แสงที่ปลายอุโมงค์...


 
   ในความเงียบมี..ความอึกทึก
เสียงหัวใจเต้นตึก---รู้สึกได้.....

      ...
    เหมือนที่เรนเคยรู้สึกจริงๆด้วยดิคะ..
  ..
  .ความเงียบที่สั่นพริ้ว..
สูงลิบลิ้วหวาดและหวั่น
   ..ศรัทธาที่เชื่อมั่น..
จะถึงปลายฝัน..อย่างแน่นอน..
   แสงที่ปลายอุโมงค์..
เชื่อมโยงห่วงหาอาทร..
อบอุ่นผูกพัน..เว้าวอน
มุ่งมั่นฝ่าร้อนพร้อม..ใครกัน...
  ..ก้าวไปอย่างมิกลัว..
 แสงสลัว..จะมิหวั่น..
 ปลายทางที่เห็น.. คือตะวัน
อบอุ่นในฝัน.. นิรันดร์กาล..
      
          .......................
  
      ข้างบนนุ้น..น .. ดูดิคะ .. อิอิอิ..
เป็นบทกวีของพี่หมี่เป็ดฯ   .. เรนแอบเก็บไว้ตั้งนาน ..
  
  ..อันต่อมาเป็นของเรนเอง.. ก็ตอนเขียนเรนรู้สึกแบบนั้นจริงๆ 
 ก็ตอนออกไปพรีเซนต์หน้าห้อง..
ใจเต้นตึ้กตั้ก..อึกๆอัดๆ กลัวๆกล้า ..  เก๊าะเรนน็อตธิงจริงๆเนี่ยน่า..  
   
   แต่ตอนนี้เรนเก่ง..  ก็เพราะพี่ชายสอนเรน..    
 (น่า..นะ ขอเรนโมฯบ้างดิ.. อิอิอิ ห้ามๆๆๆ ..ห้ามขัดเรนดิคะ.!)..
        ซาแว้ป..            ...
 

      ...

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

rain.. 1 ต.ค. 2549 19:03 น. - ID 93478

4779

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/93478 ที่มา: ..แสงที่ปลายอุโมงค์..เป็นพลังที่ทำให้เรนไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย..ในการเดินทาง.. , rain..

comments powered by Disqus

ตุ๊กตาไล่เหงา

1 ตุลาคม 2549 20:23 น. - comment id 610834

แสงรำไรที่ปลายฝัน
และแสงจันทร์ส่องวิถี
ข้าอีกคนหนึ่งซึ่งถือดี
พานพบแสงสุรีย์วันพรุ่ง

มาแวะชมกลอนคุณเรน นะก๊ะ

แม่มดใจร้าย

1 ตุลาคม 2549 20:27 น. - comment id 610838

แอบมาดูแสงที่ปลายอุโมงค์ค่ะ สว่างจังเลยน้องเรน

rain..

1 ตุลาคม 2549 20:51 น. - comment id 610841

ตุ๊กตาไล่เหงาคะ.... เรนขอบคุณนะคะ..




พี่แม่มด(ไม่)ใจร้าย....
    จริงดิคะ.. แสงที่ปลายอุโมงค์..สว่างกลางใจเรน.. 
  อีกไม่นาน..  เรนเก๊าะจะไปให้ถึง .. และเรน..แค่ขอเพียงสัมผัส..แสงมหัศจรรย์อันนั้น..
         แสงแห่งความอบอุ่น.มีเมตตา..
ให้พลัง..ที่ทำให้เรนกล้า... ที่จะก้าว..
       ...
เรนขอบคุณ..พี่แม่มดนะคะ....

แม่มดใจร้าย

1 ตุลาคม 2549 21:09 น. - comment id 610842

พี่แม่มดจะรอวันนั้นค่ะ และจะร่วมชื่นชมและยินดีด้วยนะคะ

เฌอมาลย์

1 ตุลาคม 2549 21:48 น. - comment id 610848

หนึ่งแสงแรงศรัทธา
ส่องชีวาพาไสว
ต่อเติมเสริมแรงใจ
ส่องหทัยให้ถูกทาง



แจมได้แค่นี้เองค่ะ

ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

1 ตุลาคม 2549 22:32 น. - comment id 610864

เข้าอุโมงค์ก็ควรถือไฟฉาย

ความรู้ความมั่นใจคือไฟฉายของน้องเรนมีรึเปล่าล่ะ

เด็ก ๆ มักจะหาไฟฉายกันตามสำนักติววิชาได้บ้างไม่ได้บ้าง

หนอนดุ๊กดิ๊ก

2 ตุลาคม 2549 00:12 น. - comment id 610897

แสงลางลางส่อง
พอมองเห็นหน
อย่าหวั่นอดทน
ดิ้นรนก้าวไป

  สวัสดีคร้าบ

เพียงพลิ้ว

2 ตุลาคม 2549 07:41 น. - comment id 610918

เจอทางออกแล้วสิ เวลาเดินเข้าถ้ำไปเที่ยวกัน พี่กานต์ดีใจเสมอเวลาเห็นแสง ดีใจไม่หลงทางค่ะ

คิดถึงจ้าน้องเรนน้อย

แมงกุ๊ดจี่

2 ตุลาคม 2549 08:18 น. - comment id 610943

สวัสดีค่ะ  น้องเรนน้อย...

แสงที่ปลายอุโมงค์   เปรียบได้กับความหวัง...
และความฝันที่จะเจิดจ้า...

คิดถึง...ดูแลตัวเองนะคะ   คนดี...

รองเท้าบาจา

2 ตุลาคม 2549 08:56 น. - comment id 610966

สู้สู้นะครับ

ขอให้มีศรัทธาต่อสิ่งที่ทำนะครับ

คนบนเกาะ

2 ตุลาคม 2549 09:06 น. - comment id 610973

สวัสดีครับน้องเรน  ขอให้น้องถึงแสงสว่างที่ปลายอุโมค์เร็วๆ นะครับ  เก็บได้กี่หน่วยกิตแล่วล่ะ

White rose

2 ตุลาคม 2549 09:09 น. - comment id 610975

เอาไฟฉายมาส่องทางให้จ้ะ..กลัวสดุดมันมืดน่ะ..

ไรไก่

2 ตุลาคม 2549 10:44 น. - comment id 611005

จุดเทียนส่องนำทางด้วยไหมจ๊ะน้องเรน
รอแสงปลายอุโมงค์..คงอีกไกลเชียวนะ

whitelily

2 ตุลาคม 2549 13:19 น. - comment id 611063

สวัสดีจ้ะ.....

เอาใจช่วยให้เห็นแสง  และ ได้หน่วยกิต

มาก ๆ  นะจ้ะ

ชัยชนะ

2 ตุลาคม 2549 17:35 น. - comment id 611224

จะพาพี่ก้มคลานไปถึงไหน
จะไปโผล่ที่ไหนกันจ๊ะ

หวังว่าคงได้เจอแสงนั้นสาดส่องมากระทบตาในเร็วไวจ้า

พี่มัดหมี่จ้า

2 ตุลาคม 2549 22:17 น. - comment id 611264



เจ้ากาลาแมน้องรัก

แก้มอุ่น ฟันขาว เป็นสาวแล้ว
เจื้อยแจ้ว ออดอ้อน วอนมิ่งมิตร
ขี้งอน ออเซาะ จากดวงจิต
ช่างคิด เว้าวอน หนอคนดี

พี่มา ทักทาย ด้วยคิดถึง
อย่าพึ่ง เบะหน้า นะน้องพี่
ดีใจ ยิ้มหวาน จุ๊บหนึ่งที
จากพี่ มัดหมี่ คนนี้เอย

คิดถึงเรนจังนะคะ

คนเขียนกลอนครับ

2 ตุลาคม 2549 22:38 น. - comment id 611268

ก้าวไปด้วยมุ่งมั่น
ถึงปลายฝันอย่างแน่นอน
ภูผาแลสิงขรณ์
อย่าอาวรณ์มุ่งมั่นไป
วันหนึ่งถึงปลายฟ้า
ด้วยดวงตาที่แจ่มใส
หนาวร้อยอย่าท้อใจ
ปลายทางเห็นเป็นของเธอ......

เป็นกำลังใจให้นะน้องเรน

ดอกบัว

3 ตุลาคม 2549 15:44 น. - comment id 611379

เห็นแสงทองส่องทางปลายอุโมงค์
เชือมแสงโยงสายใยความห่วงหา
อายุเยาว์อย่ามัวช้าก้าวหน้าเดิน
เพื่อเผชิญสิ่งหวังสมดังปอง

บัวขอให้เรนสมหวังสิ่งที่เรนปรารถนา
ถึงจะไม่มีแสงส่องที่ปลายอุโมงค์
บัวก็มั่นใจว่าเรนมีแสงอยู่กลางใจค่ะ
แสงที่อยู่กลางใจเราจะย่ำเตือนเราเสมอ
ให้เราก้าวเดินไปสู่ความสำเร็จและก็อยู่แค่
เอื้อมมือถึงแค่นั้นเป็นแค่เราเองจะเอื้อมไปคว้ามาหรือป่าวค่ะ
บัวเป็นห่วงเรนเสมอน่ะ

พี่มะกรูด

12 ตุลาคม 2549 18:12 น. - comment id 612468

...เรนน้อย...

...อย่ากลัวและเชื่อมั่นในความเป็นเรานะคะ
หากน้องเรนหนาว...ก็เข้ามาที่นี่   จะมีความอบอุ่นใจเสมอ...
พี่มะกรูดก็รู้สึกแบบนั้น...

...น้องเรนน้อย...บางสิ่งที่เกิดขึ้น  มีวิถี   และมีเหตุ   
เรื่องราวต่าง ๆ  จึงเกิดขึ้น...สีขาว   สีดำ แตกต่างกันแต่ก็ต้องอยู่ร่วมกัน
ผ้าผืนหนึ่งเคยมีสีขาวสะอาด   แต่พอเวลาผ่านไปเนินนาน สีขาวนั้น
กลับเปรอะเปื้อนด้วยสีดำ    หรืออาจมีสีอื่น ๆ  เปรอะเปื้อน.. 
ผ้าผืนที่เคยเป็นสีขาวบริสุทธิ์กลับไม่เหมือนอย่างเคย...
แม้ว่าจะซักฝอก   ด้วยวิธีใด  กลับไม่เป็นสีขาวบริสุทธิ์ดั่งเดิม...

...สังคมเปลี่ยนไปมาก...มนุษย์เป็นคนกำหนดทุกสิ่ง   ทุกอย่าง
แต่กำหนดไปในทิศทางที่เลวร้าย...พี่มะกรูดเองก็ไม่เข้าใจเช่นกัน...
ว่ามนุษย์ใยจึงยอมโง่เขลา...พร้อมยอมให้ถูกตีราคา   คุณค่าตัวเอง
น้องเรนน้อย...สิ่งที่เลวร้ายที่เกิดขึ้น...จะทำให้เธอคนนั้นเข้มแข็ง   
และกล้าแกร่งมากขึ้น   เมื่อสิ่งที่เลวร้ายได้ผ่านพ้นไป...  

....ช่วงชีวิตของคนเรามีความแตกต่าง...เธอคนนั้นจะพบแต่สิ่งที่สวยงามค่ะ
เพราะน้องเรนได้ขอพรให้เธอคนนั้น...  สิ่งศักดิ์จะต้องคุ้มครองเธอคนนั้น
ให้แคล้วคลาดปลอดภัยค่ะ...  จากสิ่งที่เลวร้ายทั้งปวงค่ะ...

...พี่มะกรูดคิดถึงน้องเรน...และเป็นห่วงนะคะ
น้องเรนน้อย    เก่ง    และฉลาดในการคิด  และมีเหตุผลในการมองสิ่งต่าง ๆ
พี่มะกรูดติดตามน้องเรนเสมอนะคะ    ช่วงนี้ก็ยิ่งคิดถึงบ่อย...
คิดถึงนางเอกตัวน้อย  ๆ   เวลาเขียนเรื่องสั้น...    คิดถึงเป็นห่วงเรนน้อยนะคะ..

เรนเอง..

9 ตุลาคม 2549 06:29 น. - comment id 612971

เรนขอบคุณทุกคอมเม้นที่ให้เรนนะคะ..
กี้เรนเพิ่งกลับมา..

    ขอบคุณนะคะ..

เรนเอง

9 ตุลาคม 2549 06:34 น. - comment id 612972

กราบสวยๆๆ..พี่มัทนะคะ ..
 เรนคิดถึง..

     กี้เรนไม่เห็นพี่มัท..

  เรนคิดถึงงงงงงงงงงงที่ซูดดดดด.. อิอิอิ


   แว้ปป..


   คิดถึงบัวด้วยนะคะ..

พฤหัส กฤษชยรักษ์

10 ตุลาคม 2549 14:24 น. - comment id 613422

กลอนมีความหมายดีครับ  คิดถึงมากอยากเมลไปคุยด้วยก็ไม่ทราบเบอร์

พี่มะกรูด

11 ตุลาคม 2549 16:39 น. - comment id 613910

สวัสดีค่ะ  เรนน้อย...

สอบเสร็จหรือยังน๊า...
คิดถึงน้องเรน...นะคะ   

ดูแลตัวเองนะคะ    ช่วงนี้ฝนตกบ่อย
เรื่องสั้นใกล้จะเขียนจบแล้ว...อีกไม่นานจ๊ะ..
แต่นางเอกของพี่มะกรูดค่อยข้างซนจังเลย  อิอิ..
ไม่รู้จะถูกใจป่าวน๊า...น้องปลายฝน

เรนเอง..

11 ตุลาคม 2549 23:38 น. - comment id 614023

พี่มะกรูดคะ.. ตอนนี้เรนรู้สึกกลัว..
และเรนก้อรู้สึกหนาวด้วยดิคะ..

    ที่นี่อบอุ่น..สำหรับความรู้สึกของเรน..

  บางสิ่งที่เกิดขึ้น ..เรนไม่เข้าใจ..
อะไรคือความถูกต้อง..
   สีขาว..สีดำ ..
       มนุษย์ให้ราคาของความถูกต้อง..ที่ตรงไหนหรอคะ..
   เปลือกที่ห่อหุ้ม.. หรือความดีงามที่ถูกกลบฝัง..
      อำนาจของเงิน..สามารถที่จะลบภาพและความรู้สึกที่ถูกต้อง ..
   สีขาวบริสุทธิ..เป็นสีที่สะอาดและ ความถูกต้อง.. อีกไม่นานก็คงจะเลือนหายไป..
พร้อมกับ.. คุณค่าของมนุษย์ที่ถูกตีค่า..ต่ำลง
  ทุกวัน..
       ทุกนาที..
      ...
   เรนไม่เข้าใจ ..
       มนุษย์..ไยโง่เขลา..ที่พร้อมให้ถูกตีราคา ..  
     โลกมนุษย์.. ช่างเลวร้ายในความรู้สึกของเรน..
          ..
   วันนี้เรนพบและเจอกับสิ่งที่เลวร้ายที่สุดด้วยดิคะ..  เรนไม่รู้จะช่วยเธอได้อย่างไร..
   คืนนี้ เรนกราบขอพร..จากสิ่งศักดิสิทธิ์..ได้โปรดคุ้มครองเธอ ..
   ขออย่าให้เธอพบและเจอสิ่งที่เลวร้ายแบบนั้นอีกเลยนะคะ ..
       ...
   เรนขอโทษ..  .

   

และเรนก็ขอขอบคุณ..พี่พฤหัส..
 เรนมีเรื่องมากมาย.. ที่บอกใครไม่ได้..
เรนอยากพบพี่ชาย..
  แต่ตอนนี้..  เรนเข้าบ้านไม่ได้..
เรนอยากพบพี่ชายจริงๆนะคะ..
      ..
 พี่ชายเป็นคนมหัศจรรย์..ของเรน..
        ..
ไม่มีใครแทนที่พ่อเรนได้..   นอกจากพี่ชายของเรน ..
   ขอบคุณมากมายสำหรับความรู้สึกดีๆที่มอบให้เรน..
    คืนนี้ ..เรนกราบขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง
 เธอ ..  และพี่ๆทุกคนนะคะ ..