ดวงตาอ้างว้างเงียบเหงา กลิ่นน้ำหอมบางเบาปลิวตามลม จมูกนี้สูดดอมดม ฤทัยหวั่นเกรงใจ ฉันกลัวกลัวจะติดใจในกลิ่นเสียง กลัวเกินห้ามใจ แต่ฉันไม่หวั่นที่จะรักใคร คนที่รักและเข้าใจฉันอย่างแท้จริง ............................. ดวงตาคู่นี้มีสีแต่ แต่ฟากฟ้ารู้ดีแห่งไหน น้ำค้างตกลงกลางห้วงฤทัย ดวงตาหลั่งไหลสายน้ำทุกโมงยาม อ๋อมิใช่เพียงน้ำตา แต่ยืนมองลำธารแห่งความรัก สายน้ำในภาพที่มองจากความประทับใจ กระทบดวงตาของฉันและเขา ปลาต่างต่างชนิด แหวกว่ายบนสายธารา หยาดเพชรกระทบดวงตา เป็นสายใยแห่งความผูกพันธ์
16 กันยายน 2549 15:49 น. - comment id 606653
เธอศรัทธา..เธอไม่หวั่นที่จะรักใคร..คนที่เธอรักและเข้าใจเธออยางแท้จริง....... แด่..เธอผู้ศรัทธาในความรักอย่างมั่นคง เธอรู้ตัวเองไหมว่าหาคนอย่างเธอได้น้อยนัก
16 กันยายน 2549 16:13 น. - comment id 606665
อดีตรอน หลอนใจอยู่ในฝัน ที่จริงนั้น ทำให้ลบ แล้วหลบลี้ แม้ใคร มาหาหัวใจ ไม่ใยดี กลัวอีกที ที่ต้องช้ำ จำขึ้นใจ
16 กันยายน 2549 16:59 น. - comment id 606680
ขอโทษนะ เพื่อนมันเลว มันทวงบุญคุณ อย่าว่าเรานะที่เราระรานเธอ ขอโทษจริง ๆ นะ จากใจเลย เป็นเพื่อนกันเถอะนะ ยกโทษให้เราด้วย เราไม่อยากทำร้ายคนดี ๆ อย่างเธอเลย
16 กันยายน 2549 19:10 น. - comment id 606708
เป็นดวงตาที่สื่อมาถึงดวงใจค่ะ