ยามสายัณห์ ตะวันรอน เริ่มอ่อนแสง ฟ้าสีแดง เป็นฉากบัง ฉายรังสี เห็นคนอื่น สุขสม อารมณ์ดี ต่างชวนชี้ ชมสายัณห์ ตะวันรอน พี่ก็นั่ง จับเจ่า อยู่เดี่ยวโดด ใจแล่นโลด นั่งตรองตรึก นึกทอดถอน ยามเมื่อใกล้ สายัณห์ ตะวันรอน คืนนี้น้อง ไปนอน อยู่ที่ใด น้องคนสวย หนุ่มติดพัน นั้นก็มาก ใจพี่หวง ห่วงน้องมาก น้องรู้ไหม พี่คนเกาะ อยู่อ้างว้าง หนทางไกล ทำให้ใจ ของพี่ นี้กังวล คนบ้านนอก พูดจา ไม่น่ารัก แค่ลมปาก เขารู้แจ้ง ทุกแห่งหน ขายทองแดง ภาษาใต้ อายเหลือทน ไม่น่าสน เหมือนพูดจา ภาษากลาง ตะวันคล้อย ย้อยมาต่ำ จะค่ำแล้ว หัวใจแห้ว ให้หวั่นไหว หัวใจหมาง น้ำตาตก อยู่ข้างใน หัวใจคราง ก้อนน้ำลาย กั้นกลาง กลืนไม่ลง ยามมีเธอ เคียงใกล้ ช่างเป็นสุข เหมือนความทุกข์ หายไป ไม่เหลือหลง ยามรักจาก ในดวงจิต คิดพะวง ถามตรงตรง น้องคืนนี้ นอนที่ใด
29 กันยายน 2549 19:45 น. - comment id 610378
...แวะมาทักทายกันค่ะ...เจอคำถามนี้...ชักเขินแฮะ...ไม่กล้าตอบ...เพราะไม่ทราบว่า..ถามเราหรือเปล่า...เอาเป็นว่า..ตอบก็แล้วกันนะคะ...นอนที่บ้านค่ะ...
29 กันยายน 2549 20:00 น. - comment id 610381
ผมก็ว่านั่นแหละครับคุณ ราชิกา...ผมไม่แน่ใจว่าคุณ\"คนบนเกาะ\"ถามผมด้วยหรือป่าวครับ..? แหม..ผมก็เขินแย่เหมือนกันน่ะตัวเอง..
29 กันยายน 2549 20:47 น. - comment id 610390
ยามสายัณห์..ดวงตะวัน..พลันอ่อนแสง สีส้มแดง..สวยสด..งดงามยิ่ง กำลังเคลื่อน..ไคลคลา..น่าแปลกจริง ตะวันดิ่ง..จมหาย..ไปที่ใด เห็นพี่นั่ง..จับเจ่า..น้องเศร้านัก สุดห้ามหัก..ตรองตรึก..นึกหวั่นไหว ตะวันรอน..น้องยิ่งเศร้า..หงอยเหงาใจ น้องนั้นเล่า..เดียวดาย..ในห้องนอน ถึงแม้สวย..แต่อาภัพ..อับวาสนา ช่างไร้ค่า..ยามคิดไป..ให้ไถ่ถอน พี่อยู่ไกล..หัวใจ..ย่อมร้าวรอน อย่าอาทร..ห่วงใย..ให้ใจตรม น้องก็คน..บ้านนอก..ขอบอกพี่ ใช่เด่นดี..กว่าใคร..ใจขื่นขม ขาดทั้งพ่อ..และแม่..แสนระทม คู่ชื่นชม..ก็ร้างไกล..ใจภินทร์พัง ตะวันคล้อย..ลอยต่ำ..ค่ำแล้วหนา โอ้พี่ยา..อย่าหวั่นไหว..ใจหมองหมาง ฝากสายตา..มาเยือน..ใช่เลือนลาง ไม่เหินห่าง..เพราะหัวใจ..อยู่ใกล้กัน ยามมีพี่..เคียงใกล้..ใจเป็นสุข ไร้ความทุกข์..ได้เคียงใกล้..ใจสุขสันต์ แม้นกายห่าง..แต่หัวใจ..ใกล้ชิดกัน ทุกคืนวัน..ยังห่วงหา..อย่าร้าวรอน... ส่งกำลังใจมาให้ค่ะ...
29 กันยายน 2549 21:06 น. - comment id 610394
คุณน้องราชิกาครับ จะเขินอาย ไปทำไม ใยเล่าน้อง ถามทั้งห้อง ในที่นี้ นอนที่ไหน อยากจะรู้ ว่าเพื่อนเพื่อน นอนกับใคร ตัวผมไซร้ นอนกระต๊อบ แค่คนเดียว ขอบคุณครับที่เข้ามาทักทาย
29 กันยายน 2549 21:07 น. - comment id 610395
แสงสายัณห์สาดส่องอ่อนแรงแล้ว ใช่ว่าแซวย้อนกลับนะครับผม เห็นใครเขาสดชื่นรื่นอารมณ์ อย่าเพิ่งชมว่าสวยหรือม้วยตาม ได้ยินข่าวพี่เศร้านั่งเหงาหงอย เพราะเฝ้าคอยนวลน้องเธอมองข้าม อย่าเพิ่งท้อลดละพยายาม แม่คนงามเนื้อเย็นต้องเห็นใจ ที่ว่ามีหนุ่มติดอย่าคิดมาก ผมก็อยากติดตามไปถามให้ ว่าเป็นจริงหรือเปล่าสาวคนใด ช่วยบอกใบ้สักนิดอย่าปิดบัง ถึงบ้านนอกพูดจาก็น่ารัก อย่าได้ปักน้อยเนื้อเบื่อจนคลั่ง ลองพูดคำปักใต้ให้ดังดัง เผื่อเธอฟังแล้วชอบจะตอบมา สุริยันเคลื่อนคล้อยลอยต่ำแล้ว อย่าเพิ่งแห้วหวั่นไหวให้รู้ว่า ถึงวันนี้เลื่อยลอยคอยกานดา พรุ่งนี้ฟ้าสาดส่องแสงทองมี เธอคนนั้นก็คิดไม่ผิดแน่ คงชะแง้ชะเง้ออยากเจอพี่ อยากมีรักปักจิตชิดชีวี แต่คืนนี้พี่นอนกอดหมอนไป.. นอนกอดหมอนดีนะครับ...สบายใจดี ถ้าอยากจะเปลี่ยนเมื่อใหร่ก็เปลี่ยนได้ แต่ถ้ากอดอย่างอื่นไม่แน่เหมือนกันน่ะครับ...ท่าทางน่าจะเปลี่ยนอยาก..อิอิ..
29 กันยายน 2549 21:17 น. - comment id 610398
คุณคำอ้วนครับ น่าอิจฉา คุณคำอ้วน ชวนหลงใหล ได้ยินชื่อ ผมไซร้ ยังใหลหลง ชื่อแบบนี้ คืออาเสี่ย เป็นมั่นคง ใครได้เห็น เป็นต้องหลง ขอลายเซ็น ขอบคุณครับที่เข้ามาทักทาย
29 กันยายน 2549 21:24 น. - comment id 610399
ยามสายัณห์ รัญจวน จิตหวนให้ คนอยู่ไกล สายตา ทั้งหน้าหลัง พะวงจิต คิดไป ในพะวัง คนอยู่หลัง นอนไหน ติดใจตาม อยากไปนอน บ้านพี่ ที่อยู่ใต้ แต่ก็ไกล เกินไป ที่ใจถาม ก็เลยนอน อยู่บ้าน ในเขตคาม ไม่ต้องถาม นอนไหน ให้กังวล
29 กันยายน 2549 21:32 น. - comment id 610400
.. เรนแวะมาขอบคุณพี่คนบนเกาะนะคะ..
29 กันยายน 2549 21:39 น. - comment id 610403
สวัสดี น้องกุหลาบ พี่ซาบซึ้ง น้องนึกถึง มีห่วงใย ให้เสมอ ตัวพี่นั้น ก็ไม่คิด จะลืมเธอ รู้นะเออ ว่าความเศร้า เป็นอย่างไร แม่นั้นตาย ตอนพี่ได้ แค่สิบขวบ พูดรัดรวบ ให้รู้เหงา เศร้าเพียงไหน ถีบจักรยาน ไปโรงเรียน ไกลแสนไกล น้องรู้ไหม ไปกลับ สิบกิโล มีแต่พ่อ เท่านั้น ทนฟันฝ่า เลี้ยงลูกหนา ตั้งสี่คน จนอักโข รายได้น้อย ลูกที่ยัง กำลังโต พ่อไม่โก้ เลี้ยงจนใหญ่ ได้ทำงาน แต่ตอนนี้ พ่อพี่ได้ ไปจากโลก ความวิโยค ก็มีแน่ แผ่ไพศาล ยังแทนคุณ ไม่ได้ดัง ใจต้องการ ต้องร้าวราน ทุกข์ของพี่ ที่จิตใจ ได้มาพบ เพื่อนพ้อง ทั้งน้องพี่ ในเว็บนี้ พี่เป็นสุข เป็นไหนไหน น้องคำอ้วน ก็ทักให้ คลายทุกข์ใจ ทุกคนไซร้ ในที่นี้ ดีทุกคน ได้มาพูด มาคุย ก็หายเศร้า อยู่คนเดียว ปวดร้าว ใจสับสน เดินไปหาด หวังสบาย ในกมล ดูผู้คน มากมาย หายวังเวง แต่ดูสิ พอไปถึง ซึ่งชายหาด ดารดาษ ด้วยฝรั่ง ดังโฉงเฉง บ้างกอดรัด ฟัดเหวี่ยง กลางเสียงเพลง พี่เลยยิ่ง วังเวง มากกว่าเดิม
29 กันยายน 2549 21:48 น. - comment id 610405
น้องแม่มดใจร้ายยยยย น้องแม่มด ใจร้าย ไม่บอกพี่ ยิ่งอยู่ไกล ใจนี้ ยิ่งสับสน ยิ่งไม่ตอบ นอนที่ไหน ใจกังวล แกล้งเสียจน ใจหม่นหมอง นอนร้องครวญ น้องเรน ขอบใจจ้าน้องเรน ที่แวะเข้ามาทักทาย จะชวนกินของว่างก็ยังไม่มีใครเอามาให้เลยจ้ะ แล้วมาใหม่อีกนะครับ
29 กันยายน 2549 22:13 น. - comment id 610407
ยามสายัณห์ตะวันรอนจรลาล่วง นั่งมองดวงจันทราดาราฉาย อยู่คนเดียวกับเงาเหงาเคียงกาย ดาวพร่างพรายเป็นเพื่อนเยือนเหมือนเคย ยังไม่ง่วงอย่าห่วงหรือทวงถาม ยังติดตามหน้าจอรอเฉลย ว่าใครใครนอนไหนใคร่รู้เอย คนเปิดเผยน้อยหรือมากอยากรู้จริง(อิอิ) ใช่สอดรู้สอดเห็นเป็นไปหมด มิโป้ปดมิอยากยุ่งหรือสุงสิง แค่อยากรู้กับตาอย่าประวิง น้องแค่หญิงจอมแฉแค่นั้นเอง ว่าใครใครทำอะไรที่ไหนบ้าง นอนถูกที่ถูกทางอย่างเหมาะเหม็ง หรือนอนดิ้นนอนเดี่ยวอยู่วังเวง หรือละเลงน้ำลายไหลใส่ที่นอน (แหะแหะ) ส่วนน้องนั้นนอนบนเตียงเคียงหมอนข้าง ดิ้นทุกทาง บ้างละเมอเผลอตกหมอน จนคอเคล็ดเจ็ดวันหัวสั่นคลอน ส่วนที่นอนมีลวดลายน้ำลายเรา( อิอิ) ล้อเล่นค่า อย่าคิดมาก
30 กันยายน 2549 13:37 น. - comment id 610455
คุณทะเลใจ ขอบคุณมากครับที่แวะมาแซว มาอยู่หลังเดียวก้ก็ได้นิคับ จะเป็นไรไป ทานอะไรครับเที่ยงนี้ ผมก็หิว ไม่มีใครเอาของมาให้กินบ้างเลย
30 กันยายน 2549 00:07 น. - comment id 610474
ตะวันรอน สะท้อนแสง แดงระยับ สีทองจับ ขอบนภา น่าใจหาย เห็นคนอื่น มีคู่ชม ไว้ห่มกาย ตะวันหาย ลับฟ้า พาอาดูร หันมองดู ตัวเรา ว่างเปล่าแล้ว ไม่เห็นแก้ว แววตา พาสิ้นสูญ จะนอนไหน ก็นอนได้ ไม่อาดูรย์ หากได้หนุน หมอนสักใบ ในใจเธอ......
30 กันยายน 2549 08:11 น. - comment id 610503
น้องเณอมาลย์ แล้วเมื่อคืน หลับตอนไหน เล่าจ๊ะน้อง นั่งคอยจ้อง มอนิเตอร์ เอ้อสงสาร ไม่อยากให้ น้องนั้นหนา ทรมาน กลับมาบ้าน เถิดนะจ๊ะ มานอนที ไม่ให้คิดมากได้ไงครับ เมื่อคืนนอนไม่หลับเลย อิอิ คุณคนเขียนกลอนครับ น่าสงสาร คนเขียนกลอน นอนอ้างว้าง ไม่มีนาง ไว้ข้างกาย ให้หวั่นไหว สาวสาวเยอะ แต่ไม่มี ที่เห็นใจ เหตุไฉน ไม่เยี่ยมเยียน คนเขียนกลอน ขอบคุณมาก ๆ นะครับ ปล. น้องแม่มดใจร้าย อยากให้น้อง มานอน เป็นเพื่อนพี่ ถึงไกลนี่ ถ้าห่วงใย ใจถึงถาม นอนอยู่บ้าน คนเดียว ในเขตคาม น้องจงข้าม มานอนนี่ ดีกว่าเธอ แล้วจะรอนะครับ...อย่าให้รอเก้อล่ะ
30 กันยายน 2549 08:24 น. - comment id 610506
นอนในบ้าน คนเดียว ดีแล้วพี่ ไม่กลัวผี กลัวคน ที่สงสัย ขอบคุณพี่ ที่คิด คอยห่วงใย แหมน้องได้ หลับสบาย ใจสิ้นดี
30 กันยายน 2549 09:31 น. - comment id 610529
ก้อนอนที่บ้านจิ..... กอดตุ๊กตาหมีด้วยแหละ....
30 กันยายน 2549 09:35 น. - comment id 610534
ไม่ใช่นกขมิ้นนี่คะ มีบ้านเหมือนกันนะ อิอิ สรุปว่านอนบ้านใครบ้านมานอ่ะจิคะ
30 กันยายน 2549 09:48 น. - comment id 610540
น้อง whitelily สวัสดีจ้ะน้อง เพิ่งมาเหรอครับ เปลี่ยนที่นอนเสียบ้างก็ดีนะน้อง เผื่อใครจะมาปองร้าย เค้าจะได้หาไม่เจอนะคับ น้องเพียงพลิ้ว สวัสดีครับนองเพียงพลิ้ว นกขมิ้นนอนได้ทุกที่เหรอ ที่บ้านพี่นกต้อยติวิด คืน ๆ มันไม่หลับไม่นอน ส่งเสียงร้องอยู่ได้ทั้งคืน อยากให้น้องเป็นนกจาปิไหน มากกว่าคับ
30 กันยายน 2549 12:49 น. - comment id 610600
อ่ะโห๊ .... พี่คนบนเกาะ กระต๊อบที่ว่าหน่ะ ที่เดียวกะที่ละครเรื่องกัลปังหา ไปถ่ายทำหรือเปล่าคะ ถ้าเป็นที่นั้น ทะเลใจ .... คงรบกวนให้พี่สร้างอีกหลัง ... พักผ่อนที่นั้นล่ะค่ะ อิ อิ .... ( แวะมาแซวยามเที่ยงเที่ยง บ่าย บ่ายค่ะ )
30 กันยายน 2549 15:22 น. - comment id 610633
นอนกลางดิน กินกลางทรายคับ หุหุ คิดถึงเน๊อ แต่ไม่ซาบายคับ ..... ไปหลับต่อก่องน๊า
30 กันยายน 2549 16:20 น. - comment id 610665
สวัสดีคับน้องเพ้อ ขอให้หายป่วยเร็ว ๆ นะคับ ค่ำ ๆ ค่อยโทรหาอ่ะจ้า..
2 ตุลาคม 2549 11:30 น. - comment id 611024
ผมนอนที่หนำนาน้อยครับ.. คืนนี้ว่าจะออกไปธงแบ็ด.. เอาปลาช่อนนาตัวเติบๆมาฝาก ขอตัวไปขุดเดือนก่อนครับ..