.....เหม่อมองสายเจ้าพระยาพาหม่นหมอง สายน้ำนองเอ่อล้นบนฝั่งฝัน เจ้าพระยาพารักไปไกลจากกัน เฝ้านับวันเจ้าพระยาพาหวนคืน จากปิงวังยมน่านผ่านลอยล่อง ลงสู่ท้องเจ้าพระยาข้าสุดฝืน ปล่อยให้ไหลล่องไปไม่หวนคืน ออกสู่ผืนทะเลกว้างอย่างเลื่อนลอย ไม่มีแล้วหนอวันที่ผันกลับ มีแต่ลับเลือนไปให้เหงาหงอย เจ้าพระยากระชากใจให้หลุดลอย เฝ้าหลงคอยฝันลมลมตรมหัวใจ อยากขอวอนเจ้าพระยาพารักหวน ให้ไหลทวนกลับมาอย่าห่างหาย มากับน้ำทะเลนองสู่ฝั่งใน จะเฝ้ารอด้วยหัวใจริมเจ้าพระยา.....