เขียนที่แผ่นดินทองของสยาม วันมงคลฤกษ์ดีดิถียาม ที่สิบสิงเดือนนามสิงหาคม ขึ้นต้นสารกรานกราบบาทมารดา ด้วยกตัญญุตาอันสุขสม ลูกจากบ้านฐานถิ่นมานานนม หวังให้แม่ชื่นชมปริญญา หวนให้นึกเมื่อครั้งไม่ห่างอก แม่ป้องปกเภทภัยทุกทิสา ลูกร้องไห้แม่คอยซับน้ำตา ลูกเริงร่าพาแม่อ่มเอมใจ ลูกเหน็บหนาวแม่เฝ้าพะนอชิด ลูกพลั้งผิดแม่คิดอภัยให้ ลูกเจ็บป้วยแม่เฝ้าคอยห่วงใย พระคุณแม่เกินใครในโลกา สังกวันลูกจะกลับไปให้รับขวัญ ฝากชีงันพันผูกมารดาไว้ ลงอักษรตอนท้ายสื่อความนัย เคารพรักจากใจลูกม่เอย