กำลังลืม

ภูมิยิ่ง

เมื่อความรักความห่วงใยที่ส่งถึง
ไม่อาจดึงเธอไว้ให้คู่ฉัน
เมื่ออย่างไรเธอก็ไม่รักกัน
เมื่อความฝันลมแล้งแห้งเหือดไป
ฉันอดทนอยู่ได้โดยไร้รัก
หวังว่าสักวันใจจะสดใส
หัวใจฉันแข็งแรงกว่าสิ่งใด
แล้วทำไมเธอทำให้ฉันวกวน
ทำให้หลับแล้วบังคับให้ฉันตื่น
กลับมาคืนดีให้ใจยิ่งสับสน
อย่าเลยเธอฉันกำลังหัดอดทน
ขอสักหนไปแล้วอย่ากลับมา				
comments powered by Disqus
  • พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

    10 กรกฎาคม 2549 11:18 น. - comment id 589466

    ความรักบางครั้งทำให้เรายิ้ม หัวเราะ ร้องไห้ เศร้า แต่ความรักจริง ๆ นั้น ไม่เคยทำร้ายใครให้เจ็บ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน