เฝ้าลอบมอง ไปทางเธอ ละเมอหา ด้วยชีวา อยากชิด เธอสักหน อยากจะพูด อยากจะหัว กลัวเหลือทน ต้องอับจน หนทาง ใกล้ชิดเธอ ยามเห็นเธอ ไกลไกล หัวใจสั่น เฝ้าแอบฝัน ได้ไกล้ชิด สนิทสนม แต่พอตื่น ขึ้นมา อกก็ตรม เพราะสุขสม แต่ในฝัน เท่านั้นเอง วันหนึ่งเธอ ได้ทำ พู่กันตก ฉันหยิบยก พู่กัน ที่ทำหล่น เธอมองฉัน ยิ้มให้ ขอบใจคน ฉันชอบกล พูดไม่ออก บอกไม่เป็น เพียงแค่นี้ ก็อบไอ ในอกแล้ว เหมือนดวงแก้ว ที่ริบหรี่ กลับไสว เหมือนคนป่า ที่ได้พบ กับแสงไฟ เหมือนหทัย ย่ำกลอง ทำนองมัน
ผู้ไม่มีหัวใจ 30 ก.ค. 2549 22:34 น. - ID 91572 
943
2
0
31 กรกฎาคม 2549 21:50 น. - comment id 594167
แวะมาอ่าน อ่านครั้งแรกนะคะ
4 สิงหาคม 2549 23:46 น. - comment id 595190
ขอบคุณครับที่มาอ่าน อันนี้มันเป็นรักครั้งแรกของผมเองแหละครับ และผมตั้งใจว่าจะเขียนให้อ่านกัน ด้วยหัวใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
