หากเรียกคนหนีปัญหาว่าขี้ขลาด คงไม่พลาดตำแหน่งแซงใครเขา อุปสรรคหมั่นระวังทั้งหนักเบา กลัวความเศร้าต้องลี้หนีเรื่องราว เลือกเส้นทางอย่างเต็มใจไม่ขัดเขิน ยินดีเดินบนถนนคนตาขาว ความขัดแย้งหลีกห่างอย่างยืนยาว ความปวดร้าวอย่าใกล้ภัยต่อตัว ยอมรับให้ใครปรามาสว่าขลาดเขลา ขอยึดเอากะลาน้องคอยคุ้มหัว ใครตำหนิต้องทนคนขี้กลัว เบื่อพันพัวกับเหตุการณ์ที่รานใจ ขออยู่ตามหนทางอย่างสงบ หากให้รบเคียงคู่สู้ไม่ไหว คนเย้ยเยาะหัวเราะขำจำปล่อยไป พาตนให้ห่างทุกข์...ก็สุขเอง
28 สิงหาคม 2549 08:07 น. - comment id 601810
เราตาไม่ขาว ไม่ขลาดองอาจมั่น เรื่องรบราฆ่าฟันมิครั่นคร้าม แต่เรื่องไร้สาระมิขอสู้อย่างวู่วาม ใครประนามตามใจเราไม่แคร์ อิอิ แต่งแบบมั่วๆค่ะคุณแพรรำพึง
28 สิงหาคม 2549 08:14 น. - comment id 601815
....เราเองก็ตาดำน้อยกว่าตาขาว... ....หลีกเรื่องราว...ที่พาตนหม่นหมอง ....เรื่องร้าย ร้าย ใด ใดไม่อยากลอง ....อยากจะครอง...ความสงบไม่รบใคร? ....ไทนี้รักสงบ...แต่ถึงรบไม่ขลาด... ....เอกราช อยู่ที่ใจนะคะ
28 สิงหาคม 2549 12:23 น. - comment id 601868
ถ้าเป้นถนนที่เราเลือกเดิน เดินแล้วสบายใจ ก็ดีแระใครพูดว่าไงช่างเขาเถอะเนาะ
28 สิงหาคม 2549 15:59 น. - comment id 601913
หากไม่เดิน แล้วจะรู้ได้ไง ว่าทางมันราบเรียบหรือสูงชัน.. หากไม่เดิน แล้วจะรู้ได้ไง ว่าทางมันใกล้หรือไกล หากไม่เดิน แล้วจะรู้ได้ไง ว่าเดินไม่ไหว. มาร่วมเดินทางกันดีไหม... :)
28 สิงหาคม 2549 20:45 น. - comment id 601942
แก้ปัญหาที่ว่าด้วยตาขาว ทำให้เบาทุกข์โศกไม่โศกสันต์ ทำร้ายตัวทำร้ายเขาทำร้ายกันและกัน หนีให้ทันก่อนหัวใจไม่ไหวติง ใครจะว่าเป็นคนหนีปัญหา ช่างเถอะนะหัวใจไม่เฉยนิ่ง ห่างไปบ้างอย่างตาขาวเพราะร้าวจริง รอทุกสิ่งดีขึ้นเองตามเวลา
29 สิงหาคม 2549 02:15 น. - comment id 602000
ถนนคนขาด...ไม่ว่า