ผู้แพ้..ที่ยิ่งใหญ่

White roses

ได้โปรดเถิดจงรีบไปให้ไกลฉัน
อย่าให้วันเวลาหมดความหมาย
ยิ่งใกล้กันยิ่งเจ็บช้ำระกำใจ
โปรดจงไปเสียทีเถิดที่รัก
มีความหมายอะไรใจเธอเปลี่ยน
ดั่งถูกเฆี่ยนกลางใจเสียหายหนัก
บอบช้ำเกินเยียวยาไร้ค่านัก
ขอหยุดพักหัวใจในวันนี้
เหนื่อยเหลือเกินกับชีวิตที่ผิดพลาด
เข็ดขยาดกับใจชายร้ายกว่าผี
เฝ้าหลอนหลอกไม่เว้นว่างสักนาที
จงไปดีไปที่ชอบจะขอบคุณ
จากวันนั้นถึงวันนี้ขอหนีห่าง
ยอมอ้างว้างเดียวดายไร้ไออุ่น
ดีกว่าถูก"ชายหญิงชั่ว"หยามทารุณ
รักวุ่นวุ่นควรสิ้นสุดหยุดเสียที
เหนื่อยเหลือเกินเหนื่อยนักขอพักผ่อน
ลบภาพหลอน"อดีตรัก"สิ้นศักดิ์ศรี
ิทั้งหยามเกียรติหยามหมิ่นสิ้นความดี
หมดแรงที่ต่อสู้อยู่เพื่อใคร
ฉันก็คงเป็นฉันเช่นวันก่อน
เจ้าอารมณ์แสนงอนและอ่อนไหว
เป็นตัวของตัวเองและจริงใจ
บังคับให้"เป็นคนอื่น"ฝืนไม่เป็น
เมื่อไม่รักกันแล้วก็ไม่ว่า
เสียเวลามาสอบถามความคิดเห็น
ใครดีกว่าจงไปเถิดอย่าใจเย็น
ีได้รู้เช่นเห็นชาติกันเสียวันนี้
ฉันเป็นคนไม่ดีอย่ามาใกล้
เชิญเถิดไปอยู่กับเขาให้สุขขี
หญิงก็ชั่วชายก็โฉดสมกันดี
ดั่งโลงผีกับศพเน่าเข้าตำรา
เธอไปดีขอให้ดีมีความสุข
ฉันกับลูกพร้อมอภัยไม่ถือสา
อย่าห่วงหน้าพะวงหลังดั่งแล้วมา
มองข้างหน้าก้าวต่อไปให้ถูกทาง
ชีวิตคนมีเท่านี้เท่าที่เห็น
ไม่ได้เป็นดั่งใจเสียทุกอย่าง
เลือกทางหนึ่งจำต้องยอมเสียอีกทาง
้ขอหันหลังยอมแพ้พ่าย"ไม่แย่งชิง".......