หวั่นไหว..บางคราว ปวดร้าว..บางหน กี่ครั้ง..ที่ทุกข์ทน เพราะถูกบางคน..ทำร้าย อยากให้..หัวใจหยุดพัก แต่กลับ..พบรักครั้งใหม่ ทั้งรู้..เป็นไป..ไม่ได้ แต่ห้ามใจ..ไม่ได้..จริง-จริง ทั้งกลัว..จะถูก..ทอดทิ้ง เกรงกริ่งกลัวเธอ..จะหนีหาย ยอมเป็นคน..แพ้พ่าย สุดท้าย..สูญเปล่า ค่าเธอ..นั้นนับ..อนันต์ แล้วฉันเล่า..คงจะว่างเปล่า แค่ถังขยะ..เก่า-เก่า ไว้-ทิ้ง-อารมณ์
8 กันยายน 2549 16:55 น. - comment id 604544
เห็นชื่อแล้วนึกว่าเจอนักธรรมะอีกคนเสียแล้วล่ะ หอมกลิ่นความตาย คนใดคิดได้คนนั้นเกือบจะพ้น โลกแห่งโลกาภิวัฒน์แล้วล่ะ แก้วประเสริฐ.
9 กันยายน 2549 10:08 น. - comment id 604708
อยากให้หัวใจหยุดพัก แต่ก็ตระหนักรู้ว่า รักนั้นยังคงมีค่า ที่เรานั้นหนา..จะทิ้งไป อย่าทิ้งความรัก และอย่าเดินตามความรัก เพราะเมื่อถึงเวลา รักไม่เคยทิ้งเรา และรักก็ไม่เคยหนีเรา ฉะนั้นอยู่กับที่แล้วเราเจอกับความรักเองนะค่ะ