คนขี้เรื้อนในทุ่งหญ้า
ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
ทิ้งตัวลงนอนบนพื้นหญ้าในสนาม ปล่อยตัวถลาเอนกายลงในทุ่งหญ้ากว้าง
ซบกับพื้นหญ้าใต้ร่มเงาต้นไม้ คว่ำตัวลงนอนมองดอกไม้ ใบหญ้า
หยิบหนังสือของฉันขึ้นมาอ่าน เปิดสมุดบันทึกส่วนตัวขึ้นมาเขียน
ลมพัดผ่านแผ่วเบา พริ้วโบกโบย ใบไม้แห้งจากต้นไม้ร่วงโรย
ปลิดปลิวลิ่วลมล้อยามพัดพา รู้สึกเบื่อก็หงายหน้าขึ้นเหม่อมองฟ้า
วันนี้ท้องฟ้าสวยงามกว่าวันไหน เมฆงดงามเหมือนราวภาพเขียน
บรรยากาศสบายๆที่ไม่ค่อยได้เจอ เห็นเครื่องบิน บินผ่านท้องฟ้า
ได้ยินเสียงเครื่องบินลั่นทั่วอาณาบริเวณ ...........................................
ฉันชอบมองเครื่องบินบนท้องฟ้า ฉันไม่ใช่หมาแต่คงไม่ต่างจากหมา
นอนเกลือกกลิ้งอยู่แนบพื้นดิน เป็นคนขี้เรื้อนได้แค่เห่าเครื่องบิน
แต่มีความสุขทางใจยามได้มอง เหม่อมองท้องฟ้าแหงนมองเครื่องบิน
เพียงได้เห็นรู้สึกว่ามีความสุข ไม่ได้ต้องการอะไรนอกจากนั้น
.......................หรือหมายความว่าอย่างอื่นนอกจากนี้เลย