ธงทิวแย้มริ้วแห่งใจ
กรวสุภิญโญ
แด่...ธงทิวแย้มหัวใจ
แลหลายหลากฉากสวยด้วยสีสัน
ธงร้อยพันฉันประดับรับลมหนาว
ให้เป็นที่ระลึกนึกเรื่องราว
เมื่อถึงคราวสุขสันต์ระลานตา
มองออกไปในทุ่งกรุงเก่าแก่
มองเห็นแต่ข้าวรวงย้อยห้อยถลา
มองสลับธงประดับในทุ่งนา
มองเพลินตาพาใจเคลิ้มเริ่มหลุดไกล
คืนวันเพ็ญเย็นฉ่ำน้ำปริ่มคลอง
นั่งเหม่อมองริ้วทิงธงตรงไสว
ดั่งสวรรค์เสกสรรหาให้คลาไคล
ทั้งแสงไฟส่องสว่างกลางลำธาร
บุญบั้งไฟในวัดจัดครบรอบ
ด้วยความชอบจึงสุขสนุกสนาน
ครั้นพอก้าวเข้าไปใจเบิกบาน
เมื่อมองผ่านเห็นธงตรงบั้งเพลิง
ทุกๆครั้งเห็นธงคงห่วงหา
ถึงแก้วตาทุกครั้งผ่านงานเถลิง
เพียงเห็นธงสีหวานพลันร่าเริง
ดั่งเอ่ยเอิงเอียงออดอ้อนเอาใจ
แต่ธงใดในหล้าแผ่นฟ้ากว้าง
และธงทั้งสีสันอันไหนๆ
หรือจะสู้ธงทิวริ้วแห่งใจ
ขอเก็บไว้คู่เสาธงตรงใจเทอญ