..๏ หลงโรง

อัลมิตรา

..๏  ..เฝ้าคิดฝันสักวันได้พานพบ
มิได้คบมิ่งมิตรแต่คิดถึง
ความรู้สึกดีดีมีตราตรึง
เป็นที่หนึ่งเสมอมากล้ายืนยัน..
แค่คำพูดเชื่อได้อย่างไรหนอ
เซียนชีกอแอบเพ้อละเมอฝัน
ตัวตลกทะเล้นไม่เว้นวัน
คิดข้ามขั้นเขียนกลอนออดอ้อนวาง
ก็เห็นอยู่ทนโท่  พิโธ่เอ๋ย !!..
เราจำเฉยเพราะจิตไม่คิดหมาง
สังคมเน็ตโดยรวมเล่นร่วมทาง
ฤๅควรอ้างเชื่อได้รักใครจริง
อย่าเพียงเปรยคำหวานนำหว่านทั่ว
เพื่อพันพัวล่อหลอกเฉกกลอกกลิ้ง
เรื่องราวที่ผ่านมาเรากล้าติง
จีบแล้วทิ้งมากมายนับได้ตรึม
แต่ละชื่อมอบให้ขอบใจบ้าง
มัวอำพรางซ่อนกลเป็นคนทึ่ม
พ่อลิเกปราชญ์เปรื่อง แสร้งเซื่องซึม
ตีหน้าขรึมฉากแท้แก้เกี้ยวเรา
อย่าคิดเล่นกับไฟโดยไม่รู้
อย่าขี้ตู่ยกตนดุจคนเขลา
อย่าบังอาจเก่งกล้าไล่คว้าเงา
อย่าเป็นเหมือนแมงเม่าถูกเผาตาย  
ฝากเตือนตนเตือนใจอย่าใหลหลง
ที่ควรปลงก็ทำเถิดประเสริฐหลาย
ให้เบนเข็มออกห่างก่อนวางวาย
ดีกว่าอายแล้วหมดความอดทน
หากดื้อดึงถึงห้ามยังปรามยาก
แม้นลำบากก็ไม่หลีกปลีกสักหน
ยอมเผาร่างท่ามอัคคีที่ร้อนรน
ปีกร่างป่นโดยพลันเราบรรเลง ๚ะ๛