http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1965.html (คู่กรรม) เสือ..กำลังขับรถกลับบ้าน หลังจากทำหน้าที่อันแสนเกริกเกียรติงดงาม จบสิ้นลง บนเวทีในวันนี้.. ที่.. เขาถูกเชิญให้ไปเป็นวิทยากร ที่จะสร้างสายสัมพันธ์*ธารปัญญา* ให้.. พลังมวลชนหลากหลายสาขาอาชีพ ได้เรียนรู้วิธีสมานฉันท์สามัคคี ให้รู้พลีแบ่งปันแด่ผองชนคนที่ยากไร้เสียยิ่งกว่า คนที่ใช่ว่า.. จะสิ้นไร้*ค่าคน*หากเพียงเพราะเกิดมาจนฤาพิการเพียงนั้น ในวันที่.. ฟ้าเป็นสีชมพูอมส้มดูแสนอบอุ่นอ่อนโยนอ่อนหวาน และ.. คือเส้นทางสายสวรรค์หล้าที่ยิ่งกว่าฟ้าประทาน ให้ยิ่งแสนงดงามทอดตัวคดโค้งไปตามแนวเนินไศล ขนาบข้าง ไปด้วยสวนยางพารา ที่กำลังเขียวไพลรับหยาดละออละอองฝนพรำ.. ในยามที่ แสงสีทองของดวงสุริยาใกล้ค่ำย่ำสนธยา กำลังแหวกม่านเมฆหม่นฉายส่อง ต้องตกกระทบท้องทุ่งนา จนเกิด... ประกายกระจ่างจ้าจรัสจรุง ดั่งเรียวรุ้งสะท้อนทาบอาบรวงเรียวระย้า ให้ข้าวกล้าสุกปลั่ง พร่างพรายฉาย..ฉานดั่งฉาบไล้ด้วยทองทา.. เรียวแดดรอนงามระยิบตา..ผจงลีลา คลี่กระจายหวาน หว่านสายแสงทิพย์สู่หมอกเมฆหม่น จนแตกแฉกพรายพร่างสว่างนวลราวทะเลเมฆ.. ให้วิเวกใจให้ไหวครวญหวนหาปานประหนึ่งแดนสวรรค์สรวง... ดวงดอกแดดหยอกเย้า เคล้าคลึงคลอ พันพาดกิ่งไม้ไพรพนาทุกราวกิ่ง ที่นะบัดนี้พรายพราวราวเกล็ดแก้วแวววะวาววับ จับนัยน์ตาราวเพชรพร่างสล้างทุกก้านกอ ให้งามอะคร้าวราวสไบสีดาผืนงาม ยามปักด้วยดวงดอกแก้วกุดั่น.... เสือ.. เปิดบทเพลงฝันบรรเลงคลอเคล้าทุกคราคราวที่ขับรถ เป็นเพื่อนใจ..ในเงียบงามของวงThe CASCADES *rhythm of The rain*และ*The last leaf* ใจดวงรอนเศร้า พลันอยากหยุดรถข้างทาง เมื่อนัยน์ตาอ้างว้าง เหลือบแลเห็น..*ดอกบัวขาวพราวเต็มบึงกว้าง* *บัวบูชา* ดอกไม้แห่งศรัทธารักศรัทธาขวัญของผู้อันเป็นที่รักแห่งใจ กำลัง.. โผล่พ้นน้ำสล้างแทงช่อละออตา ราวรอทายท้าละอองละเอียดของสายฝนพรำที่กำลังจะร่วงโรยริน ที่กำลังจะหว่านโปรยปลิดปลิว..ลิ่วลอยควะคว้าง..ลงมาจากฟากฟ้า เสือ..หวนรำลึกจำได้ถึง.. สนธยาหนึ่ง..ในซึ้งทรงจำอันหวานหอม ยามที่เสือค่อยๆประคองรถฝ่าสายฝนลมแรง จากในเมืองเพื่อกลับกระท่อมพุดไพรเฉกเช่นวันนี้ หากทว่า.. ในคืนนั้น..หัวใจเสือกลับหอมอุ่น มิอ้างว้าง ไร้ร้างใครจนเหน็บหนาวร้าวใจอย่างในค่ำคืนนี้.. เพราะคืนนั้น เสือ มี*เธอ* แม่ยอดขวัญยอดดวงใจ นอนซุกตัวหลับไหลบนเบาะนุ่มเคียงข้าง.. ในเส้นทางยาวไกล ที่.. หัวใจเสือดวงนี้อยากให้..ทอดไปไม่รู้จักจบ.. *เธอ* คนดีของเสือ.. ลูกผู้ชายชาติไพร หัวใจทรนง ผู้.. ที่ไม่เคยก้มหัวให้ใครฤาให้สิ่งใดอย่างเด็ดขาด หาก.. มาตรแม้นสิ่งนั้น ไม่อยู่ในครรลองครองธรรมแห่งความถูกต้อง เพราะ.. กว่าดวงชีวาชีวีเขาจักผ่านมาถึงทุกวันนี้...ได้ ทุกนาทีทองแห่งอดีตเป็นเฉกเช่นดั่งบทเรียนมากมีค่า ที่เพียรพาสอนให้เขา เป็นดั่งผู้มีปัญญารู้รักษาผดุงความสถิตยุติธรรม.. ให้เขาได้เข้าถึง.. คำงามล้ำ..คำว่า*แก่นแท้ของชีวิต*อย่างสิ้นสงสัย เขาผู้เคยแนบสนิทชิดใกล้อย่างโชกโชน มากับบางสิ่งที่เป็นอบายมุข ที่ท้าทายให้เขาอยากกรายใกล้ได้สัมผัส คล้ายดั่ง... เด็กหนุ่มผู้อยากริรักทดลองไม่ว่าเหล้ายาหรือว่ากามารมณ์ หากทว่า.. เด็กหนุ่มอย่างเขาผู้เคยเป็น*เด็กวัด*มาก่อน ผู้มีจิตภายในดวงอ่อนโยนดวงใสใสด้วยคุณธรรม ที่ถูกอบร่ำเคี่ยวกรำพร่ำบ่มมาอย่างซึมลึกอย่างมิรู้สึกตัว หาได้ติดฤาลุ่มหลงก็หาไม่ แม้น.. จำต้องเห็นและได้คลุกเคล้าในทุกหนาวร้อน แห่งมายาละครคนละครโลกย์ จนซึ้งโศกมากกว่าสุข ทุกข์แสนทุกข์ และเพราะเรียนรู้ที่จักหยุดตัวเอง ด้วย... พลังบารมีบุญที่บางทีอาจจะยังพอมีอยู่บ้าง มิให้พบทางอ้างว้างอย่างไร้จุดหมาย ให้.. เลิกระกำระทมจ่อมจมอยู่เพียงกับความชั่วร้าย ที่ใช่สุขจริงแท้แน่นอนตราบชั่วนิจนิรันดร และ... เขา..ผู้รับรู้อยู่ในเบื้องลึกหัวอกหัวใจว่า ฟ้าดินเป็นใจประทานพร ให้เขามี.. ดวงวิญญาณดั่งถูกฟ้าสรรสวรรค์สาป ให้มารับบทลูกผู้ชายชาติไพรหัวใจทรนงคงมั่น ให้ได้ทำหน้าที่ทำความดีสร้างกุศลอันแสนยิ่งใหญ่ เสียสละแก่ผู้ยากไร้พิการ สอนพัฒนาการให้คนด้อยโอกาสเหล่านั้น ได้เข้าใจในสิทธิแห่งตนจนมีความมั่นใจว่ามีหลักประกัน พาให้..พลันพบวิถีชีวีที่ดีขึ้นดีขึ้น ให้.. เกิดการเรียนรู้คู่ความเป็นคนที่ไร้ชนชั้น รู้ภาคภูมิในวิถีธรรมวิถีไทย ให้คนในชุมชนชายขอบรอบนอก ได้มีสุขภาพอนามัยแบบพึ่งพาพึ่งพิงตนเอง... เขา.. ผู้เคยคิดเผยเฉลยใจว่าคนเรานั้นเมื่อเกิดมา ต้องมีเติบโต และชราไปตามสังขาร ก็มิควรจะเลยผ่านได้พิจารณาจุดยืนแห่งชีพชนม์ตน อย่าเอาแต่มัวมนมืดบอดมองข้ามมันไป อย่าง...น่าเสียดายวันเวลา..ที่มิ..อาจย้อนหวนทวนคืน และ.. สำหรับเขา ผู้มีอุดมการณ์มีจุดยืนตั้งมั่น คือ การทำให้คนอื่นสบายใจ มีความสุข และ นั่นคือความสุขที่อยู่ลึก ๆ จริง ๆ ดั่งคำ ความสุขที่แท้จริงคือการทำให้คนอื่นเป็นสุข และ... ตลอดเวลาแห่งทุกนาทีลมหายใจแห่งชีวิตของเขา เขาก็จักเลือกมีเธอเป็นเพียงเงาใจไปตราบชั่วกาล ผู้หญิง.. หัวใจแสนหวาน เปรียบประมาณดั่งดอกรักดอกบานไม่รู้โรย ที่พร่างไสวบานกลางใจเสือ..มานานนับ..ลึกซึ้งถึงวันนี้ ก็หลายปีเข้าให้แล้ว ... หัวใจ..เสือ..ที่หนาวเยือกนึกย้อน.. ด้วยหัวใจดวงรอนรอนอ่อนอ่อนไหวไหว ที่เสือเองยังสงสัยแทนตัวเอง เหตุใด ไยมิหยุดเต้น แตกดับกับการนับวันนับคืนรอ..รอและรอ ใจดวงที่เต้นเร่าด้วยแรงรัก แรงคิดถึงคะนึงหา ใจดวงที่เสือรู้ว่า.. ราวมี*สองเนื้อใจในหนึ่งดวงหนึ่งเดียว* ที่ผสานผสมกลมกลืนทั้งรื่นรมย์และทุกข์ร้าวเศร้าใจ ใจดวงที่มีทั้งกร้าวแกร่งแข็งแรงมั่นคงตรงมั่น หนักแน่นซื่อสัตย์ในรักดั่งเหล็กเพชรดั่งภูผาทายท้าใจ มิ.. กวัดแกว่งไหวไกวไปตามแรงกิเลส.. แรงโลกย์!ที่รายล้อมคอยหลอมละลาย ใจดวงที่.. ยังมีเนื้อใจด้านอ่อนไหวสวยใสพิสุทธิ์ ประดุจหยาดน้ำค้าง ที่.. ยอมพร่างยอมพลียอมเจ็บปวดรวดร้าวใจ กับการเฝ้าคอยค่าคำรัก เมื่อ. .ตระหนัก..ชัดว่า *เธอ*คนดีที่เป็นเทพีแห่งใจเทพีแห่งฝัน *อันเป็นดวงใจ*ยังมิยอมตัดสินใจรับรักมั่น มี.. เพียงคำ..ห่วงหาอาทรมาออดอ้อนวอนเว้า เฝ้าเพียงห่วงใย ยามที่เขาต้องเดินทางไกลไปตามที่ต่างๆ อย่างน่ากลัวอันตราย *เธอ* ผู้มีงามดวงใจพอกัน ผู้ฝันถวิลสร้าง *ทุกสิ่งด้วยพลังสมองสองมือนุ่มนวลราวหัตถาครองพิภพ* ผู้ยังมิลบลืม ยังยึดซื่อถือมั่นค่าคำค่าคน.. *คือการให้มิรู้สิ้นรู้จบ* มิ.. หลงใหลไปกับโลกอารยะ ที่กำลังติดลบกำลัง บ่าโหม..เข้ามาทุกกระแส ให้ใจแปรไปตามวัตถุ..อย่างลืมหูลืมตามิขึ้น *เธอ* ผู้ยังหอมกรุ่นงามร่ำ ด้วยน้ำคำน้ำใจ อย่างหญิงโบราณ..หากแต่มีสมองตระการ *ดั่งดวงดอกไม้แห่งปัญญา*บานสะพรั่งพรึบ อย่างนึกไม่ถึงน่าตะลึงหลง..ในความคิด.. *เธอ* ผู้มีภมรหมายรายล้อมอยากยอมสยบ หมายชิมรสหวานแปลกแผกผิดพิเศษพิสุทธิ์ ที่หลงเหลือน้อยในโลกยุคโลกาภิวัฒน์นี้.. *เธอ*คนดี ที่รู้รักประคองร่าง ให้หอมพร่างราวหยาดละออละอองน้ำค้าง ราวรวงหยาดเพชรพร่างกลางหาวห้วงกลางห้วงหาว และ......... *เธอ* คือลูกผู้หญิง*คนดี*ที่ชายชาติเสือคนนี้ยอมศิโรราบ ยอมมอบร่างรักทรนงสยบในอ้อมอกอ้อมใจ ไปตราบชั่วกาล..ถวายจิตวิญญาณให้อย่างพลีภักดิ์ เป็น.. ดั่งรักนิรันดร์.. เพื่อสรรสร้างโลก..คู่เคียงใจไปด้วยกัน..ชั่วกัลป์กัป์ป และ.. ในวันนี้นะวันนี้ หัวใจดวงดีของเสือ กำลังไหวสะเทือน เมื่อมีคนส่งสัญญาณเตือนภัย ให้*เสือ*เลิกหมายมั่นทำความดี เลิก.. เป็นที่คนชอบขวางทางปืนของใครต่อใครเสียที เลิก.. ทำความดีพลีภักดิ์ต่อแผ่นดินถิ่นเกิด หากไปขัดผลประโยชน์ของผู้ที่คิดว่า ตัวเองคือผู้ยิ่งใหญ่โดยไม่รู้สึกตัว และ.. เมื่อเสือมองเห็นมหันตภัยที่ซ่อนอยู่ในเงามืดสลัว เขาจึงแสนเป็นห่วงเป็นใย แม่ยอดดวงใจนางในฝันของเขาเสียนี่กระไร เขาห่วง*เธอ*ผู้มีจิตดวงใสแสนหวาน กลัวกังวลอาจจะต้องมาพ้องพานภัยภยันตราย โดยไม่รู้ตัว หัวใจ..เสือ.. จึงกำลังพะว้าพะวัง กับ ทุกคืนค่ำ.. ที่จะหลับตา..ด้วยฝันฝันฝัน..ร้าย เสือ. คิดถึง..เธอ..ในวิมานดินหลังน้อย บ้านในดงดวงดอกไม้หอมหอม ดวงดอกแก้วพร่างพราวขาวนวลริมหน้าต่าง กับผ้าม่านรายรอบเตียงโบราณปลิวไสว กับ... เสียงนกไพรละเมอครวญ กับ... หวนไห้กลิ่นการะเวกทวนลมพิไรร่ำในยามค่ำ... กับ... แสงเทียนวับแวม หวามไหว กับ... มาลัยมะลิสดหอมกรุ่นเคียงหมอน ให้หอมในนิทรา พาหลับหลับฝันดี.. เสือ.. คิดถึง ดวงดอกจำปีริมชายคา คิดถึงวงหน้างามหวานละมุน คิดถึงดวงตาซึ้งเศร้า ทว่าเร้าใจรัก คิดถึงริมฝีปากนวลนุ่มช่างเจรจานัก และ.. คิดถึง..คิดถึง..และคิดถึง.. และ.. สิ่งสุดท้าย ที่แสนมหัศจรรย์รัก ที่แสนประทับใจในความทรงจำทุกคราครั้งหวังคืนหลัง ยามใจพะวง มิวายหลงมิลางเลือนพรายพราก หากหวนหาให้ตอกย้ำจำจด คือ.. ภาพอันงามงด ในวันที่ได้ปลูก*ต้นไม้แห่งรัก ต้นพุดซ้อน* ไม้เสี่ยงทายไว้เสี่ยงใจ ในหมายมั่นคำสัญญา *หากดวงใจรักยังมิราโรยร่วง.. ขอ.. ให้ดวงดอกพุดละออละอ่อน ที่หอมงามจักบานไสวคู่วิมานใจวิมานดิน ให้บานอวดดอกหวานสะพรั่ง คลี่ดวงดอก รอรับรัก คืนกลับมา.. ............... .................... เสือ..หยุดฝัน..หยุดคิด พร้อมกับเสียงเพลงบรรเลง*The last leaf..!* พลัน..! หยุดสนิท..ตาม และ.... ชั่วพริบตาแห่งงามฝัน.. อันลอยละล่อง..ในคลอครองดวงวิญญาญ์..เสือ ที่.. ทั้งร่างและดวงใจรักหวังสถิตพัก ในบ้านแห่งรักภักดิ์พลีในโพ้นฟ้าไกล บ้านดวงดอกไม้หอมหอม.. กับใครบางคน ที่เสือเฝ้ารออย่างแสนรัก มาแสนนาน และ.. กับ โลกจริงตรงหน้าที่เสือกำลังพาหัวใจดวงเหว่ว้า ใกล้จะถึงกระท่อมพุดไพร.. เรือนหอแห่งใจรักภักดิ์พลี ที่มีเพียงความหวังรอ..เข้าทุกทีแล้ว หากทว่า..! หัวใจ..เสือชะงักแทบหยุดเต้น เมื่อเหลือบเห็นร่างหลายร่าง ในชุดพลาง...ถลันลงมาจากเนินดินข้างหน้า และ.. ก่อน..ที่จะพากันกรูลงมา สาดกระสุนกราวกระหน่ำอย่างหูดับตับไหม้...!!! ราวฟ้าจะถล่มทลาย!.....ทุกทิศทาง...!!!!! สัญชาตญาณจากจิตภายในดวงใสบริสุทธิ์แสนดีแสนงาม พยายามบอกกับเสือว่า...! จง.. อย่ากลัว.. แม้นจะหมายถึงนาที..สุดท้าย...!!!!! ที่จะต้องพรายพลัดพรากจากผู้เป็นที่รักแห่งชีวิตแล้ว..!!!! ให้..ใจดวงแก้ว..... อย่าได้ร้าวแหลกสลายกระจายด้วยปลายปืนคมศาตราวุธ จาก.. ผู้มีจิตมืดดำ..มิบริสุทธิ์..ไร้สิ้นเมตตาธรรม คล้าย.. พร้อม..*พลีเพียงรวมพลังจิต...* ก่อทิพย์นิรมิตกายที่กำลังใกล้จะตายดับลับลา ให้สงัดสงบให้ไปถึงไปพบฝั่งฝัน...แดนสวรรค์นิรพาน ดั่ง.. เคยฝึกวิปัสสนาธรรมกรรมฐาน..ยึดมั่น.. *คำตายก่อนตาย*นานมา อย่าง.. *ผู้มีสติรู้สึกตัวทั่วพร้อมภาวนา* อย่างยอมรับทุกข์..ได้..ทุกผัสสะ มาตรแม้น.. ว่าจักโหดร้ายหมายปลิดขวัญสักปานใดก็ตามที.. และ... ก่อนสติ.....จะพลันดับวูบ..ลง.. เสือ..แย้มยิ้มอิ่มเอมใจ.. กับ ภาพงามในฝัน ยอดดวงใจแห่งจิตวิญญาณภักดิ์พลี ที่พลัน.. ปรากฏ..กระจ่างพร่างพราวกลางเรียวรุ้งเรียวหมอก เธอ..แม่ยอดดวงใจแม่ดวงดอกไม้ไหวหวาน ปานประดุจน้ำผึ้งของลูกผู้ชายชาติไพรชาติเสือทรนง ยังคงยิ้มซึ้ง หวานเศร้าละมุน ราวปลอบประโลมใจดวงร้าวดวงเศร้าของเสือ.. เธอ..พึมพำ..พึมพำคำว่าพุทโธ พุทโธ ดังราวเสียงระฆังแก้ว หากไยเล่า.. ช่างแสนสร้อยเศร้าสุดโศกราวโลกพลอยวิปโยคสะทือน และ.. เสมือนแว่วกระหึ่มมาจากฟากฟ้าไกล..แสนไกล... และ.. นั่น.. ในมือของ*เธอ*มีงามพราวของดวงดอกพุด ดอกไม้แห่งสัญญาใจสัญญารัก. ยื่นส่งมาให้เสือ...อย่างช้าช้า...ช้าช้า... ให้เสือ.. ใช้มือที่เปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดเลือดหยดน้ำตา ที่กำลังประดังมาจากร่างราน ที่ถูกสังหารผลาญพล่าด้วยแรงรอยกระสุน... ค่อย..ค่อย..ไขว่คว้า..ไขว่คว้า... และ.... ก่อน..ที่..เสือจะหลับตา ปล่อยร่างและใจดวงเหว่ว้า...ให้ปลิดปลิว...ลิ่วลอย ไปกับสายลมในยามค่ำ.. และ กับฟ้าที่กำลังร่ำไห้...ครางครวญ..อย่างน่าเวทนา..!!!!!!! ............................ ................................ http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song1965.html ช....ดังนรกชัง ฤาสวรรค์แกล้ง แกล้งทรมาน ให้ฉันได้เจอ ญ....เกลียดชิงชัง สุดท้ายรักเธอ แต่พอเผลอ พรากเธอดับสูญ ช....เวรกรรมหรือไร แต่ปางไหนนั่น ญ....สุขเพียงชั่ววัน แต่ช้ำทวีคูณ ช....ให้ห่างไกล สุดฟ้าอาดูร ญ....สูญสิ้นเธอ ตลอดกาล ญ...อธิษฐานจิตใจหากเกิดชาติไหน ช....ฐานันดรใดใด ทุกสถาน ช-ญ...ดลให้เรา ได้พบเจอเป็นคู่กัน วอนสวรรค์ ได้ไหม ช....วิญญาณฉันรอ ที่ทางช้างเผือก เลือกเธอรักเธอ ได้ร้างลาไกล ญ....ดั่งหิ่งห้อย เฝ้าคอยจนชีพวาย ใต้ลำพู รอคู่กรรม ญ....อธิษฐานจิตใจหากเกิดชาติไหน ช....ฐานันดรใดใด ทุกสถาน ช-ญ...ดลให้เรา ได้พบเจอเป็นคู่กัน วอนสวรรค์ ได้ไหม ช....วิญญาณฉันรอ ที่ทางช้างเผือก เลือกเธอรักเธอ ได้ร้างลาไกล ญดั่งหิ่งห้อย เฝ้าคอยจนชีพวาย ใต้ลำพู รอคู่กรรม...
พุด 5 ก.ค. 2549 21:42 น. - ID 90913 
1679
2
0
5 กรกฎาคม 2549 23:19 น. - comment id 588862
ไม่ได้ทักทายหลายวันเลยนะครับ เพิ่งหายหวัด อิอ คิดถึงครับบบบบ
5 กรกฎาคม 2549 23:19 น. - comment id 588863
ไม่ได้ทักทายหลายวันเลยนะครับ เพิ่งหายหวัด อิอ คิดถึงครับบบบบ
6 กรกฎาคม 2549 08:49 น. - comment id 588906
กานต์สงสารคุณเสือ.... อยากทำได้เหมือนคุณเสือ และ.. สำหรับเขา ผู้มีอุดมการณ์มีจุดยืนตั้งมั่น คือ การทำให้คนอื่นสบายใจ มีความสุข และ นั่นคือความสุขที่อยู่ลึก ๆ จริง ๆ ความสุขที่แท้จริงคือการทำให้คนอื่นเป็นสุข เมื่อไรกานต์จะทำได้แบบนี้นะคะ
6 กรกฎาคม 2549 11:46 น. - comment id 588956
ทุกดวงใจที่รักพุด.... นั่งทอดตานิ่งนิ่ง...ริมฝั่งฝันเจ้าพระยา ในยามเช้านี้ มุมที่.. แสนเงียบงามสงบสุข
6 กรกฎาคม 2549 15:10 น. - comment id 588985
สวัสดีค่ะ พี่พุด.. คุณเสือ...จุดจบทำไม? ต้องเป็นแบบนี้... นึกถึงผู้หญิงอันเป็นที่รัก ต้องอยู่อย่างทุกข์ใจ..
6 กรกฎาคม 2549 15:41 น. - comment id 589000
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song4407.html พิษรัก ฮอทเปเปอร์ อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังใจ พิษรักที่คุณฝากไว้ ช่างแสนร้ายกาจ ถึงเป็นไข้ กินยาก็ยังหายขาด แต่พิศวาสตัดไม่ขาดอนาจใจ ไม่ควรริรักที่เกิดระทม พิษรักนี่มันขื่นขม ตรอมตรมหมองไหม้ เหมือนในอก หมกเพลิงราวภูเขาไฟ ตัดรอนถอนพิษไม่หาย ก็เปรียบดังตายไปแล้วทั้งเป็น อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนในตาไม่เห็น เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง พิษรักที่คุณหลอกลวง ทำฉันร้าวรอน ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้า เหมือนคนในตาไม่เห็น เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง พิษรักที่คุณหลอกลวง ทำฉันร้าวรอน ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อนไม่ริรักเลย...
6 กรกฎาคม 2549 16:17 น. - comment id 589022
พี่พุดหายไม่สบายแล้วหรือพี่พุดพักผ่อนเยอะๆนะค่ะ บัวรู้ว่าเวลาของทุกคนเหลือน้อย ลงวินาที ถ้าเราพอทำอะไรที่เป็นประโยชน์ไหว เราก็ต้องรีบตักตวงไว้แต่ถ้าไม่ไหวพี่พุดก็ต้องพักบ้างนะค่ะ เสือเขาเป็นชายชาติไพรเพื่อชาติค่ะ น่าภูมิใจมากนะค่ะถึงต้องตายแบบนี้ชื่อยังจารึกไว้อย่างน้อยผู้ที่อยู่ข้างหลังก็ภูมิใจกับเขาด้วยที่ได้ทำหน้าลูกผู้ชายอย่างเต็มตัว เพราะเราทุกคนก็กำลังก้าวไปหาในจุดนี้อยู่เหมือนกันไม่ช้าก็เร็วใช่ป่าวค่ะพี่พุด พี่พุดรักษาสุขภาพนะค่ะบัวเป็นห่วงค่ะ
6 กรกฎาคม 2549 19:44 น. - comment id 589054
น้องดอกบัวค่ะ ไข้เป็นๆหายๆค่ะ หาก..ตะกี๊พี่พุดเกือบพลาดท่าเสียทีถึงตาย อย่างพระเอกที่รจนาในเรื่อง ด้วยอุบัติเหตุค่ะ เพราะฝนตก และ.. พี่พุดเดินไปออกกำลังกายแถวบ้าน ตอนขากลับรีบวิ่งข้ามถนน ไม่คิดว่าเลนซ้ายสุดจะมีรถวิ่งมา รถตู้บังตาค่ะ แต่เชื่อไหมราวเกิดปาฏิหารย์ เหมือนมีอะไรมาผลักมาให้พี่พุดตัดสินใจ ถอยหลังออกไปนิ๊ดเดียวเองค่ะ เลยรอดการถูกทับแบนแต๋แบบกล้วยปิ้งอิอิ ก็แค่คนขับหยุดตะโกนด่า ช่างนะคะ เพราะเราระวังดีแล้ว ใช่จะประมาท แต่.. รู้ไหมคนดี หากคืนนี้พี่พุดตาย พี่พุดก็แค่ห่วงใยใครบางคน ที่กำลังป่วย ว่าเขาจะเฝ้าคอยหายๆ และ ไร้เสียงเศร้าๆตอบรับจากโทรศัพท์ค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
