พินิจพิศดูหยดน้ำค้าง พราวพร่างงามงดสดชื่น เปรียบมณีของยามค่ำคืน หยิบยื่นชีวิตชีวา อนิจจาชีวิตน้ำค้าง ชีพเจ้าช่างสั้นหนักหนา ไม่นานที่แสงสุริยา ส่องมาเจ้าพลันแห้งไป เปรียบเป็นเช่นดั่งตัวเรา ทุกข์เศร้าลำเค็ญเพียงไหน หรือสุขมากมายเพียงใด ไม่นานสิ้นไปเช่นกัน ฉะนั้นพึงมีสติ ดำริตริตรองให้มั่น ชีวิตผ่านคืนเดือนวัน จงมุ่งสร้างสรรค์ความดี บทเรียนน้ำค้างเตือนให้คิด ชีวิตไม่ติดอยู่กับที่ เหลือไว้เพียงดี ไม่ดี ร่องรอยชีวีให้อนุชน
13 กันยายน 2549 16:15 น. - comment id 605811
สวัสดีครับ
13 กันยายน 2549 18:31 น. - comment id 605888
รับทราบและปฏิบัติตามครับป๋ม
13 กันยายน 2549 23:47 น. - comment id 606006
ฉะนั้นพึงมีสติ อย่าคิดอุตริสับสน จมอยู่ความชังวังวน จะไม่หนีพ้นกลอุบาย ลงตัวจังเลยสำหรับกลอนบทนี้