ก็รู้นะว่าบทเรียนที่เวียนผ่าน ก็เพราะฉันซมซานทุกคราวครั้ง ก็เคยมุ่งหน้าไปแต่เซซัง ก็ต้องยั้งก้าวค้างอย่างหนักใจ ก็ฉันทุกข์เหน็บหนาวเศร้านานนัก ก็จมปลักถูกหักหาญจึงโหยไห้ ก็ไม่เคยรู้เท่าทันจึงหวั่นใจ ก็อ่อนไหวอ่อนแอแพ้ใจตัว ก็เพราะฉันวันนี้หวั่นวิตก ก็เพราะโลกที่ฝ่าฟันนั้นสลัว ก็เพราะอยู่อย่างเดียวดายจึงหวาดกลัว ก็เพราะเจอคนชั่วจึงกลัวเกรง ก็เพราะฉันไม่มั่นใจในวันหน้า ก็เพราะว่าหัวใจโดนข่มเหง ก็เพราะฉันฝ่อใจในวังเวง ก็จึงเคว้งฝันค้างเหมือนอย่างเดิม...
28 สิงหาคม 2549 22:10 น. - comment id 601953
คนดีกำลังจะตาย วายร้ายกำลังครองเมือง ใครราวรุกร้าวรอนกุหลาบขาว เรารบจนด้าวแดดิ้นเพือดวงแข หวังเพียงนิดเธอชะม้ายช้ายตาแล ว่าแต่แม่...แดจังกึม หายไปไหน... ...เขาเล่นละครอีกปะ(แดจังกึม)นะ อยากดู...อิอิ...อยากให้ยิ้มพิมพ์ใจเผยให้เห็นในดวงตา แล้วเธอนั้นรู้ว่า \'กำลังใจ\' มีให้ตัวเอง
29 สิงหาคม 2549 15:38 น. - comment id 602133
แวะเข้ามาลบล้างความเดียวดาย ให้บางส่วนค่ะคุณกุหลาบขาว.. คิดถึงนะ...
29 สิงหาคม 2549 15:49 น. - comment id 602141
เราเกิดมาไม่รู้ว่าจะเจออะไร แต่ต้องก้าวเดินไปอย่างมีสติ บทเรียนที่ผ่านให้เป็นพลังของชีวิต อย่าไปคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาให้ผ่านไป พี่กุหลาบขาวค่ะบัวมายิ้มกับพี่ค่ะ วันนี้ขอส้มตำไทยใส่กุ้งค่ะ อิ อิ อิ
29 สิงหาคม 2549 16:06 น. - comment id 602146
วันนี้มานั่งลงอยู่ตรงหน้า ส่งมือมากำลังใจให้แข็มแข็ง มาพร้อมหัวใจอย่าเปลี่ยนแปลง อย่าสื้นแสงความหวังกำลังใจ
30 สิงหาคม 2549 14:34 น. - comment id 602357
ขอบคุณทุกๆท่านที่เป็นกำล้งใจให้ค่ะ..