อุตส่าห์แต่งตัวเสียดิบดี เดินเดินหมุนอยู่สองทีก็หน้าคว่ำ มารยาทโต๊ะอาหารเคยงดงามตามประจำ น้ำก๋วยเตี๋ยวก็เล่นทำซะลายพราง ปกติมักพูดจาเฉลียวฉลาด น้อยทีจะผิดพลาดอะไรบ้าง แต่นี่ละละลิ้นระรัวมั่วเป็นทาง จากผิด "บ้าง" เป็นประจำกรรมจริงจริง โทษทีเถอะ ที่เห็นอยู่น่ะภาพลวงตา กรุณาตัดสินดิฉันช้าช้า...และอย่าเชื่อที่เห็นทุกสิ่ง ก่อนเจอคุณคนเค้าว่า อะฮ้านิ้งนิ้ง ไหงตอนนี้ถูกผีสิง รุ่งริ่งระรัวใจ อยากให้คุณประทับใจในสิ่งดี แต่ตอนนี้ไม่รู้ไปออกแนวไหน ก็ตั้งใจแล้วนะ สุดแสนที่จะจนใจ ถ้าไม่อาจทำคุณหวั่นไหว...เอาน่ะ ...ขำขำกันเข้าไว้ ก็แล้วกัน...
4 ตุลาคม 2549 00:48 น. - comment id 611567
คราวหน้าสั่งข้าวผัด สิครับ จาได้ไม่เสีย image
4 ตุลาคม 2549 07:24 น. - comment id 611582
ความเขินไม่เข้าใครออกใคร คงมีคนชอบสาวเปิ่นบ้างล่ะน่า สวัสดีค่ะคุณละอองน้ำ
4 ตุลาคม 2549 10:29 น. - comment id 611629
ถ้าเขาหวั่นไหว .. เพราะไอ้เวอร์ชั่นขำขำ นี่ล่ะ .. เวลาเรากลับมาเป็นตัวของตัวเองแล้ว .. จะทำงัย? ..
4 ตุลาคม 2549 11:17 น. - comment id 611634
ขำด้วยคนครับ เคยหิวข้าว ตาลาย อยากไปหมด เหลือบเห็นรถ ก๋วยเตี๋ยว เลี้ยวไหวๆ ตะโกนก้อง ป้องปาก กวักมือไว ขอเส้นใหญ่ เล็กน้ำ รีบทำมา กินอร่อย กินจนหมด ซดไม่เหลือ กินจนเบื่อ จ่ายตัง หรือยังหวา ล้วงกระเป๋า เศร้าจัง ลืมตังมา ทำไงหวา ตกใจตื่น ค่อยชื่นใจ...... เกือบไป..
4 ตุลาคม 2549 12:08 น. - comment id 611640
เอ... เท่าที่รู้จักพูดคุยกันมา ไอ้อาการเปิ่นๆนี่ตัวจริงละอองน้ำเลยไม่ใช่รึ ? // อ๋า.... หนีดีกว่า
4 ตุลาคม 2549 12:46 น. - comment id 611662
5 5 5 5 5 5 ... คุ้น คุ้นเหมือนเคยเป็น แต่ตอนนี้มันยากเย็นจนทำไม่ได้ เพราะว่าทำไปแล้วไม่แคล้วต้องเหนื่อยใจ เพราะว่าเขาบอกว่าไม่ใช่ในตัวเรา ให้กลับไปเป็นเด็กดื้อเหมือนวันก่อน คอยออดอ้อนให้หายเหนื่อยยามใจเหงา อย่าเรียบร้อยสงสารผ้าที่ต้องยับเพราะตัวเรา เป็นอย่างเก่าหน่ะดีแล้ว เขาว่ามา เอาน่าครั้งนึงพี่ละอองน้ำก็มีทะเลใจเป็นแบบนี้ล่ะค่ะ อิ อิ
4 ตุลาคม 2549 15:51 น. - comment id 611720
คนสวย คนน่ารัก ผิดพลาดได้เหมือนกันค่ะ.... (เราก็เป็นเหมือนกันในบ้างสถานการณ์ค่ะ)
4 ตุลาคม 2549 15:14 น. - comment id 611733
ถึงจะเปิ่น..ก็น่ารกดีค่ะ..อิ..อิ..
4 ตุลาคม 2549 16:02 น. - comment id 611752
สิ่งต้องห้ามเวลาออกเดทนะ คือ อาหารที่เป็นเส้นๆ เดี่ยวกินแล้วจะ เส้นฟาดหน้าเขราะไปหมด แต่คนสวยซะอย่างจะกินอะไรก็ยังสวย เอาใจช่วยจ้ะ
4 ตุลาคม 2549 18:08 น. - comment id 611803
อ่านแล้วยิ้ม
4 ตุลาคม 2549 18:35 น. - comment id 611813
เพื่อนร่วมโต๊ะอาหารคนหนึ่ง ขำ เพราะเพื่อนอีกคนเล่าเรื่องตลกให้ฟัง ตอนนั้นเธอกำลังดูดเป๊บซี่ ปรากฏว่า เธอสำลักน้ำ หนำซ้ำ น้ำเป๊บซี่พุ่งเป็นสายออกทางจมูก งานนั้น .. ฮาข้ามปีเชียวค่ะ
4 ตุลาคม 2549 22:21 น. - comment id 611859
คุณโอ้เจ้าศศิธร ก็ก๋วยเตี๋ยวชามนั้นมันต่อจากข้าวผัดจานโน้นไง อิอิ ------- คุณเพียงพลิ้ว ชอบขำน่ะสิคะ ------- โอ้ว อันนั้นก็ไม่ทราบนะกีกี้ แต่ขอให้ผ่านวิกฤตนี้ไปได้ก่อน ------ คุณคนเขียนกลอนครับ ดีนะที่คุณแค่ฝัน เราน่ะหลายหนแล้ว ทำนองว่าน้องเต็มถัง แต่อ้าวตังค์....ลืมกด ----- เอ่อหมอกจาง ... ไว้ชีวิตเราบ้างก็ได้นะ ---- ทะเลใจ มาๆ ไปๆ เอาเราไปเป็นพวกซะแล้ว ---- เหรอคะ white roses นอกจากเปิ่นแล้วเรายัง รก อีกด้วย (ล้อเล่นน่ะ) ----- ขอบคุณที่มองกันในแง่ดีนะ whitelily (เอะเป็นอะไรกะ white roses) ---- พอดีชอบอะไรท้าทายน่ะไอซ์ 555 เฮ้อ..ก็สมควรแล้ว ------ จะหัวเราะด้วยก็ไม่ว่ากันค่ะ คุณ ณพ วิฤทธิ์ชัย ------ อ่านตอนนี้ยังฮาเลยค่ะคุณอัลฯ