วันนี้ที่รอคอย...

พุด

http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2420.html


วันที่ฟ้าครึ้มฝนพรำ
วันที่ฟ้าฉ่ำไปด้วยหยาดฝนโปรย
ราวโรยด้วยละอองเมฆเทาทึมสลัวเลือนลาง
พรางทุกถิ่นที่..
ให้ราวตกอยู่ในม่านมนต์*เมืองในหมอก*


หากทำไม...
หัวใจดวงเคยช้ำชอกของผม
กลับมีเพียงความฉ่ำกมลเสียจนยากจักรำงับใจ
ด้วย...
วันนี้ อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
ผู้หญิงที่ฟ้าดินส่งมา..
จักมาปรากฏกายตรงหน้าผมแล้ว...
ผู้หญิงที่ผมเทิดทูนว่าเธอคือนางแก้วนางใจของผม
*เพียงหนึ่งเดียว*....


คนดี..
คุณจะรู้บ้างไหม 
ว่าเลือดในกายผมกำลังฉีดพล่าน
ด้วยแรงรักแรงหวังหวาน
ราวมี..*ธารน้ำผึ้งเกษมสาย*คอยซ่านซึมให้สุขเกินสุข
คนดี..ผม..นอนคิดไม่ออก บอกไม่ได้ว่าจะทำฉันท์ใดดี
กับ...นาทีแรกที่เราพบกัน
กับ...ความฝันที่ผม..รอคอยมาแสนนาน


ผม..อยากแสดงออกมากมายให้คุณได้รับรู้
ถึงทุกสิ่งที่อยู่ในตัวผม 
พลังแห่งความพิสวาทหวามเสน่หา
มนตรา... ที่อยากแนบชิดสนิทนวลสนิทในร่างคุณ
ที่คงกรุ่นหอมราวมวลดวงดอกไม้ไทย..
ที่ค่อยๆกรายกลีบกลิ่นเกสรแสนหวาน
ปานรอภู่ผึ้งภุมรินทร์ให้บินลง
ไปคลุกเคล้าดอมดม เชยชมเชยชิดด้วยรักแสนรัก


คนดี....
ฟ้าที่นี่ กับฝนพราว 
ผมยังนอนหนาวนิ่ง
ในที่นอนนวลนุ่มหมอนมุ้งขาวในขนำนา
กับความตื่นเต้นรอคอย รับ นับนาทีแสนยิ่งใหญ่นี้
ที่..
ผม..รอรอรอ...ปาฏิหารย์มานานแสนนาน
ปานชั่วกาลกัปป์กัลป์เลยทีเดียว


คนดี...
รู้ไหม ใครๆแปลกใจ..ที่ผู้ชายชาติไพร หัวใจทรนง
กลับเผลอยิ้มกับต้นไม้ใบหญ้า 
กับฟ้าฝนกับลมบน 
กับเมฆนวลกับอวลดวงดอกไม้หอมหอม
ที่อยากน้อมพลีทุกดอกดวงมากำนัลแด่คุณ
ด้วย..
ความสุขที่แสนอวลอุ่น
กรุ่นด้วยความหวานล้ำดำดื่มอยู่ณ..บ้านภายใน 
จากใจดวงที่เคยรานเคยร้าว
เคยเศร้าหม่นทนเหน็บหนาว มานานปี


ใจดวงที่เคยปิดบ้านภายใน 
ไม่เคยคิดหวามไหวคะนึงครวญหวนหาใครอีกเลย
หากทว่าทำไม..ณ..บัดนี้..
กลับเริ่มเต้นถี่ด้วยแรงฤทธิ์พิสวาท
ที่ผม..ถือว่าแสนสะอาดพิเศษพิสุทธิ์เกินจะหยุดได้ลง


คนดี..
ผม...เฝ้าคอยคอย คอย และคอย ใครสักคน
มาป้อนปรน มาปันน้ำใจ
มาหยิบยื่นให้ผมได้มีพลังใจไฟฝัน
มีพลังรักได้สรรสร้างสิ่งที่แสนยิ่งใหญ่นัก
เพื่อพลีให้ผืนแผ่นดินนี้
ที่คือรักเหนือรักใดในโลกหล้า


จำได้ไหม..
ผมเคยกระซิบบอกกับคุณว่า
รักของผม ที่เกินกว่ารักใด คือรักชาติ ศาสน์ กษัตริย์
และ...
คือรักหัวใจคนที่จักเข้าใจว่าคนเราเกิดมาเพื่อสิ่งใด


ผม..จึงมิเคยคาดหวัง
ว่า...
จักได้พบ*หญิงใด*
ที่เข้าใจใน*ความฝันอันสูงสุด*ของผม
เข้าใจอุดมการณ์แห่งคำว่าชายชาติไพร
ที่..ยอมเททุ่มใจเพื่อผองชนคนยากไร้
ให้มีชีวิตที่ดีกว่า..
ก่อนที่ตะวันแห่งดวงชีวาผมจะลาลับดับไป
ทิ้งเพียงแสงสว่างไสว แม้นสักนิดน้อย
ให้กับผู้ด้อยโอกาส คนชายขอบ ชายเขา
คนที่...เราทุกคน..ลืม..หันไปมอง....


คนดี...
อีกไม่กี่นาที ผมจะทำฉันท์ใด 
เมื่อหัวใจเราสองดวง
กำลังจะได้ยินเสียงเต้นของกันและกัน..
ภายในอ้อมกอดอ้อมฝันที่กำลังจะเป็นจริง
ให้..
โลกแลทุกสรรพสิ่ง....
ต่างหยุดนิ่งหยุดหมุนเฝ้ามอง
*ปาฏิหารย์แห่งรักมหัศจรรย์แห่งรอนี้*
ที่...ฟ้าดิน
คงพร้อมพลีอวยพรให้แด่สองเรา.....แล้วนะยอดรัก...
......................

คอยติดตามตอนต่อไป


http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song2420.html
เกิด มาชาตินี้ ด้วยศักดิ์ศรี อันยิ่งใหญ่
กลับต้องปราชัย ถูกปองร้าย หักหลัง
เปลี่ยนทางชีวิต ให้อับจน หมดหนทาง
ต้องจากบัลลังก์ เร่ร่อนมา
อยู่ ถึงแห่งไหน ยังถูกภัยคอยคุกคาม
จนต้องซมซาน ยังไม่มี จุดหมาย
ชาติกำเนิดชีวิต ต้องคอยปิดบังไว้
คอยวันที่เลวร้าย นั้นพ้นผ่าน
ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปาง กลางคลื่นลม
เหมือน พายุ ที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป
เฝ้า แต่หวัง ใครสักคน คอยให้กำลังใจ
ให้สู้ ฝ่าฟัน เรื่อยมา
จาก ผู้หลบหนี แทบไม่มี ที่ให้อยู่
สู้ มาด้วยมือ และใจ เท่านั้น
สร้าง สิ่งที่หวัง ให้กลับจริง ขึ้นทุกวัน
จนได้พานพบ วันที่ดี
เมื่อ ถึงวันนี้ วันที่คอย มาแสนนาน
วันที่เปิดเผย ชีวิตจริง ที่มี
ขอคนหนึ่งเท่านั้น เคียงข้างกันอยู่อย่างนี้
คือ วันนี้ ที่รอคอย
ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปางกลางคลื่นลม
เหมือนพายุที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป
เฝ้า แต่หวังใครสักคน คอยให้กำลังใจ
ให้สู้ ฝ่าฟัน เรื่อยมา
ชีวิต ทั้งชีวิต แทบอับปางกลางคลื่นลม
เหมือน พายุที่คอยโหม อยู่เรื่อยไป
เฝ้า แต่หวัง ใครสักคน คอยให้กำลังใจ
จนถึง วันนี้ ที่รอคอย...