ยามเมื่อความทรงจำหยุดอยู่นิ่ง หลังความจริงที่ยังคงเคลื่อนไหว ไร้ความสุข ไร้ความทุกข์ ในหัวใจ น้ำตาไหลโดยไร้ความคิดคำนึง ดังถูกตอกติดตรึงอยู่กับที่ อยู่ตรงนี้โดยไร้ใครคิดถึง ไร้ตัวตน ไร้คนมาฉุดดึง ตัวตนที่มีจึงจางหายไป
12 กันยายน 2549 00:07 น. - comment id 605252
ยามเมื่อความทรงจำหยุดอยู่นิ่ง เหนือทุกสิ่งเป็นใจให้ได้ฝัน จนไม่อาจพบสุขทุกคืนวัน เลยต้องเศร้าเฝ้ามั่นฝันห่างไกล ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหมค่ะ
12 กันยายน 2549 07:35 น. - comment id 605431
ชอบบทแรกจังนะคะ ความทรงจำกับความจริงมักจะสวนทางกันเสมอค่ะ
12 กันยายน 2549 11:33 น. - comment id 605518
เหงา..เศร้า..ดีจัง
12 กันยายน 2549 17:20 น. - comment id 605623
แม้ไรตัวตนคงค้นพบ ในจุดจบความฝันอันยิ่งใหญ่ ไร้สุขไร้ทุกข์ไร้หัวใจ น้ำใสใสผ่านไหลออกจากตา กระต่ายใต้เงาจันทร์