โอ้ชะตาชีวิต ชีวิตผันวันเปลี่ยนเวียนสับสน แฝงวกวนปนยิ่งอิงสิ่งสลาย ดุจละครหมุนสลับมากลับกลาย เดี๋ยวดีร้ายพะวงหลงเพลิดเพลิน ยามรุ่งโรจน์โชติช่วงดวงดีเด่น ก็จะเป็นเช่นดาวคราวสรรเสริญ เมื่อตกอับวาสนาคนพาเมิน เหลือสิ่งเกินหมุนกลับนับโรยลา หรือเช่นรักมักหอมย้อมล้ำเลิศ หลงพริ้งเพริศแนบทรวงลวงเสน่หา พอลิ้มหวานผ่านรสหมดนำพา ยากไขว่คว้าหาสิ่งมาอิงครอง มิคำนึงถึงทุกข์คลุกเคล้าจิต สิ่งหวังคิดมิเป็นดังเช่นสนอง เห็นแต่สวยรวยทรัพย์นับใฝ่ปอง ต้องหม่นหมองโหยหาเฝ้าอาดูร ชะตาชีวิตคนเราก็เท่านี้ ย่อมจะมีสูงต่ำนับวันสูญ สิ่งที่เหลือควรไว้ในการุน จงเพิ่มพูนหนทางสร้างดีไว้ เปรียบชีวิตนกน้อยล่องลอยฟ้า หรือดาราพราวพร่างกระจ่างใส ดวงอาทิตย์หรือจันทร์อันไฉไล นับประสาอะไรจงใคร่ครวญ. *** แก้วประเสริฐ. ***
22 สิงหาคม 2549 19:26 น. - comment id 600365
ชีวิตไม่เหมือนเกมส์กด ถ่านหมดก็...เปลี่ยนใหม่ ........แล้วชีวิตเหมือนอะไร........ไม่รู้สิ
22 สิงหาคม 2549 19:47 น. - comment id 600381
ชะตาดี ชะตาร้าย เผชิญหน้ากับชะตาเดี๋ยวก็ผ่านพ้นไป ไม่มีอะไรอยู่กับเราตลอดไปหรอก ... ไม่รู้จะไปโอดครวญกับชะตาทำไมเนาะ ... ลุงแก้ว ทำใจให้สบาย ทำใจให้ร่มเย็น รับกับความเป็นไปที่ไม่ได้อยู่ตลอดไปเหล่านี้ดีกว่า เดี๋ยวทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนแปลงแล้วเนาะ ไม่มีอะไรคงที่ ที่เป็นของเราแท้ๆ สักอย่างนึง มาทักทายลุงแก้วค่ะ ... พร้อมกับกำลังใจกองใหญ่ๆ ให้มั่นคงรับกับทั้งชะตาดี และ ชะตาร้าย ที่ชีวิตขีดมาให้เรา : )
22 สิงหาคม 2549 19:52 น. - comment id 600383
ซึ้งค่ะ
22 สิงหาคม 2549 20:11 น. - comment id 600387
ชีวิตเหมือนกงกรรมกงเกวียน หรือเปล่าค่ะคุณลุงแก้ว ทุกชีวิตเกิดมาเพราะมีกรรม และคนเราก็มีวาสนาที่ได้เกิดมาเป็นคน หรือที่เรียกให้หรูหน่อยนึ่งก็คือ มนุษย์ แล้วเราจะทำอย่างไรให้เราได้เป็นมนุษย์ ที่สมบูรณ์ และถ้าชาตินี้เราดำเนิน ชีวิตไม่มีความสุข เราคงต้องเตรียมตัวไว้ เพราะถึงอย่างไรชาติต่อไปต้องเกิดมาอีกแน่ แต่ไม่รู้ว่าจะเกิดมาเป็นอะไร ไหนๆชาตินี้ได้เกิดมาเป็นคนแล้ว และสามารถที่จะสร้างสมบุญบารมีไว้ได้ บัวก็ขอสร้างไว้ตั้งแต่เนิ่นๆเลยดีกว่าค่ะ เผื่อว่าชาติต่อไปเกิดมาเป็นสุนัข ขอโทษนะค่ะ หรือเกิดมาเป็นสัตว์ชนิดอื่นเราไม่สามารถ สร้างสมอะไรได้เลยค่ะ ดูอย่างสุนัขที่คนรวยๆซื้อมาเลี้ยงสิค่ะ ได้นั่งรถคันหรูแต่ก็พูดไม่ได้ได้แต่เห่าหอนอย่างเดียว อยู่สบายแค่ไหนก็มีความสุขไปไม่ได้อยู่ดี เพราะบ้านเพื่อนบัวเลี้ยงไว้ แพงก็จริง เป็นคนนี่แหละประเสริฐสุดแล้วค่ะ เราปฏิบัติสิ่งที่ดีได้ ไม่ว่าเราจะทำกรรมอะไรไว้ตามทันก่อนเราตายแน่นอนค่ะ เพราะบัวเห็นลุงของบัวมาแล้ว ท่านทำโดยจำเป็นด้วยสิค่ะ ท่านมีลูกหลายคนทำงานแล้ว ก็ยังไม่พอเลี้ยงลูกๆ ท่านเลยรับจ้าง ทุบหัววัว คือฆ่าวัวที่นั้นเป็นบ้านนอกค่ะ แล้วสุดทาย ก่อนท่านจะตายไม่สบายอยู่ 6 เดือนปวดหัวทุรนทุรายแล้วร้องเหมือนวัว ท่านเป็นแบบนี้ 6 เดือนที่ท่านป่วยหมอตรวจ ร่างกายไม่เป็นอะไรแต่ท่านทรมานมาก นี้ขนาดที่ท่านทำโดยไม่ได้ตั้งใจเป็นเพราะความจน แต่กรรมที่ทำไม่ลดหย่อนให้หลอก ทำอะไรได้อย่างนั้น และเราเองก็ไม้รู้มาก่อนว่าชาติที่แล้ว เราทำอะไรมาบ้าง ขณะนี้ที่บัวมีลมหายใจอยู่ จะไม่รอโชคชะตาหรือให้ฟ้าลิขิต จะขอทำสิ่งที่ดีไว้เสมอค่ะ ขอโทษคุณลุงแก้วนะค่ะ ที่บ้างคำของบัว อาจจะไม่สุภาพไปบ้างค่ะ คุณลุงดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
22 สิงหาคม 2549 20:51 น. - comment id 600397
นี่แหละชีวิตค่ะ มีหลายรสชาติ ต้องเรียนรู้ ต้องต่อสู้ ยอมรับ ความเป็นจริงค่ะคุณลุง
22 สิงหาคม 2549 23:42 น. - comment id 600447
มีขึ้น มีลง มีรุ่ง มีร่วง .. สลับกันไปมา แต่ดับ มีหนเดียว
23 สิงหาคม 2549 07:40 น. - comment id 600504
ชีวิตคนเราก็เท่านี้ กานต์ยังทำดีได้ไม่เยอะเลยค่ะคุณลุง
23 สิงหาคม 2549 08:20 น. - comment id 600523
วัฏจักรสงสาร... กอรปกรรมดี...ยังไงก็เป็นกุศลแก่ชีวิต..
23 สิงหาคม 2549 08:49 น. - comment id 600532
ชีวิตคือสิ่งที่เราต้องเลือกที่จะดำเนินต่อไปค่ะ ทำบุญ ตักบาตรบ้างบางเวลาจิตใจก็สงบสุขค่ะคุณลุง..
23 สิงหาคม 2549 11:15 น. - comment id 600576
คุณ นครา ประไพพงศ์ ไม่เหมือนแต่คล้ายกันครับ ชีวิตเมื่อหมดวาระ หรือหมดถ่านก็ต้องตายแล้วเปลี่ยนใหม่ คือตายแล้วเกิดใหม่ วนเวียนไปเรื่อยๆจนกว่า จะไม่มีถ่านเปลี่ยนอีกแล้วหรือพ้นจากกิเลสทั้งปวง นั่นแหละถึงจะหยุดนิ่งครับ ชีวิตเหมือนสสารชนิดหนึ่งที่ครอบครอง ด้วยธาตุอันบริสุทธิ์ที่เรามักกล่าวว่าเป็นธาตุ อมตะไงล่ะครับ ขอบคุณมาก แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 11:25 น. - comment id 600580
คุณ แดดเช้า ครับชะตาดีและชะตาร้ายล้วนแล้วแต่เวรกรรม ที่แต่ละบุคคลสร้างขึ้นมา แล้วก็ผ่านไปดุจเดียว กับอนิจจังความไม่เที่ยงแท้แน่นอน ย่อมเปลี่ยนไป จะช้าหรือเร็ว สังขารเป็นของไม่เที่ยงไม่ใช่ของเขา ของเราย่อมจะไม่อยู่กับเรา หากพูดอีกที สังขารที่เรา ยึดครองนี้ประกอบไปด้วยธาตุต่างๆเปรียบคล้ายบ้าน ที่สร้างขึ้นย่อมมีการผุพังแล้วก็ต้องสร้างขึ้นใหม่ ฉันท์ใดฉันท์นั้น ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาก็อยาก จะให้คนที่อ่านได้มองเห็นไตรลักษณ์ไว้บ้าง เพราะเดี๋ยวนี้มักจะมองวัตถุรอบกายแต่ไม่มอง วัตถุที่ในกายเราได้อาศัยอยู่ครับ ขอบคุณมากที่ให้กำลังใจผม ส่วนผมนั้นชะตา ดีร้ายนั้นปล่อยวางไปแล้วไม่มากก็น้อยครับ ขอบคุณอีกครั้งครับ ดีใจด้วยที่คุณเห็นสัจธรรม อันแท้จริงครับ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 11:27 น. - comment id 600582
คุณ อาร์ ครับดีใจที่คุณได้มองเห็นสัจธรรมของสัตว์โลก ออกครับจนเกิดความซึ้งครับ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 11:50 น. - comment id 600589
คุณ ดอกบัว ตามที่คุณเล่าให้มานะครับ เกี่ยวกับคุณลุงคุณ ถูกต้องแล้วครับ ชีวิตเปรียบดังกงกรรมกงเกวียน ที่ต้องหมุนทับรอยเดิมเสมอๆแม้จะหมุนไปข้างหน้า การจะหยุดได้นั้นต้องอาศัย ขันติ วิริยะ สมาธิมาก ถึงจะชะลอหรือหยุดได้ คือการหยุดซึ่งกิเลศน้อยใหญ่ อย่างคุณลุงคุณนั้นที่ต้องทุกข์ทรมานเพราะท่าน ไม่ได้สร้างความดีเช่นการทำทาน การภาวนา การปล่อยวางขึ้น กรรมเกิดจากปาณานิบาตจึง ได้เข้ามาสู่เร็วและเกิดขึ้นระหว่างการเปลี่ยนภพ ทุกๆคนเวลาตายไปย่อมเกิดใหม่ทันทีในรูป ของโอปาติกะช่วงการแปรเปลี่ยนนั้นกรรมจะ เข้ารุมเร้าโดยกรรมต่างวาระกัน หากบุคคลนั้น มีสติสัมปชัญญะดีก็จะเอาตัวรอดได้ คนที่สามารถ ทำเช่นนั้นได้ต้องเกิดจากการภาวนาสมาธิเท่านั้น ถึงจะทำได้ เพราะจะเกิดการพิจารณาสังขารเรา พิจารณาเวรกรรมที่เข้ารุมเร้าเราแล้วก็ทำด้วย การแผ่กุศลผลบุญที่เราทำไว้ กรรมหรือคนเขา เรียกว่าเจ้าเวรนายกรรมนั้นแหละจะบรรเทา ได้ หากว่าไม่ได้ทำสมาธิไว้แต่สร้างบุญกุศลมากๆ ด้วยการทำบุญสร้างวัตถุที่ใช้บำรุงศาสนาเช่น สร้างโบสถ์ให้พระทำกิจกรรมของสงฆ์ ด้วยความ ดีที่มากกว่ากรรมไม่ดีย่อมจะเข้าขวางกั้นกรรม ไม่ดีไว้แล้วบุคคลนั้นก็จะไปสู่ภพที่ดี แต่ว่า กรรมนั้นๆหาหมดไปไม่ย่อมต้องชดใช้เสมอๆ แต่หากบุคคลนั้นรู้ตัวคือมีสติย่อมจะไม่ยอมให้ กรรมนั้นบั่นทอนก่อนก็จะรีบจุติแล้วมาสร้าง ผลบุญต่อเนื่องกรรมเก่าก็จะเข้ามาไม่ถึง หาก ขาดตอนเมื่อไหร่กรรมนั้นจะแทรกทันที การที่ จะสร้างบุญกุศลต่อเนื่องนั้นทำได้สองทางคือ มนุษย์ สวรรค์ ส่วนนรกทำไม่ได้ สวรรค์นั้น ทำได้ก็ต้องอยู่ในชั้นพรหมเท่านั้นถึงจะสร้างได้ มนุษย์เป็นชั้นกึ่งกลางที่ง่ายต่อการทำบุญกุศล ฉะนั้น แม้แต่พระพุทธเจ้า พระโพธิสัตว์ ยังต้องลงมาสร้างบุญกุศลให้ต่อเนื่องครับ การที่คุณรู้ตัวว่าการใช้คำพูดนั้นดีแล้วครับ คนที่รู้ตัวเช่นนี้หมายถึงว่าเป็นคนที่มีจิตใจดี ย่อมมีกุศลคอยคุ้มครอง หมั่นสร้างเถอะครับ การเกิดมาชาติหนึ่งๆนั้นใช่ง่ายเสียเมื่อไหร่ ยิ่งเป็นมนุษย์ด้วยแล้วยากยิ่ง การทำบุญที่ ได้ผลดีเห็นผลทันตาเห็น คือการสร้างบุญภาวนา หมั่นทำทุกๆเวลาไม่จำเป็นต้องนั่งภาวนา ยืน เดิน นอนก็สามารถทำได้ ทำทีละเล็กละน้อย สะสมเอาไว้สติก็จะเพิ่มพูนขึ้น เปรียบดั่งน้ำ ที่หยดทีละหยดนานๆเข้าก็มากเองแหละครับ ส่วนองค์ภาวนานั้นต้องดูว่าถูกกับอุปนิสัยเรา หรือไม่ ไม่จำเป็นต้องเป็น พุทโธ หรืออะระหัง ดังที่เขานิยม หากองค์ภาวนานั้นเมื่อทำแล้ว เกิดความเยือกเย็นสบายใจก็ถือว่าใช้ได้ครับ ผมอาจจะอธิบายมากหน่อยตามประสาคน น้อยความรู้ครับ ขอบคุณมาก แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 11:53 น. - comment id 600590
คุณ กระต่ายน้อย ถูกแล้วครับ ชีวิตคือการต่อสู้ การต่อสู้กับชีวิต ต้องประกอบด้วยคุณธรรมเท่านั้นถึงจะทำให้จิตใจ เราสบายครับ บางคนว่าชีวิตหากมีรสเดียวไม่หลาย รสก็ขาดความสนุกสนานก็ปล่อยไปเถอะครับแล้วแต่ ความคิด เรียกว่า นานาจิตตัง ย่อมต่างวาระกันครับ ถึงมีหลายๆรสถ้าเอามาพิจารณาก็ดีครับ อิอิ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 11:56 น. - comment id 600591
คุณ อัลมิตรา ใช่แล้วยอดหญิงชีวิตเราอุปมาดั่งขึ้นเขาย่อมต้อง ประสบความยากลำบาก บางคนขึ้นไม่ถึงยอด หมดแรงเสียก่อน จึงต้องพักกลางคัน บางคนเมื่อ ถึงยอดแล้วไม่รู้ไปทางไหนรอได้เดี๋ยวเดียวก็ต้อง ลงมาอีก จึงสลับไปมาอย่างนี้แหละครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 11:58 น. - comment id 600593
คุณ เพียงพลิ้ว เหมือนๆกันแหละครับทำดีคือสิ่งที่ควรทำ คนทำดีจิตใจย่อมดีเสมอๆครับ หมั่นพยายามเถอะ ผมเองก็เหมือนกานต์นั่นแหละดียังไม่พร้อมจึง ลุ่มๆดอนๆแบบนี้แหละ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 12:00 น. - comment id 600596
คุณ แมงกุ๊ดจี่ ครับถูกต้อง บางคนเห็นในชาตินี้ บางคนเห็น ในชาติต่อไปแล้วแต่กรรมไม่ดีที่เข้ากั้นครับหนัก เบาไม่เท่ากันครับ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 12:03 น. - comment id 600598
คุณ whitelily ชีวิตเป็นสิ่งที่เราพยายามจะเลือกบางครั้ง เลือกได้บางครั้งเลือกไม่ได้ การทำบุญด้วยการ ทำทาน การตักบาตรพระก็ถือว่าเป็นทานชนิดหนึ่ง ย่อมทำให้เกิดปิติเบิกบานใจในขณะนั้น ดีครับดี แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 12:24 น. - comment id 600628
แวะมาแอ่วหานะลุงแก้ว..ยังคิดพล๊อตเขียนกลอนมะออกอะ...
23 สิงหาคม 2549 12:31 น. - comment id 600636
เหรอๆๆจะบอกให้เอาไหม หน้าปักษาฝันรำพันถึงหน้าลิง ลองเอามาเขียนซิ ดีน๊ะจะบอกให้ ฮ่าๆๆๆๆ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 13:05 น. - comment id 600663
ชะตาชีวิตใครเป็นผู้สร้าง บางคนอ้างสิ่งอื่นมาแปรผัน ความจริงรู้แก่ใจใครสร้างมัน ก็ตัวฉันนั้นวาดให้กับตน ชะตาชีวิตของเราเราสร้างขึ้น สุข-ทุกข์บาป-บุญ เราเป็นผู้กระทำทั้งนั้นเนาะ
23 สิงหาคม 2549 14:09 น. - comment id 600676
ชะตาจะขีดมาให้กุ้งเจอ คุณแก้วฯ ไหมเนี่ย.. :)
23 สิงหาคม 2549 14:30 น. - comment id 600680
คุณ ไรไก่ สิ่งอื่นมิสามารถกำหนดชะตาชีวิตให้ใครได้ นอกจากใจเราเท่านั้นเป็นผู้กำหนด เมื่อสร้างแล้ว ก็จะเกิดวงจรชีวิตเกิดขึ้นทันทีจะผูกพันตลอดไปจน กว่าเราสามารถแก้ปมปัญหานั้นได้ครับ แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 14:33 น. - comment id 600681
คุณ กุ้ง เพื่อนรักเราก็เคยกำหนดเจอกันแล้วครั้งหนึ่ง ก็ซาบซึ้งลงห้วงแห่งใจเราแล้ว การพบต่อไปนั้น ก็เป็นเพียงแค่ความกระชับให้เพิ่มพูนยิ่งๆขึ้น ย่อมจะต้องมีอีกครับ หากสิ่งต่างๆลงเอยลงตัว คิดว่าเราคงจะได้เจอกันครับ จริงไหมเพื่อนรัก แก้วประเสริฐ.
23 สิงหาคม 2549 15:22 น. - comment id 600692
มาให้กำลังใจค่ะ..อย่าเพิ่งท้อชีวิตนะคะ...
23 สิงหาคม 2549 21:39 น. - comment id 600911
ลุงแก้วคะ อย่าท้อนะคะ ชีวิตนี้ยังมีหวังค่ะ
24 สิงหาคม 2549 09:13 น. - comment id 600977
คุณ white roses เรื่องนี้ผมเขียนขึ้นขณะรำพึงถึงชีวิตของคนเรา ที่เกิดมาครับ ผมเองไม่ได้เคยคิดจะท้อถอยต่อ ชีวิตเลยครับ เกิดมาแล้วต้องสู้ต่ออุปสรรคทุก อย่างที่เข้ามาครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
24 สิงหาคม 2549 09:16 น. - comment id 600979
คุณ เฌอมาลย์ ขอบคุณครับผมเองไม่เคยคิดท้อต่อชีวิตเลย ครับ ตั้งแต่หนุ่มๆจนถึงปัจจุบันนี้ผมก็ยังคิดเสมอๆ ครับ มองโลกภายนอกมาประกอบกับโลกภายใน ของเราเพื่อหาทางแก้ไขครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.