ความงดงามที่อยู่รอบข้าง

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

วันหนึ่งของฉันในฤดูหนาว ลมแผ่วเบาแดดอ่อนๆของยามเช้า
ก้าวเดินริมถนนแม้เหน็บหนาว ออกเดินเล่นสูดอากาศบริสุทธ์
ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ต้นไม้เขียวขจีกิ่งก้านไสว
นกน้อยโผบินเกาะกิ่งไม้ ร้องเพลงด้วยสำเนียงภาษาของมัน
ท่ามกลางดงหญ้าอันเขียวชอุ่ม ที่โอบคลุมปกป้องผิวดิน
ฝูงมดเดินทางออกหากิน  แมลงบินปลิวว่อนไปมา
ดอกไม้บานผีเสื้อดมดอม  ส่งกลิ่นหอมอดไม่ได้จะชื่นชม
น้ำในบึงตอนโดนกระแสลม  เป็นเกลียวคลื่นปลาขึ้นมาเล่นผิวน้ำ
ฉันเปิดสายตาตัวเองออกมาเห็น  ความงดงามที่อยู่ข้างๆกาย
เคยมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไป     ไม่สนใจ  ไม่ให้ความสำคัญ
มัวแต่มองสื่งที่ห่างไกล    แล้วอยากได้มาเป็นของตัวเอง
ไขว่คว้าสิ่งเหล่านั้นจนลืมตัว  มืดมัวอยู่ในกิเลสความต้องการ
หากไม่หกล้มคงไม่รู้สึกตัว ผิดถูกดีชั่ว เป็นอย่างไรเจ็บปวดแล้วมานึกเสียใจ   สำนึกผิดกับสิ่งที่ตนได้ทำจนได้มาค้นพบเส้นทางหนทางสว่าง เที่ยงแท้ เที่ยงตรง
สัจจะแท้จริง แตกต่างจากลุ่มหลง คือความดีและความพอใจ
ทุกอย่างคือสิ่งดีๆในชีวิต แม้ฤดูหนาวจะผ่าน ฤดูฝนเลยผ่าน ฤดูร้อนข้ามไป
                          ทุกๆวันก็คือวันสวยงามด้วยใจ!