หน้าส่วนตัว
เช้าวันหนึ่ง วันที่ตั้งสติกับสังคมไม่ถูก
ว่าทำไมถึงได้โหดร้ายอย่างนี้
เย็นวันนั้น ตัดสินใจโทรไปบอกคนรัก
ว่า...สังคมนี้ไม่ยุติธรรม ทำร้ายผมอีกแล้ว
บ่ายวันนั้นคนรักผมพยายามให้ผมเล่าให้ฟัง
ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมบ่ายเบี่ยงที่จะบอกว่ายังไง
ผ่านไปอีกคืนนึง คนรักผมรอคำอธิบาย
เพื่อแบ่งเบาความทุกข์ แต่ไร้ผลจากคนใจหิน
คืนนั้นผมสุดทนกับความทุกข์ที่เกิดขึ้น
ตัดสินใจเล่าให้คนรักฟัง ทั้ง ๆ ที่ไม่อยากเล่า
ไม่อยากเอาความทุกข์ไปฝากใครให้ทุกข์ด้วย
ผมสบายใจเป็นที่สุดที่ได้เล่าออกไป
คนรักผมอยู่ด้วย...อยู่ด้วยทั้งคืน
อยู่เพื่อบอกว่ายังไงก็ยังรัก ไม่ซักไซร้ไล่เรียง
เพียงแต่บอกว่า "คุณมีค่าเสมอ สำหรับฉัน"
"คุณมีค่าเสมอ สำหรับคนดี" เท่านี้ทุกข์ก็สลาย
ขอบคุณที่รักที่อยู่ดูแลเมื่อยามป่วย
ผมรักคุณมาก มากเสียจนไม่อยากเจอวันพรุ่งนี้
ผมอยากรักคุณเช่นตอนนี้ จะรักอย่างนี้ตลอดไป
รู้ไหมคนดี...รักเช่นนี้ สุขใจเพียงใด...สุขใจจริง ๆ
ไพร ป่าดง 23 มิ.ย. 2549 21:50 น. - ID 90500 
978
3
0
23 มิถุนายน 2549 22:16 น. - comment id 585775
นาทีนี้น้ำตารินเลยจ๊ะ
23 มิถุนายน 2549 22:19 น. - comment id 585776
ขอบคุณครับคุณผ่านมา ผมไปชงกาแฟร้อน ๆ มา อยากโทรหาใครบางคน แต่โทรออกไม่ได้ ณ วินาทีนี้ ยิ้ม ๆ
23 มิถุนายน 2549 22:31 น. - comment id 585777
.... อ่านแล้ว ก็อึ้ง คิดถึงตัวเองจัง ... จะมีใครคิดถึงยัยฉางน้อยบ้างไหมหว่า ???
23 มิถุนายน 2549 22:40 น. - comment id 585779
คุณ ฉางน้อย คุณรู้ไหมครับ ว่าผมไม่เคยรู้สึกสุขใจได้เท่าตอนนี้ ทั้ง ๆ ต้องอดทน อดกลั้น กับความเปลี่ยนแปลง
23 มิถุนายน 2549 22:54 น. - comment id 585781
..... ไม่รู้ซิคะ ก็คุณไม่เคยบอกนี่นา ฮี่ ฮี่ กวนอีกแระ .....
23 มิถุนายน 2549 23:00 น. - comment id 585784
คุณ ฉางน้อย ผมอยากให้คนรักผมเขาเป็นคนบอกเองครับ แต่ไม่ทราบเขาจะมาบอกไหม ป่านนี้คงหนีหาย เพราะมัวเขินอาย ไปแล้วมั้ง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
