อยากขอพรเทวาฟ้าลิขิต ให้ชีวิตคิดอะไรดั่งใจฝัน เพียงบรรลุปรารถนาสารพัน คงสุขสันต์รื่นรมย์สมอุรา อยากจะเป็นศิลปินเก็บดินเหนียว เพียงก้อนเดียวตามจินต์ถวิลหา แล้วขึ้นเป็นรูปร่างอย่างตุ๊กตา ใส่แขนขาดั่งใจคิดเป็นอิสตรี แล้วร่ายมนต์ดลคาถามหาเวทย์ พรวิเศษล้ำเลิศประเสริฐศรี ให้ก้อนดินปั้นจากธรณี บังเกิดมีชีวันในทันใด พรประเสริฐเกิดจริงเป็นหญิงสาว งดงามราวพญาหงส์น่าหลงใหล หวังเชยชมเชิดชูเป็นคู่ใจ คือฝันใฝ่ในห้วงดวงกมล เพราะมัวเพ้อรำพึงจึงประมาท ความผิดพลาดหลงกิเลสไร้เหตุผล ลืมกำหนดกำกับใจตอนร่ายมนต์ จึงหมองหม่นทนทุกข์เพราะตุ๊กตา เราอาจจะสร้างสรรค์ฝันวิจิตร หรือลิขิตขีดวาดปรารถนา ให้ตัวเองได้เห็นเป็นธรรมดา ฤ คิดว่าจะลิขิตชีวิตใคร
29 กรกฎาคม 2549 23:28 น. - comment id 593727
ชีวิตเรา เราคงไม่อยากให้ใครมากำหนด แต่เรากลับชอบกำหนดชีวิตคนอื่น อยากนี้นี่เอง เขาถึงห่างหายไป เพราะเราทำตัวเองแท้ๆ แวะมาทักทายค่ะ
30 กรกฎาคม 2549 01:06 น. - comment id 593742
เราอาจสรรสร้างค์ทางเดินแห่งชีวิต ขีดลิขิตเส้นทางดั่งปรารถนา แต่ชีวิตผกผันบ้างบางเวลา ทุกข์และล้าคงต้องสู้อยู่ต่อไป
30 กรกฎาคม 2549 09:08 น. - comment id 593790
ฉันเป็นตุ๊กตาผมสีทอง.. ได้เพียงมอง..สิ่งที่เห็น.. เกิด แก่ เจ็บตายมิละเว้น.. มนุษย์เต้นอยากเป็น..เทวดา.. .. อีกไม่นานก็จะรู้.. มนุษย์คู่กับความตาย.. มนุษย์..ทำไมวุ่นวาย ตุ๊กตายิ้มพราย..ทักทายมนุษย์ที่โง่งม.. ... อย่างไรใจร้อยเล่ห์.. มนุษย์เกเรหันเห..เลยทุกข์ตรม.. ตุ๊กตาแบบฉัน..ถูกปั้นให้สวยงาม.. ... เรนอรุณสวัสดิ์..พี่เรฯนะคะ.. ซาแว้ปป..
30 กรกฎาคม 2549 09:09 น. - comment id 593791
เรนขออนุญาต..ทักทาย..อรุณสวัสดิ์.. พี่กระต่ายนะคะ.. .. แว้ปป..
30 กรกฎาคม 2549 10:52 น. - comment id 593822
น้องเรน...จะทักทายพี่กระต่ายไปบ้านพี่สิค่ะน้อง...เจ้าตัวแสบ...แหมๆๆมาผิดบ้านแล้วค่ะ
30 กรกฎาคม 2549 11:54 น. - comment id 593841
ลิขิตก่อต่อร่างสร้างตุ๊กตา วาดหวังว่าจะเป็นเช่นใจฝัน ลงอาคมร่ายมนต์สารพัน แต่กลับกันตุ๊กตาหันบงการตัว
30 กรกฎาคม 2549 13:58 น. - comment id 593856
เพียงหัวใจ ที่มี ไม่เพียง พอ ก็หาเพิ่ม เติม ต่อ ไม่พอดี
30 กรกฎาคม 2549 16:02 น. - comment id 593876
นั่นแน่ตอนร่ายมนต์นะจิตไม่นิ่งแน่วแน่นี่นา สายตากลับแลชม้อยไปเห็นสาวอื่นเลยเป็นแบบนี้ แหละจ๊ะคนรูปหล่อ ตุ๊กตาเลยทำพิษซะงอมพระรามไป เฮ่อะๆๆๆน่าสงสารจัง แก้วประเสริฐ.
31 กรกฎาคม 2549 01:05 น. - comment id 593957
....ไม่มีใครลิขิตชีวิตของใครได้...นอกจาก..ตัวของเขาเอง...สิ่งสำคัญ..เราทำชีวิตเราให้ดีที่สุดค่ะ..... ..กลอนเพราะมาก..ให้แนวคิดที่ดี..มาทักทายกันค่ะ...
31 กรกฎาคม 2549 08:37 น. - comment id 594011
สวัสดีค่ะ... ปั่นแต่งเติมได้ทุกส่วน...แล้ว *หัวใจ* ได้ปั่นให้ด้วยมั้ย?.. ขอบคุณ บทกลอนคุณให้แนวคิดดีจัง..
31 กรกฎาคม 2549 13:07 น. - comment id 594070
ตอนเด็ก ๆ ชอบนะคะตุ๊กตานะ ตอนนี้ก็ยังชอบเหมือนเดิม อิอิ... มันเกี่ยวกันเปล่าเนี่ย อิอิ .... แวะมาทักทายคะ
31 กรกฎาคม 2549 13:58 น. - comment id 594085
แค่ก้อนดินก้อนหนึ่งไร้ชีวิต เธอลิขิตตามจิตคิดรังสรรค์ จนรูปสวยหมดจดจับแสงจันทร์ งามอำพันลืมสิ้นแม้กลิ่นดิน เป็นตุ๊กตาตัวสวยประดับห้อง ผิวพรรณผ่องเย้ายวนชวนถวิล งานอดิเรกเสกสรรค์ปั้นก้อนดิน เสกชีวินเลี้ยงไว้ได้เพลินตา หากเธอลืมใส่สมองกรองความคิด เพียงประดิษฐ์แล้วสั่งความตามปรารถนา ตุ๊กตามนุษย์โง่เง่าไร้ปัญญา ก่อปัญหาวุ่นวายให้มากมาย ถึงคราวเบื่อไร้เยื่อใยในความรัก เธอจึงหักแขนขาแหลกสลาย ไม่หลงเหลือรูปงามอันพริ้มพราย หลอมละลายไร้ค่าสู่ผืนดิน (ฉานเปน...ตุ๊กตาน่าเกลี๊ยด...คนปั้นไม่ตั้งใจ...ทำส่งเดช)
31 กรกฎาคม 2549 16:20 น. - comment id 594111
ตัวเรายังไม่ยอมให้ใครเข้ามาลิขิต... ฉะนั้นก็อย่าคิดที่จะลิขิตชีวิตคนอื่นเลย... เพราะจะทำให้เราเสียใจในภายหลังค่ะ... \"แวะมาทักทายค่ะ\"