.....แสนคิดถึง คนอยู่ไกล ใจหม่นหมอง ใยถึงต้อง เป็นอย่างนี้ นิจจาเอ๋ย เคยรักกัน มากมาย ไม่น่าเลย ใยจึงเอ่ย คำลาไป ง่ายดายจัง แล้วเวลา นานวัน ที่ผ่านมา เคยร่วมเรียง เคียงบ่า ดูน่าขลัง แล้วใยจึง ลืมได้ ไม่อินัง ความหลังครั้ง เคยชิดใกล้ ใยลืมเลือน ไม่มีเลย หรือเยื่อใย ในใจเจ้า ลืมไปแล้ว หรือที่เรา เป็นเสมือน คนที่ไม่ เคยไกลกัน แม้วันเดือน จะคล้อยเคลื่อน เลือนลับไป ไม่ห่างกัน แต่วันนี้ ที่ลืมแล้ว จนหมดสิ้น ไม่ยลยิน ความผูกพัน สมานฉันท์ ลืมแล้วหรือ ที่เรานี้ เคยรักกัน ลืมแล้วหรือ สัญญามั่น นิรันดร.....
18 กันยายน 2549 23:55 น. - comment id 607292
ไม่เคยลืมสัญญาเก่าที่เฝ้าจด ไม่เคยลืมบริบทคราอ่านเขียน ไม่เคยลืมวันสองเราเฝ้าพากเพียร ไม่เคยลืมวันที่เรียนร่วมกันมา คุณแต่งกลอนดีนะค่ะ
19 กันยายน 2549 01:10 น. - comment id 607313
ลืมหรือเปล่าจะไม่เอามานั่งคิด หนึ่งชีวิตหนึ่งดวงใจไม่สิ้นหวัง จะเดินไปพบทางใหม่ด้วยพลัง ที่จะยังใจเราให้รืนรมย์