ลุงไอติม ไอศกรีมรสมิตรภาพ

ปีกฟ้า

ดิฉันไม่เชื่อว่ามิตรภาพกับคนแปลกหน้าจะมีอยู่จริง
 จนกระทั่งได้พบกับลุงไอติม
 ตั้งแต่วันที่ดิฉันเป็นนิสิต นิเทศ จุฬา
 ก็ได้รับรู้ว่าจะมีลุงคนนึงเข็มไอติมมาขายหน้าคณะทุกวัน ทีแรกไม่กล้าซื้อ
 เพราะไม่มั่นใจในความสะอาด แต่เมื่อเห็นรุ่นพี่อุดหนุ่นกันแทบทุกคน
 จึงเริ่มเป็นลูกค้าลองชิมบ้าง รสชาติของไอศกรีมลุงธรรมดา
 แต่ที่ไม่ธรรมดาคือลุงไอติมเป็นคนแก่ที่น่ารัก อัธยาศัยดี พูดเพราะคุยสนุก
 และอยู่ที่คณะนานมาก
 ลุงจึงมีเรื่องของรุ่นพี่ที่จบไปนานแล้วเล่าให้ฟังอย่างสนุกสนาน
 พร้อมทั้งรูปคู่ รูปหมู่ ทั้งกับบัณฑิตรุ่นต่าง ศิษย์เก่าที่เป็นดารา
 ซึ่งลุงจะเก็บติดรถไว้ดูเพลินๆ
 กว่าดิฉันจะรู้ตัวก็กลายเป็นลูกค้าประจำของลุงไปแล้ว วันไหนอากาศเย็น
 ไอติมของลุงเหลือเยอะ
 
ดิฉันก็จะช่วยซื้อเกินราคาไม่ให้ลุงขาดทุนและมีเงินจ่ายไปซื้อไอติมมาขายในวันรุ่งขึ้น
 ทุกครั้งลุงจะอวยพรให้ยืดยาว นอกจากดิฉัน
 ดูเหมือนทุกคนในคณะก็รับลุงเป็นส่วนหนึ่งเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นงานรับน้อง
 กิจกรรมงานเลี้ยง จะต้องมีไอติมของลุงร่วมด้วยจนจบงานแล้วกลับบ้านพร้อมกัน
 
ดิฉันว่าความสุขของลุงไม่ได้มาจากกำไรเล็กๆน้อยๆแต่ได้มาจากการได้มาขายไอติม
 
ได้พูดคุยกับลูกค้าทุกวันต่างหากรุ่นพี่เล่าให้ฟังว่าลุงตัวคนเดียวไม่มีใคร
 พวกเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลุงชื่ออะไร และไม่เคยมีใครอยากรู้เพราะอาจ
 ชื่อลุงไอติมเป็น เอกลักษณ์ของแกไปแล้ว
 วันนึงพวกเรารู้ข่าวว่าโขมยขึ้นบ้านลุง
 ทั้งที่ไม่มีทรัพย์อะไรให้ฉกฉวยมากนักแต่ก็ทำให้ลุงซึมๆไปเพราะ
 ได้โขมยที่โกนหนวดที่ลุงรักไป
 พวกเราจึงเก็บเงินที่คณะซื้อที่โกนหนวดอย่างดีให้ลุงใหม่
 ตอนที่ลุงได้รับลุงพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ลูบคลำและพกไว้ตลอดเวลา
 เวลาผ่านไปดิฉัน เรียนอยู่ปี3 และต้องไปออกภาคสนาม1สัปดาห์
 เมื่อกลับมารู้สึกว่าผิดปกติที่ไม่เห็นรถของลุงไอติม แต่ยังไม่ได้คิดอะไร
 จนรุ่นพี่มาบอกว่า ลุงไอติมเสียแล้ว
 
รุ่นพี่บอกว่าทางคณะเป็นเจ้าภาพงานศพให้ทำพิธีเผาทุกอย่าง เพราะลุงไม่มีญาติถึงรู้มาว่าสภาพของลุงไม่ดีนัก
 แต่ดิฉันก็อดใจหายไม่ได้ ตั้งใจว่าอย่างไรก็ต้องไปงานศพลุงให้ได้
 และเมื่อไปถึง วัดดวงแข ดิฉันก็ต้องยืนนิ่งน้ำตาไหล 
พูดไม่ออกกับภาพที่เห็น
 ผู้คนที่นั่งบ้างยืนบ้าง จนเต็มศาลานั้นเป็นศิษย์เก่า และปัจจุบัน
 ของคณะนิเทส
 ดิฉันเคยไปงานศพหลายครั้ง 
แต่ไม่มีครั้งไหนที่มีความรู้สึกประทับใจอย่างนี้
 งานศพที่ไม่มีใครสักคนเป็นญาติกับคนตาย
 
มีแต่ลูกค้าที่ผูกพันกับรสไมตรีจากไอติมมานานนับสิบปีพวกเราบางคนอธิษฐานว่า
 หากชาติหน้ามีจริง ขอให้ลุงมีร้านไอติมเป็นของตัวเอง แต่ดิฉันคิดว่า
 ถ้าจะมีอะไรทำให้ลุงดีใจ
 ก็คงจะเป็นการที่ลูกค้าของลุงพร้อมใจกันมาส่งลุงเป็นครั้งสุดท้ายนี่แหละ...