จดหมายจากแม่...
นครา ประไพพงศ์
.......ลูกรัก.....
แม่คิดถึง ลูกนัก อยากไปหา
เป็นห่วงเจ้า เมื่อไป อยู่ไกลตา
ทุกเวลา ยังห่วงใย ไม่เปลี่ยนแปลง
...ทุกทุกคน สบายดี อยู่ที่บ้าน
พ่อเจ้ายัง ทำงาน อย่างขันแข็ง
พอได้พึ่ง น้องชายเจ้า ได้เบาแรง
ดีที่ยาง...ขายได้แพง พอได้กิน
...สองปีแล้ว ที่เจ้าไม่ได้กลับบ้าน
มันยาวนาน ด้วยห่วงใย ไม่รู้สิ้น
อายุแม่ยิ่งผันล่วง ร่วงโรยริน
ฝืนแรงไว้ รอยลยิน ปริญญา
...เจ้าไม่ต้อง หวั่นไหว ห่วงใยแม่
เจ้าดูแล ตัวเองให้ดี ให้มีค่า
แม่มีน้อง คอยเฝ้าอ้อน คอยป้อนยา
คิดถึงเจ้า ทุกครา เป็นแรงใจ
...เจ้าไปเรียน เหนื่อยลำบาก มากไหมหนอ
เงินส่งให้ ตามที่ขอ จ่ายพอไหม
วอนพระเจ้า คุ้มครองเจ้า ปัดเป่าภัย
เจ้าคิดหวังสิ่งใด...จงได้มา
.....สุดท้ายนี้..............................
...แม่รักลูก นะคนดี ที่ห่วงหา
...ขยันเรียน หน่อยนะจ๊ะลูกยา
นอนห่มผ้า ด้วยนะจ๊ะลูกรัก...