ดุจนภาไร้เมฆขาวร้าวดวงจิต ดุจพนาขาดชีวิตมิตรสดใส ดุจคงคาปราศมัจฉาน่าเศร้าใจ ดุจดังได้ขาดแสงเพลิงเดินส่องทาง ดุจจันทราไร้ดวงดาวสกาวฉาย ดุจดั่งกายขาดเลือดเนื้อเมื่ออาสัญ ดุจคนตายฤาจะซึ้งถึงคืนวัน ที่ฉันเพ้อหาเธออย่างนั้นเพราะขาดเธอ
ลูกหว้า 4 ส.ค. 2549 10:29 น. - ID 91721 
1037
1
0
4 สิงหาคม 2549 11:17 น. - comment id 595024
หน้าส่วนตัว
ดุจนภา ไร้นก ที่ผกผิน
ดุงผืนดิน ไร้น้ำ ที่ฉ่ำชื่น
ดุจทะเล ไร้สำเนียง เสียงโครมครืน
ดุจกลางคืน ไร้ดาว ที่พราวพราย
คือความรัก ที่หวัง มาพลั้งผิด
คือชวิต จิตใจ ไร้ความหมาย
คือความช้ำ ยอกใจ ไม่เสื่อมคลาย
คือความตาย เริ่มคืบคลาน เผาผลาญทรวง
ลุงรอง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
