ใจกระหวัดพัดหวนชวนคิดถึง ค่ำคืนหนึ่งใต้เงาจันทร์วะวูบไหว เพียงเสียงลมพลิ้วผ่านม่านใบไม้ เพียงเสียงน้ำหลั่งไหลอยู่บางเบา ใต้แผ่นฟ้าราตรีในคืนนั้น มีแสงจันทร์เป็นเพื่อนให้คลายเหงา มีสายลมคอยปลอบโยนช่วยบรรเทา มีสายน้ำปลดความเศร้าในดวงใจ สุดอ้างว้างเหลือแสนในคืนค่ำ สุดชอกช้ำจนแทบทนไม่ไหว ใจเจ็บแสบรวดร้าวลึกลงภายใน ยามเมื่อใครต่อใครทอดทิ้งกัน กาลเวลาล่วงผ่านมาคืนนี้ ตรงที่เดิมที่ยังมีเพียงภาพฝัน ตรงที่เดิมที่มีเพียงเราเท่านั้น จะคืนนั้นหรือคืนไหนไม่เปลี่ยนแปลง
12 กันยายน 2549 20:42 น. - comment id 605283
ในคืนหนึ่งคืนนั้นฉันคิดถึง เฝ้ารำพึงถึงใครรู้ไหมหนอ เธอคนนี้ที่ฉันนั้นเฝ้ารอ เฝ้าตัดพ้อครวญคร่ำถึงคนไกล คิดถึงจังเลย
13 กันยายน 2549 21:50 น. - comment id 605968
สุดอ้างว้างเหลือแสนดินแดนทรวง โดนคนลวงช้ำชอกขอบอกไว้ ให้เจ็บลึกตรึงตรงลงกลางใจ จนเผ่าไหม้ไปในอุราเรา กลอนเศร้าจัง แต่รับประกันไม่ทิ้งกันอยู่แล้วค่ะ