ความรัก...เหมือนดวงดาว... บางครั้งอาจมองเห็นบ้าง บางครั้งอาจมองไม่เห็นบ้าง แต่ดวงดาวเหล่านั้น .... ก็ไม่เคยส่างชาห่างหายไปไหนเลย...
26 สิงหาคม 2549 11:43 น. - comment id 601423
จริงด้วยจิของับ
26 สิงหาคม 2549 13:24 น. - comment id 601442
ความรักประจำหลักในหัวใจ ไม่เคยโยกย้ายหายไปไหน ฝั่งลึกฝั่งตื้นอยู่ในนั้น บางวันออกมาให้สุขใจ บางวันทำให้น้ำตาไหล เฮ้อๆๆใครๆก็อยากมีรัก
26 สิงหาคม 2549 15:07 น. - comment id 601468
......ความเอ๋ยความรีก.......... .....เริ่มประจักษ์ครั้งหนึ่งในใจฉัน... ......รักเธอแล้วรักมากถึงปัจจุบัน....... ......เธอจากฉันลาลับไม่กลับคืน............. ......การต้องจากทั้งยังรักนั้นแสนเศร้า.. ......มีใครเล่ารั้งได้หรือขัดขืน............. ......ฉันอยากรั้งเธอไว้ให้ยั่งยืน...... ......แต่ฉันฝืนมัจจุราชไม่ได้เลย........ .....และนี่คือนิยามของความรัก......... .....ฉันตระหนักรับรู้อยู่เสมอ........... .....ถึงจากกายลาลับก็ยังเจอ........... .....ใจฉันและเธอ...เจอกันตลอดไป........ อ่านนิยามความรักแล้วเศร้าค่ะ....เพราะตัวเองมีคนหนึ่งที่ยังคิดถึง...และต้องจากกันทั้งที่ยังรัก....ไม่มีการบอกกล่าว.....ไม่มีการลา...และไม่มีโอกาส...จะรั้งได้ ใครจะรั้งจะขัดมัจจุราชได้.....ท่านไม่ให้โอกาสเราเลย.... ฝากกลอนนี่ถึงคนที่อยู่บนสวรรค์ด้วยนะ......ยังมีความรักให้ไม่เปลี่ยนแปลง...
26 สิงหาคม 2549 16:24 น. - comment id 601481
บ้างก็ว่าความรักเหมือนโคถึกที่คึกพิโรธ บ้างก็ว่าความรักเหมือนสีดำที่พระศอของพระศิวะ ที่เกดจากการดื่มพิษเพื่อช่วยชาวโลกทั้งสามโลก บ้างก็สงสัย ว่า รักเอยจริงหรือที่ว่าหวานรักทรมานใจคน อะไรคือนิยามของความรักล่ะ อิอิ