ข้าฯคือนักฝัน.กวีเปล่า
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
ข้าฯคือนักฝันกวีเปล่า
ผู้ใฝ่หาถึงการว่างเปล่าของฉันทลักษณ์ทางภาษากวีศิลป์
ข้าฯมีจินตนาการแห่งความว่างเปล่ากลั่นกรองเป็นหยดกวีบริสุทธิ์
คล้ายน้ำค้างยามดึกดื่นตกลงมาจากฟากฟ้าสู่ยอดกิ่งใบไม้
ข้าฯหาได้เป็นนักกวีเปล่าผู้ยิ่งใหญ่ไม่
ข้าฯก็ไม่ใช่ศิลปิน นักปรัชญญา สร้างสรรค์งานไร้กฏเกณฑ์รูปแบบอีกเช่นกัน
ข้าฯเป็นเพียงบุคคลธรรมดามีความสุขที่ได้ฝันถึงงานศิลป์
ข้าฯคือความว่างเปล่าซึ่งใครก็มองไม่เห็น
การสร้างสรรค์ศิลปะมิได้มาจากการเรียนรู้จากที่ไหน
ปลายปากกาคือความนึกคิดมาจากใจ
ข้าฯไร้ซึ่งอาจารย์ ข้าฯไร้ซึ่งสถาบันแห่งงานศิลป์
ข้าฯคือผู้ใฝ่ฝันเป็นศิลปิน งานศิลป์คืองานที่ข้าฯรัก
ความฝันแห่งข้าฯขอเป็นนักกวีเปล่า
ขีดเขียนด้วยตัวอักษรร้อยเรื่องราว
เพื่อบอกเล่าภายในจากห้วงจินตภาพ
ข้าฯกำเนิดจากความว่างเปล่า
ความว่างเปล่าล้อมรอบข้าฯ ข้าฯมีความสุข
ข้าฯผู้หลงรักความว่างเปล่า เพราะข้าฯคือหนึ่งเดียวกับความว่างเปล่า
ที่ไหนมีความว่างเปล่า มีข้าฯที่นั่น
แด่มวลสหายเอ๋ย!ที่ใดมีความว่างเปล่าเราคงได้เจอกัน
ณ.แห่งนั้นคือสวรรค์แห่งความว่างเปล่าที่ข้าฯดำรงอยู่