู่เช่นนี้ เพราะฉันเชื่อเธอนั้นทุกวันมี หญิงดีดีรอเคียงข้างไม่ห่างไกล
สุดท้ายนี้ขอเธอพบเจอสุข ลืมเรื่องทุกข์หรือเศร้าเฝ้าหวั่นไหว แถมยังมีคนแสนดีที่รู้ใจ ยืนเคียงบ่างเคียงไหล่ไปแสนนาน
ยังคิดถึงเพื่อนเสมอมิเผลอไผล
เส้นลายลงตรงนี้ไว้จากตาหวาน
หญิงไร้เงานามปากกาทิวาวาน
ตลอดกาลคือเพื่อนกันมิผันลา
ห้องทุกห้องใจนี้มากมีเพื่อน
เบอร์โทรเตือนศูนย์ถึงเก้าเฝ้าหรรษา
โทรสารไม่มีทุกทีมา
เมล์ทุกคราตูนทูวันที่ฉันใช้
ช่วงนี้ฝนตกหนักมาก ยังไงดูแลสุขภาพตัวเองด้วยนะ เป็นห่วงเสมอ ช่วงนี้ตูนอาจหายไปบ้าง ยังไงไม่ต้องห่วงนะ แล้วจะกลับมา เมื่อเวลาอำนวจ อ้อ ตูนจบแล้วนะ รับปริญญาฯ ประมาณ 8 - 12 มกราคม 2550 ซึ่งจะเป็นวันไหนนั้นยังไม่แน่ชัด แต่ยังไงขอบคุณมาก สำหรับกำลังใจที่มอบให้
9 ตุลาคม 2549 21:21 น. - comment id 613241
ที่พิเศษตอบหญิงที่เป็นเพื่อน บ้านเลขที่ลางเลือนความรักหา
ตำบลชอกช้ำจิตติดอุรา
อำเภอไร้คนนำพาแม้นานปี
จังหวัดไร้คู่ครองอยู่โดดเดี่ยว
รหัสเกี่ยวแต่ทุกข์มิสุขี
วันที่เขียนยังช้ำในฤดี
เรื่องที่มีให้ฉันทำอย่างไร
เรียนเพื่อนหญิงไร้เงามิต้องห่วง
อ้างเวลาลาล่วงยังอยู่ไหว
ส่งที่ส่งมาด้วยคือความนัย ฉันยังยืนอยู่ได้ .. แม้ช้ำตรม
ขอบใจเธอเสมอที่ยังห่วง คอยเฝ้าทวงคู่ครองที่เหมาะสม ยังอยากเห็นเพื่อนนี้มีคู่ชม โลกกลมกลมใช่หยุดหมุนหากเดียวดาย ฉันยอมรับยังคงกักเก็บอยู่ รักที่รู้ตอนนี้แม้ห่างหาย แต่คงเป็นความทรงจำอยู่ข้างกาย รักนั้นค่ามากมาย ... ที่เคยมี เขาเป็นเหมือนแรงบันดาลให้ฉันสู้ ไม่อุดอู้หรือคอยแต่วิ่งหนี กับปัญหาท่วมท้นล้นทวี ขอแค่มีเขาเคียงข้างให้แรงใจ
สุดท้ายนี้ขอบใจเธออย่างมาก ที่ยังอยากพบเห็นฉันสดใส แต่ฉันนี้ขอบอกไม่เป็นไร จะมีคนเคียงหรือไม่ ..ใช่ประเด็น
คิดถึงเพื่อนคนดีอยู่เสมอ
ไวยากรณ์คนพร่ำเพ้อ ..ที่อยากเห็น
8 - 12 มกรา ตอนเย็น ๆ
อาจไปเป็นหนึ่งในภาพ ..วันสำคัญ
ห้องทุกห้องรกร้างความรักผ่าน
แม้จักนานแสนนานมิเหหัน
รักนั้นฤา พอทีชั่วชีวัน
หน้าที่ฉัน .. คืออยู่เพื่อเดียวดาย
11 ตุลาคม 2549 18:38 น. - comment id 613934
ที่ชอบตอบพิเศษ บ้านไร้เหตุความหม่นหมอง
ตำบลเฝ้าสมปอง
อำเภอจองครองสุขใจ
จังหวัดสวัสดี
รหัสมีเรื่องสดใส
วันที่มีความใน
เรื่องจริงใจจากใจจริง
เรียนเพื่อนไวยากรณ์
อ้างทุกตอนไม่ทอดทิ้ง
สิ่งส่งตรงประวิง ห่วงเธอยิ่งจริงจริงเลย
ด้วยรู้เธอยังเศร้า เพราะเธอเฝ้าคอยเฉลย อีกทั้งยังไม่เคย คิดละเลยการลืมลา ของใครเขาคนก่อน ที่เฝ้าย้อนความห่วงหา จนให้ในชีวา เธอนั้นหนาพาระทม แถมยังไม่เคยคิด จะใกล้ชิดให้สุขสม กับใครให้ภิรมย์ จนจ่อจมระทมใจ แต่เชื่อว่าวันหน้า เธอเริงร่าพาสดใส ส่วนเจ้าปัญหาใด หากเข้าใกล้ในใจเธอ ปรึกษานะปรึกษา ทุกเวลาได้เสมอ กับเพื่อนเตือนพบเจอ นะจ๊ะเกลอหากเธอมี ปัญหาหนักหนาเน้น ให้ฉันเป็นหนึ่งคนนี้ แก้ไขหรือหวังดี หากเธอนี้นั้นมีภัย
สุดท้ายหวังอย่างยิ่ง ชีวิตจริงเธอสดใส ราบรื่นชุ่มชื่นใน สุขหทัยกว่าใครเป็น
คิดถึงอยู่เสมอ
ลายเซ็นเกลอลงเน้นเน้น
ผู้หญิงไร้เงาเป็น
ทั้งเช้าเย็นเช่นเพื่อนเกลอ
ทุกห้องมิตรภาพ
เบอร์โทรทราบไม่พลั้งเผลอ
ศูนย์หกหกแปดเจอ
เจ็ดแปดเพ้อมาเจอตาม
สุดท้ายศูนย์แปดเจ็ด
เมล์คอยเช็คหรือไตร่ถาม
toon_to_oneนั้นทุกยาม
แอดhotmailจุดดอทคอม
สวัสดียามเย็นค่ะ ช่วงนี้ฝนตกหนักอีกแล้ว ยังไงดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน๊า เป็นห่วงเสมอ และขอบคุณสำหรับมิตรภาพ รวมทั้งการจะมาถ่ายรูปด้วยกัน ยินดีค่ะ เดี๋ยวยังไง วันที่รับจริงจะแจ้งให้ทราบอีกครั้ง หรือ ถ้าอยากจะทราบเร็ว ๆ ก็โทรมาได้น๊า อิอิ
11 ตุลาคม 2549 23:04 น. - comment id 614016
ที่ตอบเพราะกลัวห่วง บ้านลาล่วงรักชู้สาว
ตำบลเดือนไร้ดาว
อำเภอคราวอยู่คนเดียว
จังหวัดแก่โดดเดี่ยว
รหัสเกี่ยวใครไม่ไหว
วันนี้ยอมทำใจ
เรื่องไร้ใครมานำพา
เรียนผู้หญิงไร้เงา
อ้างเรื่องเล่าครานั้นหนา
สิ่งส่งเพื่อย้ำว่า ใช่ไร้ค่าเพราะเขาเมิน
ด้วยรู้เธอยังห่วง หลังจากช่วงเขาห่างเหิน กลัวฉันต้องเผชิญ เกรงฉันเดินพร้อมน้ำตา แต่อยากบอกให้รู้ ใช่อุดอู้อย่างเธอว่า กับสิ่งที่ผ่านมา นั้นล้ำค่าความทรงจำ เพราะเขาเป็นแรงใจ ฉุดฉันไว้ไม่ถลำ เป็นหนึ่งคอยชี้นำ ผ่านเรื่องช้ำมามากมาย ถึงแม้ในวันนี้ จะไม่มีเขาข้างกาย ติดต่อกันไม่ได้ คล้ายว่าตายจากกันไป แต่ฉันใช่เศร้าซึม หรือเงียบขรึมนั้นก้อไม่ แค่ไม่อยากมีใคร เพราะอยู่ได้แม้คนเดียว
สุดท้ายความหวังเธอ บอกนะเอออย่านะเชียว เพียรหาใครข้องเกี่ยว อย่าแลเหลียวอย่าใส่ใจ
คิดถึงอยู่เสมอ
อยากเจอะเจอฉันบ้างไหม
ไวยากรณ์คนเฉไฉ
อาจจะไปในวันงาน
ทุกห้องของหัวใจ
ปิดตายไว้ไร้คนผ่าน
เบอร์โทรเลิกใช้งาน
โทรสารมาละกัน
12 ตุลาคม 2549 19:36 น. - comment id 614366
ที่ส่ง ตรงจิต ถึงมิตร ของฉัน บ้านมี ผูกพัน มิหวั่น มิไหว
ตำบล ห่วงหา นำพา ห่วงใย
อำเภอ จริงใจ มอบให้ เพื่อนเกลอ
จังหวัด พันผูก จึงหมั่น ปลูกฝัง
รหัส จริงจัง ทุกครั้ง พร่ำเพ้อ
วันที่ ฉันส่ง ซื่อตรง พบเจอ
เรื่องนำ เสนอ ห่วงหา อาทร
เรียนไว ยากรณ์ แน่นอน เพื่อนรัก
อ้างถึง เน้นหนัก หวังให้ ถ่ายถอน เรื่องเศร้า เหงาใจ ให้ไกล จากจร
สิ่งส่ง แน่นอน ทุกตอน จากใจ
ตามที่ อ้างถึง สิ่งหนึ่ง เคยกล่าว เกินเรื่อง เกินราว ทำให้ หวั่นไหว ฉันนั้น ขอโทษ ได้โปรด อภัย เพราะแค่ หวังให้ เธอได้ ชื่นชู กับคน แสนดี ที่มี เคียงข้าง อย่างไม่ ไกลห่าง ไม่ร้าง ไกลคู่ อยู่ใกล้ แล้วสุข ในทุก อณู แต่เมื่อ ได้รู้ ความใน ใจเธอ ว่าชอบ โดดเดี่ยว อยู่อย่าง เปลี่ยวเหงา ทุกวัน มิเศร้า หรือเฝ้า พร่ำเพ้อ ก็จะ ไม่ยุ่ง ไม่มุ่ง ให้เกลอ นั้นได้ ไผลเผลอ พบเจอ สาวใด
สุดท้าย บอกไว้ ด้วยใจ จริงจัง ว่าใน ภวังค์ ฉันหวัง เอาไว้ จะได้ พบหน้า พูดจา ห่วงใย กับเธอ นั่นไง จ๊ะไว ยากรณ์
คิดถึง เสมอ เพื่อนเกลอ ของฉัน
ลายเซ็น คงมั่น มิมี ถ่ายถอน
ผู้หญิง ไร้เงา เพื่อนเก่า มิจร
แถมยัง แน่นอน เพื่อนเกลอ เพื่อนกัน
ส่วนห้อง หัวใจ สดใส ยิ่งนัก
เบอร์โทร ทายทัก นะจ๊ะ เพื่อนฉัน
ส่วนโทรสาร นั้นไม่ สำคัญ
เมล์จริง เห็นกัน ตูนทู วันไง
สววัสดียามเย็นนะค่ะ (ไม่รู้จะคุยอะไร คุณเล่นตอบกลอนไม่คุยเลย เอาเป็นว่า ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน แล้วไงพบกันวันนั้นนะค่ะ กำหนดการจะแจ้งให้อีกครั้ง ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มอบให้กันเสมอด้วยค่ะ
12 ตุลาคม 2549 23:28 น. - comment id 614422
ที่ตอบ เร็วจี๋ เพื่อนซี้ ที่ห่วง บ้านเอ่ย ล่าล่วง คู่ควง ของฉัน
ตำบล พันผูก ไร้คน สำคัญ
อำเภอ นิรันดร์ สุขสันต์ คนเดียว
จังหวัด ไกลห่าง ทางรัก ลำบาก
รหัส อยู่ยาก หากเธอ แลเหลียว
วันที่ เขียนส่ง คิดถึง เธอเชียว
เรื่องจริง มีเอี่ยว เธอจบ ที่ใด
เรียนหญิง ไร้เงา ที่แสน ผันผูก
อ้างถึง ยายูก ที่ส่ง มาให้
สิ่งส่ง มาถึง ตรงดวง ฤทัย เธอรู้ ได้ไง หรือจับ สามตา
ขอบใจ เพื่อนหญิง ยิ่งกว่า รู้ใจ คิดอยาก สิ่งใด ส่งให้ เลยหนา เหมือนกับ ตอนนี้ ฉันต้อง การยา เพื่อนยัง ส่งมา สุดแสน ยินดี ยายูก ที่ว่า คือเธอ เข้าใจ รับรู้ ใส่ใจ มากล้น ทวี ไม่เคย งอแง หรือมา เซ้าซี้ พูดจา กันที แต่ละ เรื่องไป ส่วนเรื่อง ที่ฉัน ชอบอยู่ โดดเดี่ยว ไม่อยาก ข้องเกี่ยว กับใคร คนไหน เพราะฉัน คนนี้ เหนื่อยล้า เกินไป หากต้อง ใส่ใจ หากใคร เข้ามา อีกอย่าง คงเจ็บ ซ้ำซ้ำ เกินไป หลังจาก จีบใคร ใครใคร เมินหน้า เลยอยู่ คนเดียว ไม่ขอ นำพา เพื่อนคง ไม่ว่า ใช่ไหม กระไร
สุดท้าย หากไม่ ติดไร มากเกิน จะยอม เผชิญ วันงาน จะไป แต่คง รับปาก ตอนนี้ ไม่ไหว ว่าแต่ จบไร บอกกับ ฉันที
คิดถึง ฤาป่าว ไม่รู้ เหมือนกัน
ลายเซ็น ย้ำมั่น แทนคำ วจี
จากไว ยากรณ์ คนช้ำ ชีวี
เหมือนกับ หัวปลี ที่ใคร เขาเมิน
ทุกห้อง หัวใจ สีเทา หม่นหมอง
ไร้คน ตีจอง หลังเขา ห่างเหิน
แต่ยัง คงต้อง ยอมทน เผชิญ
เผื่อมี บังเอิญ หากใคร เขาแล ....
13 ตุลาคม 2549 21:01 น. - comment id 614806
ที่นำพาพาห่วงมิลวงหลอก บ้านขอบอกบอกไว้ใจสุขสันต์
ตำบลซื่อซื่อตรงมั่นคงกัน
อำเภอพันพันผูกด้วยถูกใจ
จังหวัดเปรมเปรมปรีดิ์เฝ้ามีอยู่
รหัสคู่คู่จิตพิสมัย
วันที่ส่งส่งตรงมั่นคงใน
เรื่องขานไขไขในใบปริญญา
เรียนถึงเพื่อนเพื่อนชายไวยากรณ์
อ้างถึงตอนตอนที่มีปุจฉา
สิ่งที่ส่งส่งบอกมิหลอกพา บรรยายมามาให้ได้รู้กัน
ด้วยความจริงจริงนี้ที่ศึกษา ปริญญายาใจที่ใฝ่ฝัน สถานที่ที่ศึกษาสถาบัน แหล่งที่ฉันฉันศึกษามหาลัย รามคำแหงแหงข้านั่นหนาใช่ จนสมใจใจสมบ่มเพาะฝัน คณะที่ที่ศึกษาทุกคราวัน รู้จักกันกันเต็มM.B.A
หวังไว้ว่าว่าไว้คงได้เจอ สำหรับเกลอเกลอที่มีเสน่ห์ ที่จริงใจใจให้ไม่เกเร เพื่อสรวลเสเสสรวลไม่รวนกัน
ยังคิดถึงถึงมิตรที่ชิดใกล้
ลงลายเซ็นเซ็นไว้ด้วยใจฉัน
หญิงไร้เงาเงาไร้ในชีวัน
เพื่อนเธอนั่นนั่นยังไงในชีวี
ห้องหัวใจใจนี้ยังมีสุข
เบอร์ปลอบปลุกปลุกใจให้สุขขี
โทรสารสานต่อพอกันที
เมล์ที่มีมีอยู่ตูนทูวัน
เสาร์อาทิตย์นี้ตูนไปชุมพร คงไม่ได้ต่อกลอนด้วยนะค่ะ ยังไงพบกันอีกที คงจะเป็นวันจันทร์ดึก ๆ หลังละครจบ หรือไม่ก็เป็นวันอังคารนะค่ะ อิอิ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
