อ่อนแสนอ่อน อ้อนอาบลม พรมอุ่นแดด รังสีแผด แดดทุ่ง รุ่งพฤกษา พรมถักทอ ดั่งรอรัก จากฟากฟ้า ตะวันทา ลมพาพลิ้ว เป็นทิวไกล พระอาทิตย์ สาดแสดง แสงระยับ วะวาววับ ดุจดิ้นสอด ปักลอดไหม ดูแรงร้อน หากอ่อนอุ่น กรุ่นหัวใจ สายลมไล้ คลื่นดอกหญ้า ช่างน่าชม เดินฝ่าทุ่ง หอบทุกข์ไป ใจกลางผืน หวังให้ฟื้น จากเมฆดำ ที่ทับถม ผมปลิวไหว จะจ่ายเจ็บ กับสายลม แดดจะห่ม ใจหนาวเหน็บ ให้เจ็บคลาย จะเอนกาย ซบหน้า กับหญ้านุ่ม ให้ความหมอง ที่กองสุม จงแห้งหาย ลมละมุน อุ่นไอ ไล้ผิวกาย อ้อมแขนสาย แดดทอง จะกอดใจ
เสี้ยว 29 ก.ค. 2549 22:02 น. - ID 91549 
1932
0
0
30 กรกฎาคม 2549 02:14 น. - comment id 593748
อิ อิ แต่งเพราะจังเลยน้องเสี้ยว เล่นคำเก่ง อ่ะ ชอบ ๆๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
