อิงเกยเขนยไหนจะคล้ายเจ้า กอดกกเหมือนนกเศร้าเฝ้าฝัน คืนร้างปีกล้า--มีพระจันทร์ ดั่งเพื่อนเตือนกันว่าฉันรอ โผจากพรากไปไกลสุดกู่ อกโหว่งแหว่งรูตัวคู้ห่อ เกาะโศกโบกเศร้ายังเร้ารอ ตาแดงแห้งฝ่อคือหัวใจ อกอุ่นเหมือนเดิมช่วยเติมเชื้อ ใครก็ได้ให้เผื่อผ้าผืนใหม่ ห่มเหงาคลุมหงอย--ที่คอยไป คืนรักครั้งใหม่ที่ใจคอย แต่ไม่มีวี่แวว--แคล้วคลาด นึกอนาจเก็บหนาวและน้าวหงอย เอาจี้จิ้มใจให้เป็นรอย เพื่อจะตราว่าคอยละห้อยนาน เคว้งเคว้งคืออารมณ์บ่มเศร้า ร้าวร้าวคือหัวใจไห้ขาน ปราศคนสนใจไร้เบิกบาน เป็นแค่คนผ่านแล้วผ่านเลย
21 มิถุนายน 2549 16:17 น. - comment id 585182
คืนเหงาเศร้าใจไกลหมาง ลาร้างทิ้งไปให้หมอง ละเมอช้ำน้ำตานอง ร่ำร้องเท่าไรไม่คืน
21 มิถุนายน 2549 16:21 น. - comment id 585185
สวัสดีค่ะ เจ้าพานทอง... การพบกันเพื่อพลัดพรากจากจร ทนอาวรณ์...รอบข้างอย่างโศกศัลย์ มีผู้คนมากมายผ่านกลายทุกวัน แต่ตัวฉัน...ไร้ใครมาเหลียวแล... มองสะท้อนภาพตัวดูมัวหมอง ไร้คู่ครอง...เคียงเงาเหงาดวงแด ในทุกวันผ่านพ้นเหมือนคนแพ้ หาทางแก้...อย่างไรใครช่วยที...อิอิ คุณเจ้าพานทอง สบายดีนะค่ะ นานมากที่ไม่ได้มีโอกาสทักทาย... รักษาสุขภาพนะค่ะ .
21 มิถุนายน 2549 16:27 น. - comment id 585190
สุดยอดเหมือนเดิมนะเฮ๊ย
22 มิถุนายน 2549 08:42 น. - comment id 585298
แวะทักทาย\"สบายดีนะคะ\" เศร้าใจในรักที่จากหาย เดียวดายบนพื้นโลกใหญ่ หมดสิ้นเรี่ยวแรงกำลังใจ เมือใครคนนั้นไม่หันมาแล
22 มิถุนายน 2549 09:41 น. - comment id 585330
แสดงว่าชอบหนุนตัก..ใช่ม๊า..
22 มิถุนายน 2549 10:44 น. - comment id 585354
เศร้าใจใยหนอเพื่อน เจ้าไม่ลืมเลือนเตือนฝัน เอาจี้จิ้มใจให้เป็นรอยนั้น จิตคิดเจ็บรักนั้นมันมลาย เศร้าจริงๆเน้อเจ้าพานทอง
23 มิถุนายน 2549 08:57 น. - comment id 585537
พี่พุดรักงานงามบทนี้จังค่ะ เพราะ นางเอกพี่พุดชอบให้พระเอก นอนหนุนตักค่ะ น้องรัก หายไปไหนมานะ คิดถึงมากนะคะ อย่าลืมไปดูรูปในงานพี่พุดนะคะ งามมั้ยคะ ตอบด้วยนะ รักห่วงใจ..นะ พี่พุดไพร