-+-+- ควรมิควร โปรดพิจารณา -+-+-

หนอนดุ๊กดิ๊ก

.
.. ยุคกฎหมายเฟื่องฟ้อง ...... ฟาดฟัน
คนต่างเสื่อมสัมพันธ์ ........... แพ่งสู้
สังคมห่างเหินกัน ................ กินอยู่
โกงแย่งชิงหย่าชู้ ................. ช่องชั้นเชิงทนาย
.. กระทาชายผู้เบื่อ ............ ภรรยา
ต่างต่างนานาหา ................ เหตุอ้าง
กลั่นแกล้งอยู่เรื่อยมา ........ มิขาด
หวังเกิดเรื่องหย่าร้าง ......... ยกรั้วแยกกัน
.. ภรรยาผู้อ่อนข้อ .............. คนดี
ขันติเมตตามี .................... มั่นแท้
วิกฤติเกือบสิบปี ................ ปลอดโปร่ง
ใจสุขไม่รู้แพ้ .................... ผ่านพ้นกลพาล
.. ยิ่งนานเขายิ่งกลุ้ม .......... เกินทน
ครุ่นคิดหาทางจน .............. เจอะยิ้ม
ตานี้หละได้ผล ................... พวงแน่
เธอจะเปิดจิ้มลิ้ม ................ ก็แล้วกันไป
.. จึงไม่ชักช้าปั่น ............... ไปศาล
ฟ้องหย่าดังคิดการ ............. กุปั้น
กล่าวหาสุดประมาณ ........... เหมือนมั่ว
อีกระบุของเธอนั้น ............. น่วมช้ำดำเขียว
.. เสียวไส้ก็แต่เพี้ยง .......... ภรรยา
ครุ่นคิดคราวนี้หนา ............ หนักแท้
ปรึกษาเลือกทนายมา ......... มองช่อง ทางนา
ถึงจะแพ้ก็แพ้ ....................  มิแก้สิ่งสงวน
.. ครวญคิดคดีนี้ทุ่ม ........... ท้าทาย
นอนนั่งลังกาหลาย ............. ตลบล้า
ในที่สุดหนุ่มทนาย ............. นึกออก
ติดคุกก็ติดว้า ..................... ว่าต้องวัดดวง
.. ล่วงถึงนัดสุดท้าย ............ ถามพยาน
ขณะเมื่อซักกลางศาล ......... สืบอ้าง
ยามผู้พิพากษายาน- ........... คางเหม่อ
เขาควักเอาไข่ขว้าง ............ ขวับเข้าเบ้าตา
.. ผู้พิพากษาโกรธร้อง ........ ระรัวถาม
ไยจึ่งกระทำความ ............... เยี่ยงนี้
ทนายหนุ่มโค้งงาม .............. คำนับ
"ท่านโปรดใคร่ครวญชี้ ....... เช่นช้ำชอกเขียว
.. ครั้งเดียวหนึ่งไข่ต้อง ...... ตรงหมาย
ยังบอบช้ำรอยราย ............. รอบจ้ำ
สองไข่เล่าโจทก์กราย ........ เป็นสิบ ปีนา
นางฤจะไม่ช้ำ ................... ชอกเนื้อนวลสงวน
.. ควรมิควรแท้แต่ ............. พิจารณา"
ผู้พิพากษาคลำตา ............... ตุ่ยจ้อง
น้ำเสียงพูดธรรมดา ............ ราบเรียบ
"ศาลตัดสินยกฟ้อง ............. และห้ามอุทธรณ์"
.