มองไปที่ไหนไหนก็ไม่เห็น ความเยือกเย็นเข้ามาแทนที่ ทุกสิ่งที่มีมันบอกว่า เธอไม่มี เธออยู่ไหน แค่มอง ฉันอยากเจอ บางครั้งนั้น ใจมัน ตกถูกกักร่อน ไม่เหมือนกลอนน้ำเน่าที่ไหนได้ กลอนที่เธอแต่งมานั้นมีค่ามากมาย ฉันอยากกลายเป็นคนที่เธอชิดกัน ไม่ได้แค่มองอย่างที่เห็น คนเราเป็นคนเหมือนกันอย่าเดียจฉันท์ เราต่างก็รู้ว่า ความดีของใครมีอยู่ในใจ แล้วทำไมหลบหน้าหลบเสียง ฉันไม่มีกำลัง ฉันก็เจียมตัวเป็นเหมือนกันนะ ไม่รู้จัก ทำตนให้เป็นคนที่เธอต้องหวัง แนอยากพยายามทุกสิ่งที่อยากมีกำลัง กำลังใจ พังก่อใหม่ได้ใช่ไหมบอกฉันที ยังคงรักปักใจแน่นเป็นที่สุด ไม่อยากหยุดอยากจะไปหาที่มีสี ไม่อยากเหงาไม่อยากตายเธอไม่มี หน้ามาที่ตรงหน้าฉันให้แนได้เห็น อีกสักครา ช่วยแนด้วย เถิดเป็นกำลังใจให้ฉันบ้าง สิ่งที่ผ่านพาไปกับสายฝนบนภูผา แล้วก็ตกลงมาสู่ท้องฟ้า วิ่งเข้ามา ฉันต้อง แก้ให้ ได้ ถ้ามีเธอ ได้โปรดเถิด ขาดใจ ใกล้เต็มที อย่าได้หนีฉันไปไหนใจอยากถาม ไม่อยากให้เห็นคนหน้าด้านตาม กับที่ถามสัญญาไว้อยู่ไหนมี
ทรายกะทะเล 17 ก.ค. 2549 00:28 น. - ID 91169 
1040
0
0
17 กรกฎาคม 2549 07:19 น. - comment id 590501
สวัสดีตอนเช้าจ้า กลอนบทนี้รำพึง รำพันนะครับ โทษทีนะที่ไม่ได้เข้ามาทักทาย เพราะช่วงหนึ่งติดเรียน ไม่ได้เข้ามาทักทายใครเลย ถ้ามีก็ไม่กี่คน ความหมายในบทกลอนดีนะ แต่งได้ยาวจังเลยนะ เก่งนะเนี่ย ขอบคุณที่เป็นกำลังให้กันนะครับ เราก็เป้นกำลังให้นะ สู้ๆ ๆ ๆ เป็นกำลังใจให้ทุกคนในบ้านกลอนแหละ เพราะมีอุดมการณ์เดียวกัน คิดถึงครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
