http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5719.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5741.html ฝนกำลังพร่างพรมพลิ้วพราย คล้ายดั่งธารสายจากแดนสรวง ร่วงหยาดเย็นมาพลีเป็นขวัญหล้าขวัญไพร เป็นขวัญไสวของชาวนาผู้ยาก ผู้ฝากปากท้องไว้กับครรลองแห่งสายวสันต์ อันปรารถนาเพียงแค่ความพอดีพอดิน พอได้ทำนาทำกิน มิให้สิ้นรอยไถแปร... ไพลเปิดหน้าต่าง พลางเอนร่างนอนนิ่งนิ่งทิ้งตาสร้อย ดูพร้อยแพรวระรินระรินมิสิ้นสายสวย ของหยาดน้ำค้างแก้วน้ำค้างฝัน อันแสนแววประภัสส์.. ดูหยดน้ำตานางฟ้า ที่ดั่งอัจกลับพลีพร่างลงมาสู่พสุธาไทยพสุธาทอง ให้ผองเราได้พบเอิบอิ่มยิ้มฝัน ได้.. ฟังเสียงอันแสนพรรณรายแห่งพราวละอองฝนฉ่ำเย็น ที่กำลังสาดกระเซ็นกระทบเรียวใบไม้ และมาหอมห่มให้ร่างราน ไพล...นอนเป็นไข้มาหลายวันแล้วแทบทุกเย็น หากใจดวงใสดวงให้ดวงสิ้นไร้รักใด กลับมิเคยทุกข์เข็ญยอมอ่อนแอแพ้พ่าย คล้ายดั่งขอเพียงรักษาลมหายใจนี้ เพื่อพลีแด่ผู้เป็นที่รัก... รอ ไพล..ไม่ได้อยากร้องไห้นะคนดี หากทำไมนาทีนี้ จึงดั่งมี.. เสียงสายฝนพรำแสนสายหนักหน่วงในดวงใจ.. กันเล่า เจ้ายอดดวงหฤทัย กระไรเลย... http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5719.html RHYTHM OF THE RAIN The Cascades Listen to the rhythm Of the falling rain Telling me just what a fool I've been I wish that it would go, And let me cry in vain, And let me be alone again The only girl I care about Has gone away Looking for a brand new start But little does she know That when she left that day Along with her she took My heart Rain please tell me now Does that seem fair For her to steal my heart away When she don't care I can't love another when My heart's somewhere far away The only girl I care about Has gone away Looking for a brand new start But little does she know That when she left that day, Along with herShe took my heart Rain won't you tell her That I love her so Please ask the Sun to set Her heart a glow Rain in her heart And let the love we knew Start to grow Listen to the rhythm Of the falling rain Telling me just what a full I've been I wish that it would go, And let me cry in vain, And let me be alone again Oh, listen to the falling rain Pitter Patter Pitter Patter,Oh, Oh, Oh, Listen, Listen, To the falling rain Pitter Patter Pitter Patter,Oh, Oh, Oh, Listen, Listen, To the falling rain Pitter Patter Patter http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song5741.html RAINING IN MY HEART Leo Sayer The sun is out, the sky is blue There's not a cloud to spoil the view But it's raining, raining in my heart The weatherman says fine today He doesn't know that you've gone away And it's raining raining in my heart Oh, misery, misery Oh what's gonna become of me, I tell myself my blues won't show But I know that soon all my tears would flow Come a-raining, raining in my heart And it's raining raining in my heart Oh, misery, misery Oh what's gonna become of me, The sun is out, the sky is blue There's not a cloud to spoil the view But it's raining, raining in my heart raining in my heart raining in my heart raining in my heart...
2 กรกฎาคม 2549 17:46 น. - comment id 587989
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5820 URL http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=420 ************** ฝนเทสายรุนแรงราวฟ้ารั่ว ผู้หญิงในชุดกีฬาสีขาว ร่างบอบบาง ถูกสายฝนพร่างจนร่างเปียกโชก หนาวสั่น ราวแทบปลิดปลิวไปกับพายุฝนและ ลมแรง แต่ช่างน่าแปลกใจ..ที่เธอมิได้ไหวร่าง วิ่งหนีสายฝน กลับแหงนเงยดูฟ้าเบื้องบนราวรอรับหยาดละอองหน่วงหนัก เธอปล่อยให้สายฝน กระหน่ำซัดสาดใบหน้านวลละออจนปวดเจ็บ ราวปรารถนากรงเล็บจากพระพิรุณย้ำตรึงตอกตรม ผ่านใบหน้าไปถึงก้นบึ้งแห่งดวงใจ..ให้สาสมใจ.. ต้นไม้สั่นไหวเอน ลู่ลม ราวรอเวลาหักโค่น ฟ้าแลบแปลบปลาบ ช่างน่าหวาดกลัว เสียงฟ้าคำรามลั่นราวพิโรธมวลมนุษย์มากมายบนผืนหล้า ที่กล้าบุกรุกทำลายทายท้าธรรมชาติ ให้วินาศย่อยยับตามๆกันไป อย่างใจดำมิปรานีมิคิดถึงทุกชีวีที่จะต้องรับกรรมตามมา..ผู้มาทีหลัง.. กิ่งไม้ยังไหวเอนระรัวระริก รายรอบพลิกพลิ้วปลิดปลิวลิ่วลอย ควะคว้างหมุนวน ไปท่ามกลางพายุฝนลมพัดแรง... ในมโนนึก บทเพลงงามพลันกระจ่างใจ และน้ำตาพร่างรินในหัวใจ ในเรียวตา ก็พลันละลายลา พร่างหายไปกับสายฝนพรำที่กำลังรินละหลั่งรด กลบแม้กระทั่งเสียงสะอื้นเงียบๆ ********** พระพุทธองค์ ท่านทรงสอนเรื่องเวรกรรม คนไหนใครทำ กรรมเคยก่อเอาไว้อย่างไร ก่อน นั้น เคยทำกรรมไว้ชาติใด ชาตินี้ต้องได้ รับกรรมที่ทำก่อนนั้น ตัวฉันคงทำ แต่กรรมซ้ำอยู่เสมอ ชาตินี้จึงเจอ เวรกรรมเก่าเข้าย้อนผูกพัน ปวด ร้าว ตรอมตรมขื่นขมอนันต์ ทำดี สารพันรางวัลที่ได้ก็คือเคราะห์กรรม โธ่ เอ๋ย พระเจ้าไม่เคยปราณี ในชาตินี้ ทำดีไม่เคยก่อกรรม หวัง ให้ ผลบุญได้น้อมนำ ล้างเวรที่เคยทำ แต่ชาติ ปาง ก่อน สิบนิ้วประนม สวดมนต์พร่ำบ่นบูชา กุศลนำมา จงนำข้าสิ้นเวรดั่งวรณ์ หากแม้ ชีวีสิ้นลับดับมรณ์ เวรกรรม ทุกชาติก่อน บรรเทาผันผ่อน อย่าตามซ้ำเลย... ****** เธอ..ยังคงก้าวเท้า ทายท้าสายฝนไปตามริมฟุตบาธถนนสายงามสายโศก กับเงาโยกของร่มไม้ใหญ่ไหวเอน..ราวรอหักโค่นมินาทีใดก็นาทีหนึ่ง สองฟากฝั่งยังคงเป็นนาข้าวเขียวขจีสีไพล นุ่มงามดั่งผืนพรมพราวราวเรียวแพรไหม ไหวเอนอ่อนเป็นลอนคลื่นหวานพลิ้ว แลละลิบลิ่วล้อรวงลม.. หัวใจดวงตรมดวงตรอม ยังคง ให้หอมงามสว่างไสว ด้วยความภาคภูมิใจ ในทุกลีลาย่างก้าว ไม่ว่าจะเดินบนถนนสายเศร้าหรือสายธรรมดาแห่งชีวาชีวิต ที่ฟ้าลิขิต พรหมประทานทั้งสุขโศก ให้ทั้งโลกรานร้าวแสนเศร้าเปลี่ยวเหงามา ก็ตามที และในวันนี้ ณ.นาทีนี้ มาตรแม้นหัวใจดวงดีดวงให้ จักรู้รำงับดับเสียใจ เหลือ เพียงใจดวงเดิมดวงดีดวงดิบดิบแสนติดดินดายเดียว เหลือเพียงวาง..ร้างไร้ คล้ายว่างเปล่าเงียบงามนะบ้านภายใน นะกลางใจนะกลางร่าง.. เธอราวยอมรับได้ในทุกข์ชะตากรรมแล้ว และเธอกลับยังรู้สึกดี ที่ยังเหลือหัวใจดวงงามล้ำนี้ ไม่หลงเหลือใครคนเคยรักภักดิ์พลีให้ต้องจดจำ ไม่มีใครให้ร้องคร่ำครวญ ไม่มีใครให้ไห้หวนให้อภัยให้อโหสิกรรม ไม่มี.ไม่มี..และไม่มี.. เธอยอมรับดวงชีวีนี้ที่แสนเหน็บหนาวใจ มิเคยโทษใครและกลับดีใจถึงแม้นไร้ใครรัก เธอก็กลับ รู้สึกราวได้ปลดปล่อยพันธนาการใจ ได้อยู่กับโลกไร้ร้างอ้างว้างว่างเปล่าเหงาเงียบลำพัง ราวโซ่กรรมรัดรึงที่เคยตอกตรึงได้คลายลง ***************** และ... พลันราวสวรรค์เบื้องบนจะเมตตารับรู้ พาเธอ..สู่แดนดินแห่งความฝันนิรันดร... เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ราวโลกสะเทือน!!!!.. .......................... ........................ ............................ ในนาทีฉุกละหุกนั้น ราวพลังแห่งจิตวิญญาณภายในดวงใสแสนงาม ที่มิเคยประมาท กับนาที่สุดท้ายแห่งความพลัดพราก เธอ..ได้ยินเสียงกระซิบจากที่แสนไกลโพ้น *ท่องพุทโธ เข้าไว้ หายใจจับเอาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์นำทาง ดั่งดวงแก้วกระจ่างพร่างพรายรัศมีไสวสว่างสู่หนทางข้างหน้า เพราะถึงเวลาของเจ้าแล้ว........ เจ้าดวงแก้วดวงชีวา ที่จะลาลับดับร่าง.. เจ้ามิต้องอ้างว้างว้าเหว่ ในเส้นทางข้างหน้าที่น่าสงสัย เจ้าทำใจนะ.. ไม่ต้องร้องไห้.. ไม่ต้องเสียใจ.. ไม่.. ไม่มีอะไรให้ยึดมั่นและต้องกลัว เจ้าดำรงร่างอย่างดี รู้หน้าที่รู้ให้รู้เสียสละ สละบริจาคแม้กระทั่งร่างเจ้าให้แก่โรงพยาบาล เพื่อเป็นทานสุดท้ายแก่ผู้ทนทุกข์ยาก และ เจ้ายังบำเพ็ญเพียร ทานศีลสมาธิภาวนามาตลอด เป็นดั่งยอดใจ..ยอดธรรมนำใจนำจิตวิญญาณเจ้าแล้ว!* และ ราวฝันฝันฝันไป นัยน์ตาเศร้าดายเดียว คล้ายมองเห็นพระพักตร์พระพุทธพิสุทธิคุณ งามละออละอองทองผ่องผุดงามสุกปลั่ง องค์ใหญ่ในมโนนึก ที่เคยยึดมั่นกราบไหว้สวดมนต์พร่ำภาวนาทุกคืนค่ำ กำลังแย้มโอษฐ์ มากเมตตา ราวลอยลงมารอท่ารับ พร้อมเสียงสวดมนต์หวานแว่วแผ่ววิเวกมากับฟากฟ้ากว้าง อย่างช้าช้า ช้าช้า เธอ..พยายามยกมือไขว่คว้า..ควานคว้า หาผ้าสไบภักดิ์สะไบรักสีไพล ราวอยากน้อมนำมาปูกราบลงด้วยดวงใจใสใสด้วยซาบซึ้งศรัทธา.. อย่างที่ทำมาเป็นกิจวัตรประจำทุกค่ำคืนมานานปีเกือบทั้งชีวีชีวิต ใครบางคน ค่อยค่อยประคองร่างนวล โอบอุ้มด้วยอ้อมแขนอบอุ่นอ่อนโยนอ่อนหวานและราวรานร้าว ราวมีหยาดน้ำตาละหลั่งรินหยดรดต้องใบหน้าเธอตามมา ด้วยความโศก..สะเทือน... เมื่อได้ยินเสียงเธอเพ้อคราง*ขอ..ขอผ้า ผ้าสะไบในกระเป๋าค่ะ*.. เขารีบควานหาจากข้างตัวเธอ พลางค่อยๆคลี่ห่มให้ร่างร้าว ด้วยคิดว่าเธอกำลังหนาวเยือก..สะท้าน มือแข็งแรงนั้น ค่อยๆพยายามลูบไล้ใบหน้า ราวอยากให้หยาดเลือดเหนียวหนะออกจากดวงตาเธอ เธอพยายามลืมตา และราวกับว่าแสนง่วงงุน ......... ในดวงจิตเหว่ว้า ในดวงตาดายเดียวเหงาเศร้า เธอคิดว่าสองมือนั้นคือหัตถาแห่งสวรรค์ ที่เธอฝันเคยอยากจะจูบลูบไล้ทุกเรียวนิ้วรจนา..ดั่งเทวดา ที่เคยอธิษฐานจิตภาวนาในทุกคืนวัน..ขอให้ฝันเป็นจริง..พระเป็นใจ ในความเบาสบาย คล้ายร่างไร้น้ำหนัก และ ราวลอยคว้างกลางมวลหมู่เมฆงามพราวราวเรียวรุ้งแพรไหม.. โอบอุ้ม..เห่กล่อม.. ให้นอนนิทราฝันดี.. เป็นความฉ่ำเย็นอันเกินใจจะรำพันรำพึง เธอได้กลิ่นซึ้งที่ติดตรึงในจิตวิญญาณ หอมหวานรานเศร้าด้วยมวลหมู่บุปผชาติไทยนานา ที่พากันส่งกลิ่นอวล นวลนวลหอมหอมของทุกพวงพะยอม หอมดวงดอกแก้วและดวงดอกพุดพิสุทธิ์ใจล้ำราวรู้กล้ำกลืนซ่อนเศร้า ดวงดอกไม้นะกลางใจในกระท่อมทับวิมานดินนานมา ที่นะบัดนี้ราวจรุงลา.....แรมรอน...มิอาจผันคืนดวงชะตาย้อนกลับมารื่นรมย์ เธอ..ยิ้มหวานอ่อนเศร้า ราวปรีดากับธรรมชาติทุกสิ่ง ที่เธอแสนรักและพันผูกรัดร้อยเป็นดั่งสร้อยใจ สร้อยชีวิตมายาวนานนัก ที่ราวถูกฟ้าลิขิตให้เกิดมาช่างฝันขยันฝากใจรักรจนา ในเหน็บหนาว..... ฟ้าไยแสนเศร้าหม่น และไยมืดดำ... แต่นั่นไยดาวระรินหลั่งน้ำตา เดือนดวงเหว่ว้าไยร้องไห้สะอึกสะอื้น... เธอ..พยายามฝืนแย้มยิ้มราวอยากปลอบประโลมอีกครา และอย่างช้าช้า..ช้าช้า... เธอ เพียรพยายามทำสิ่งสุดท้าย... ............................ ............................. ............................ ใกล้ค่ำแล้ว ฟ้ายังร่ำไห้ราวฟ้ารั่ว พายุสงบลงแล้ว รถติดเป็นแถวทาง ได้ยินเพียงเสียงเล่า.... เกิดอุบัติเหตุรถชนผู้หญิง!... และ น่าเศร้าจัง! ที่คนขับรูปงามร่ำไห้ราวหัวใจจะแยก เพราะ *เขาบอกเธอมิครางครวญราวยอมรับความเจ็บปวด* แต่.. หากหวนหาบางสิ่งเพียงนั้น.. ............................... ................. ในทุกสายตาที่มองมาพบภาพน่าเวทนาคือ ร่างในชุดขาวสล้างพร่างไปด้วยเลือดสีแดงสีแดง...และสีแดงกระจาย คล้ายภาพฝันมิใช่ภาพจริง และ ที่น่าแปลก มือเธอด้านขวาที่ประดับด้วยกำไลเงินวะวาววับ ที่กำลังสะท้อนส่งประกายระยับพร่างในท่ามกลางความมืด มือน้อยซีดเซียวนั้น ราวกำลังยกกำไลขวัญกำไลรักขึ้นประทับรับรอยจูบอำลา ตรงริมเรียวปากอิ่มงามอย่างแย้มยิ้มยินดี ราวฝันดีเหมือนเธอพลีพร้อมพราก จากมหัศจรรย์รักตราบชั่วนิจนิรันดร......
2 กรกฎาคม 2549 19:05 น. - comment id 587999
.. ..เรนขอไม่เป็น..นางเอกคนนี้นะคะ.. เก๊าะเพราะเรนยังไม่อยากจากคนที่เรนรัก..ในตอนนี้นะดิคะ.. ... พี่พุดทำให้เรน..ร้องไห้.. ..
2 กรกฎาคม 2549 22:06 น. - comment id 588065
อ่านเพลินไปเลย อิอิ
3 กรกฎาคม 2549 11:39 น. - comment id 588171
สวัสดีค่ะ พี่พุด ซาบซื้งใจนะค่ะ หัวไหวหวามตาม นางเอกไปเลยนะค่ะ พี่พุดรักษาสุขภาพนะคะ
3 กรกฎาคม 2549 12:18 น. - comment id 588184
ฝนกำลังตก...แต่หัวใจฉันเศร้า โรคหวัดรุมเร้า...เลยเฝ้าทานยา อิอิ แก้วประเสริฐ.
4 กรกฎาคม 2549 08:43 น. - comment id 588409
น้องกานต์กำลังร้องไห้แข่งสายฝนเลยนะคะพี่พุดจ๋า คิดถึงพี่พุดจังค่ะ อย่าเศร้านะคะ กานต์เป็นห่วง