ฉันจะอยู่อย่างไรหากไร้รัก เมื่อรักปักตรงกลางใจให้ใคร่หา รักที่เราเคยร่วมทางสร้างกันมา แต่วันนี้รักร้างราระอาใจ สิบสามปีที่เฝ้ารักเฝ้าถนอม เฝ้าอดออมถนอมใจไม่ห่างหาย ด้วยความรักด้วยหัวใจด้วยใจกาย แต่สุดท้ายรักร้างไปทำไมกัน.... เกิดเป็นชายได้รักกันมันแสนยาก แสนลำบากยากไปไกลเกินฝัน แต่ว่าเราก็ทำได้ ได้รักกัน เดินสู่ฝันร่วมกันอย่างมั่นคง แต่วันนี้เธอพรากจากทิ้งซากรัก จนสุดหักห้ามหัวใจที่ไหลหลง เจ้าโรคร้ายพรากเธอไปทำใจปลง คำสุดท้ายก่อนสิ้นลง"ฉันรักเธอ" วันสุดท้ายเธอเจ็บปวดแสนรวดร้าว ฉันคอยเฝ้ายืนมองดูอยู่เสมอ เพียงไม่นานเธอจากไปใจละเมอ รักเสมอถึงแม้เธอต้องจากไป ขอวิญญาณเธอโปรดรู้ฉันอยู่นี่ จะรักเธอกว่าชีวีจะหาไม่ ขอให้เธอไปสบายในโลกใหม่ ขออย่าได้ห่วงกังวลสับสนเลย ถึงฉันจะมีใครในวันหน้า โปรดรู้ว่ามีเธออยู่คู่เสมอ จะเก็บเธอลึกสุดใจไม่เผลอเลอ จะรักเธอตลอดไปไม่ลืมกัน...... **ระลึกด้วยรักจากคนที่อ้วนรัก และรักอ้วนเสมอ ไปดีนะครับ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะทำให้ดีกว่านี้รักเสมอ และรักสุดหัวใจ**
18 กันยายน 2549 09:01 น. - comment id 606944
เศร้าจังเลยค่ะ เข้มแข็งนะคะ
18 กันยายน 2549 09:32 น. - comment id 606947
เข้มแข็งนะคะ..ชีวิตต้องเดินต่อไป
18 กันยายน 2549 14:36 น. - comment id 607096
เป็นกำลังใจให้คุณค่ะ เข้มแข็งนะคะ
18 กันยายน 2549 19:36 น. - comment id 607216
แม้เธอไปไกลลับไม่กลับแล้ว แต่ในใจยังแน่แน่วการห่วงหา เชื่อซิจ๊ะคนดีที่จากลา ในอุรายังคงมั่นทุกวันมี ขอแสดงความเสียใจด้วยนะค่ะ (คุณหายไปนานเลย ผู้หญิงไร้เงายินดีนะค่ะที่เห็นคุณกลับมาเขียนกลอนอีก)
19 กันยายน 2549 03:36 น. - comment id 607340
ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับผม
21 กันยายน 2549 08:43 น. - comment id 608031
ขอขอบคุณเพื่อนนักกลอนทุกคนนะครับทั้งคุณ แมงกุ๊ดจี่ คุณผู้หญิงไร้เงา คุณเสี้ยว คุณระกาแก้ว และก็คุณกระบี่รับใช้ ตอนนี้เริ่มมีเวลาแล้วก็จะกลับมาเขียนกลอนได้อีกครั้ง ขอบคุณมากๆครับ