โอ้เจ้าดอกตะแบกที่แตกช่อ เจ้าคงรอจนสิ้นหวังเหมือนดังข้า นานเนิ่นจนเกินจำคำสัญญา ปรารถนาเคยวาบวับมาดับไป สิ่งที่เห็นแม้เป็นสมมุติฝัน- อย่าด่วนทอดทิ้งมัน ยังจำได้ ตะแบกสวยเบ่งบาน ณ วันใด คงจะล้นความหมายหากมีกัน แต่เวลากลับหมดกำหนดหมาย ดอกสีม่วงจึงกลายเป็นเพียงฝัน ชูช่อรอ.. สุดท้ายคลายสัมพันธ์ ตะแบกบานไร้ค่าไม่น่าจำ ดอกตะแบกร้าวรานบานแล้วร่วง ข้าเจ็บช้ำในทรวงทุกคืนค่ำ สิ่งเดียวเหลือทิ้งไว้ในรอยคำ คือกลีบช้ำที่ร่วงพรูอยู่เต็มลาน
ผู้หญิงช่างฝัน 22 ก.ย. 2549 11:54 น. - ID 93225 
3704
9
0
22 กันยายน 2549 12:18 น. - comment id 608281
สั้นๆ ง่ายๆ แต่ซึ้งเนอะ
22 กันยายน 2549 12:28 น. - comment id 608285
แบบนี้เจ็บแสนเจ็บเลยค่ะ ... ไม่ได้เจอนานเลย พี่เหมียวสบายดีหรือเปล่า คิดถึงเจ้าค่ะ
22 กันยายน 2549 12:56 น. - comment id 608307
ข้าวคอยเคียว ผ่องศรี วรนุช ได้ยินไหมพี่ เสียงนี้ คือสาวบ้านนา พร่ำเพรียกเรียกหา ตั้งตานับเวลารอคอย คอยเช้า คอยเย็น ไม่เห็นสักหน่อย ปีเคลื่อนเดือนคล้อย รักเอ๋ยจะลอยรักเอ๋ยจะลอยแรมไกล อีกเมื่อไรรักจะคืนรื่นรมย์ ตะแบกบานแล้วร่วง สีม่วง ที่พี่ชื่นชม หรีดหริ่งระงม พี่ปล่อยน้องให้ตรมคนเดียว รวงเอ๋ยรวงทอง ต้องร้าง คนเกี่ยว รวงข้าวคอยเคียว น้องนี้คอยเหลียวคอยนับวันรอพี่มา กลับเถิดหนาสาวบ้านนายังคอย ตะแบกบานแล้วร่วง สีม่วง ที่พี่ชื่นชม หรีดหริ่งระงม พี่ปล่อยน้องให้ตรมคนเดียว รวงเอ๋ยรวงทอง ต้องร้าง คนเกี่ยว รวงข้าวคอยเคียว น้องนี้คอยเหลียวคอยนับวันรอพี่มา กลับเถิดหนาสาวบ้านนายังคอย... วันนี้อารมณ์ดี มาร้องเพลงคุณฟังค่ะ
22 กันยายน 2549 13:14 น. - comment id 608330
สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงช่างฝัน... เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ ดีใจที่เห็นบทกลอนของคุณ...
22 กันยายน 2549 13:25 น. - comment id 608345
ดอกตะแบกแทรกใจให้หวงห่วง กลีบสีม่วงเกลื่อนดินถวิลหา เคยเบ่งบานกลับร่วงภาพลวงตา เหมือนรักลาเลือนหายกับสายลม ทุกสรรพสิ่งไม่จีรัง ปลงซะเถิดนะแม่จำเนียร...อิอิ(สำนวนหนังไทย อิอิ)
22 กันยายน 2549 16:02 น. - comment id 608443
ไพเราะจัง คิดถึงนะค่ะ ไม่เจอกันนานเลย สบายดีหรือเปล่าค่ะ
23 กันยายน 2549 15:10 น. - comment id 608686
ตะแบกบานร่วงพรู.จากชูช่อ แล้วรอยต่อความฝันก็ผันผ่าน ทิ้งรอยรักพรมพื้นเต็มผืนลาน แล้วช่วงกาลก็ลบถ้อยแห่งรอยคำ ในความเจ็บช้ำ ...อาจพบความงดงามแห่งจินต์...
23 กันยายน 2549 18:30 น. - comment id 608703
หายไปนานเลยนะคะ สบายดีหรือเปล่า ขออย่าได้เศร้าเหมือนตะแบก ที่ร่วงพรูเช่นกลอนบทนี้เลยนะคะ
23 กันยายน 2549 21:39 น. - comment id 608728
คนของความคิดถึง คิดถึง .. ค่ะ
24 กันยายน 2549 09:23 น. - comment id 608779
..เจ้าชายน้อย ณ เชียงใหม่.. อะไรที่ยาว ๆ ยาก ๆ แล้วถ้ายิ่งซับซ้อน..ผู้หญิงช่างฝันไม่ใคร่ถนัดค่ะ .... ขอบคุณนะคะ ..นู๋เอม. เจ็บเดียวก็เกินทนแล้วน่า ..
25 กันยายน 2549 09:24 น. - comment id 608953
เคยเขียนงานไว้มีประหวัดหนึ่งของความรู้สึกเมื่อเห็นตะแบกด้วย... ...เผลอ... ช่างอึดอัดขัดอารมณ์ข่มความคิด คำน้อยนิดปิดปากไม่อยากไข เคยทะนงองอาจประหลาดนัย นี่ไฉนไยมาช้ำกับคำเธอ สาสมรักที่ภักดีหลายปีแล้ว ในดวงแนวใจนั้นมั่นเสมอ วิมานวาดปรารถนามารอเก้อ ไม่เลิศเลอดั่งวันที่ฉันคิด \"เลิกคิดถึงซึ่งฉันนั้นเสียนะ\" คำเธอตัดพันธะว่าไร้สิทธิ์ ใครบูชาอะไรเท่าชีวิต ? ใครบูชิตอะไรไม่อยากจำ นั่นดอก ตะแบกที่แตกบาน อยู่ในเงาลำธารเมื่อวานค่ำ ลอยมาจากที่ไหนใครเนานำ ชื่นฉ่ำ อยู่ในสายน้ำนั่น อึดอัดขัดอารมณ์ข่มความคิด ฉันนั้นผิดอีกแล้วแม่แก้วขวัญ หว่างวันนี้ขณะที่พี่เงียบงัน พี่แอบปันรู้สึกนึกถึงเธอ แทนคุณแทนไท ว่างๆ จะมาเขียนต่ออารมณ์คุณนะครับ ถือเป็นคำขอไว้ล่วงหน้าก่อนแล้วกัน
26 กันยายน 2549 07:51 น. - comment id 609137
ตะแบกบานวันนี้ที่ได้เห็น ให้เยียบเย็นถึงจิตด้วยคิดถึง ไม่มีแล้วความหมายไร้คำนึง แค่เคยซึ้งผ่านวันก็ผันแปร ดอกไม้สวย บานแล้วก็ร่วง ร่วงแล้วก็บาน จวบสิ้นอายุขัยของต้นไม้นั้น แต่ความรักในใจที่เหี่ยวเฉา ยากนักที่จะบานได้อีกครา คิดถึงนะคะ
26 กันยายน 2549 17:57 น. - comment id 609383
.. คุณแทนคุณแทนไท.. ภาวนา.. ให้คุณว่างในเร็ววัน .... ขอบคุณนะคะ .. คุณเดือนไร้เงา.. นั่นสินะ.. ดอกไม้สวย บานแล้วร่วง แต่ไม่ช้า.. ก็พร้อมจะเบ่งบานอีกครั้ง แต่ความรัก.. ที่เหี่ยวเฉา อีกนานเท่าไรจะบานได้อีก.. ขอบคุณนะคะที่มา.. คิดถึงเหมือนกัน..
23 ตุลาคม 2551 11:18 น. - comment id 906653
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
