อ่านบทกวีเก่าพาให้ใจเริ่มเหงา เผยรูปเงาของวันวารผ่านเลยล่วง สุขและทุกข์โศรกปนเศร้าเหงาทั้งปวง เลยลับล่วงผ่านคืนวันที่ผันแปร ริเริ่มต้นณ.หนทางวางชีวิต หมายทายท้าความวิปริตจึงคิดแก้ แสนโสมมสังคมทรามความอ่อนแอ คนดีท้อแท้อับหม่นจนหนทาง อุดมถ้อยเรียงร้อยคำ อลังการ ขจัดผองภัยพาลชวนชี้หนทางสว่าง จวบชีพสิ้นดินกลบกายใจวายวาง จะขอยืนคู่เคียงข้างอย่างทุกข์ทน แทนคำมั่นรอยสัญญาจดจารึก จรดน้ำหมึกใส่สมุดบันทึกผลึกผล โอ้ โอ่อ่าสง่างามนามกวีนิพนธ์ คอยเตือนตนมิเลือนหายดั่งสายลม กวีบทเก่ากลิ้งตกไว้ใจช้ำชอก สีกระดำด่างเทาถลอกเปื้อนคราบขนม รอยยับยู่ยี่คลี่คลายจากก้อนกลม หมดชิ้นขนมถูกทิ้งขวางริมทางเดิน
24 มิถุนายน 2549 22:01 น. - comment id 586002
... กวีเก่าเล่าขานตำนานรัก ดุจสลักหินผาวาจามั่น นกคู่ฟ้าปลาคู่น้ำไม่ต่างกัน เธอจะอยู่คู่ใจฉันไม่สั่นคลอน ... อิอิ กลับมาแล้ว มั่วๆ กันไปเนอะ เจ๊เนอะ
24 มิถุนายน 2549 22:13 น. - comment id 586005
.. ไพเราะมากด้วยดิคะ ..สื่อความรู้สึกได้ดีจัง เรนแวะมาทักทายพี่กระต่ายนะคะ..
24 มิถุนายน 2549 22:22 น. - comment id 586010
หลายหนที่ย้อนกลับไปอ่านความรู้สึกเก่า ๆ ที่ฝังรากเป็นอักษรไว้ที่นี่ สิ่งที่คงเป็นคำถามในใจก็คือ เขียนเพื่ออะไร อัลมิตราไม่อาจให้คำตอบจนตนเองพอใจ รู้แต่ว่า อัลมิตราผูกพัน
24 มิถุนายน 2549 23:06 น. - comment id 586017
บทกวีบทเก่า ... เคล้า สุข โศก บันทึกโลกความฝันเคยหวั่นไหว ที่ห้วงห้องของรู้สึกลึกภายใน ระบายไว้เป็นภาษา ... จารึกกาล. สวัสดีค่ะ ... น้องกระต่าย : )
25 มิถุนายน 2549 00:46 น. - comment id 586025
สวัสดีจ้าพี่ต่าย ก็อยากบอกเขาเหมือนคะ... ว่า..ทุกวันนี้..ที่หัดเรียนเขียนกลอนก็เพราะเขาคนนั้นแระ ...(ฝากบอกเขาหน่อยนะ อิอิ) แต่ก็หลงรักแล้วอักษรกวี อิอิ... หลงรักแบบไม่รู้ตัว อิอิ....
25 มิถุนายน 2549 09:55 น. - comment id 586040
อึมม์........สิ่งผ่านล่วงเลยมา ให้หวลคิดถึง...บางครั้งยิ้มทั้งๆน้ำตาร่วงหล่น.
25 มิถุนายน 2549 10:33 น. - comment id 586044
เพิ่งผ่านเข้ามา กลอนไพเราะมาก อยากเป็นสมาชิกที่นี่จัง
25 มิถุนายน 2549 12:03 น. - comment id 586081
ผูกใจไว้ด้วยคนสิน้องกระต่าย ฝากใจไว้คนน้าตะเอง
25 มิถุนายน 2549 12:51 น. - comment id 586111
กินทิ้งกินขว้าง ไม่เสียดายเล้ย คนเรา ขนมเขาก็ต้องกินให้หมดสิ อย่าไปทิ้ง กินให้อิ่ม กินให้รู้รส ถ้าวันหน้าจะอด ก็ช่าง
25 มิถุนายน 2549 18:22 น. - comment id 586176
อ่ะ..เก็น..เขียนไปอีกทางน่ะจ๊ะเดี๊ยวเป็นข่าว..5555.... .....................................................................ขอบคุณค่ะเรน...คิดถึงน่ะค่ะ... ........................................................ สวัสดีค่ะคุณอิม แค่รู้สึกผูกพันมีค่าเกินพอ ...................................................... สวัสดีค่ะ พี่รุ่งเขียนแล้วสะท้อนใจเหมือนกันค่ะ
25 มิถุนายน 2549 18:25 น. - comment id 586177
ดีจ๊ะเหมียว ของบางอย่างต้องบอกกันเองจ๊ะถึงจะซึ้ง...บอกให้ได้...ถ้าคนๆๆนั้นมาอ่านฝากตรงนี้เลยว่าเหมียวเรียนเพราะใครคนนั้น ให้มารับความรู้สึกดีไหม5555... ถ้าฝากพี่ต่ายจะช้า....มีค่าจ้างอีกตะหาก..ตามคอนเวป...สาวสวยหมวยงก..อิๆๆ...
25 มิถุนายน 2549 18:34 น. - comment id 586180
วังวนใครเอ่ย...ขอบคุณค่ะที่มาอ่าน ......................................................................จริงด้วยยเนีอะพี่ไรไก่...บางอย่างเก็บไว้มีความสุขที่ได้มองดูแม้ใครจะไม่เห็นคุณค่า
25 มิถุนายน 2549 18:36 น. - comment id 586182
ค่ะพี่กานต์ยินดีค่ะ
25 มิถุนายน 2549 18:38 น. - comment id 586183
แหมๆๆมีเยอะไหมค่ะขนมน่ะกระต่ายชอบขอเค้ากินค่ะ....มีแบ่งให้บ้างไหม...ขอมั่งจิ...
26 มิถุนายน 2549 09:34 น. - comment id 586296
กระต่าย เขียน (ผูกพันสายใย...ฝากไว้บทกวี) :- กวีบทเก่ากลิ้งตกไว้ใจช้ำชอก สีกระดำด่างเทาถลอกเปื้อนคราบขนม รอยยับยู่ยี่คลี่คลายจากก้อนกลม หมดชิ้นขนมถูกทิ้งขวางริมทางเดิน ฯ บทกวีนิรันดร ----------------- กวีเก่าเร้าจิตให้คิดหวน ใจรัญจวนครวญถึงซึ้งนานเนิ่น ฤทัยร้อนก่อนอ่านผ่านเผชิญ เปลี่ยนเป็นเพลินฤทัยใจวาจา อ่านอักษรกลอนเธอเสนอวาด เหมือนมุ่งมาดเพียงเราเฝ้าเสาะหา ใครกันเล่าเข้าถึงหนึ่งอุรา ที่เหว่ว้ายิ่งนักยามรักจร เสกถ้อยคำย้ำเตือนเหมือนรู้จิต แนบสนิทชิดใจให้สังหรณ์ ปลุกปลอบฉันผ่านรสแห่งบทกลอน เหมือนอาทรหัวใจในยามตรม หากมีวันพานพบประสบพักตร์ คนทอถักอักษรสุนทรผสม จะขอบคุณอุ่นไอในคำคม ช่วยแก้ปมปัญหาเวลานั้น เพียงวาทะจารึกเพียงหมึกหยด ช่างงามงดรสคำย้ำจิตมั่น ทำให้คนอ่อนแอแพ้จาบัลย์ กลับมีฝันอีกครั้งอย่างเข้าใจ กวีบทรสคำที่พร่ำเอ่ย วันนี้เผยตัวตนคนชิดใกล้ เราผูกพันมั่นจิตชิดฤทัย เป็นสายใยกวีนิรันดร -------------- บ้านวรรณกรรมคนตัวเล็ก ๒๖ มิถุนายน ๒๕๔๙
26 มิถุนายน 2549 12:18 น. - comment id 586345
กลิ้งตกมาพี่บเองงงงง
26 มิถุนายน 2549 14:36 น. - comment id 586387
อิอิ ... หลานกระต่ายวันนี้มาแปลกนา ลุงมอมแมมชักจะสงกะสัยซ้าแย้วซี
27 มิถุนายน 2549 11:58 น. - comment id 586649
บทกลอนทุกลกนอมีความหมาย อ่านดูแล้วก็รู้ว่าคนเรานั้น ไม่มีสุขก็ทุกข์ละ แต่จะหาคนที่สุขได้ตลอดนั้นจะหาที่ไหนละ อืม โลกมนุษย์เน๊าะ ยังไงก็แต่งกลอนเป็นกลอนแนวตลกชาวกับงูเห่าบ้างนะ และก็ เกี่ยวกับ สังคม เศรษฐกิจ การเมือง บ้างจะดี