ฤดูฝนหล่นร่วงจากห้วงฟ้า นำรักพาให้ใจคลายหมองหม่น ทุกคืนอยากมีใครเพียงสักคน ปลอบโยนราตรีนี้มีเพียงเรา เสียงใบไม้พริ้วไหวอย่างอ่อนหวาน สกุณาร้องผสานผ่านความเศร้า กล่อมบรรเลงเพลงรักแห่งสองเรา ประสานเคล้าสองกายหนึ่งหายใจ มอบความรักพันไม้คล้ายถักทอ ร่วมเกิดก่อผูกพันธ์ดั่งสายใย ถึงคนดีแม้อยู่ห่างณ.ที่ใด อย่าหวั่นไหวเพราะใจมีแต่เธอ ทุกครายามนิทราหลับตาฝัน ทุกคืนวันโหยหาพาพร่ำเพ้อ ทุกลมหายใจชีวิตมีเพียงเธอ อยากพบเจอร้อยรักทักสายใย
17 สิงหาคม 2549 08:03 น. - comment id 598202
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณกระต่าย..... อ่านช่วงเช้ารู้สึกดีจังค่ะ... ธรรมชาติกับความรักเป็นเรื่องที่สดใสจัง หากเคียงคู่กันทุกคืนคงฝันดีค่ะ...... รับชาร้อน ๆ สักแก้วก่อนทำงานไหมค่ะ ? ------ miss you ----
17 สิงหาคม 2549 08:17 น. - comment id 598206
อรุณสวัสดิ์ค่ะ แวะมาอ่านกลอนหวานซาบซึ้ง อารมณ์สดชื่นขึ้นมาบ้าง
17 สิงหาคม 2549 08:45 น. - comment id 598217
ฝากหัวใจไปพันใบรักด้วยนะคะน้องกระต่าย
17 สิงหาคม 2549 10:06 น. - comment id 598249
สวัสดีค่ะ ขอฝากหัวใจไปผันรัก ผูกสมัครด้วยใจใฝ่ฝัน อยากจะคล้องใจไว้ด้วยกัน เธอและฉัน...เกี่ยวกันหัวใจ... พันให้แน่น ๆ นะคะ เดี๋ยวจะหลุด รักษาสุขภาพนะคะ
17 สิงหาคม 2549 10:11 น. - comment id 598258
หัวใจของพี่รุ่งหยุดส่งเสียงตั้งนานแล้วค่ะ ... มีแต่ความเงียบงัน หากใครอยากรู้ความในใจ ... ขอให้ฟังเสียงความเงียบงันนั้น พูดแทนถ้อยคำใดๆ จังหวะของเสียงแห่งความเงียบในใจก็ยังเป็นท่วงทำนองที่สม่ำเสมอและเป็นธรรมชาติที่สุด มาทักทายน้องกระต่ายค่ะ : )
17 สิงหาคม 2549 10:52 น. - comment id 598288
อืมมๆๆเก่งจริงๆนอนหลับแล้วยังฟังเสียงลมหายใจ ได้ขอยกย่องจ้า เก่งจริงๆ แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2549 12:52 น. - comment id 598353
หลับตาจินตนาการตามการรวมเป็นร่างเดียวใจเดียว คงเหมือนเถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ม้วนพันแนบแน่นจนเป็นเนื้อเดียวกันกิ่งไม้คอดตามรอยพันเลยละ อิอิ
17 สิงหาคม 2549 14:15 น. - comment id 598398
อิอิ เหมือน \" ปลาร้าพันห่อด้วยใบคา \" ป่ะง่ะ หลานนนนนนน เกี่ยวกันป่ะงับ อิอิ ป่วนน่ะป่วน
17 สิงหาคม 2549 18:01 น. - comment id 598510
ลมพัดใบไม้ปลิง ทิวไม้โอนเอนตาม งามนักงามฟ้าคราม ยั่วยวนจิตหวามหวาบไหว ท่อนหนึ่งของเพลง จ่ะเห้นแล้วน่าจะเข้าบรรยากาศกลอนกระต่าย
17 สิงหาคม 2549 23:06 น. - comment id 598588
... นั่งมองฝนโปรยสายจากปลายฟ้า คิดถึงหน้าบางคนจนเงียบเหงา ลมพาพัดละอองเย็นกระเซ็นเบา ยิ่งเหน็บหนาวจับจิตคิดถึงเธอ ... แต่งม่ายออกแล้ว ล่ะ ยกยอดไว้ก่อนละกาน คิดภาคต่อได้เมือ่ไหร่ จะเขียนให้อ่าน อิอิ