เพื่อนๆทุกท่านครับ ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่ชอบอ่านประวัติศาสตร์ แม้จะผ่านในรูปกวีนิพนธ์อย่างลิลิตเตลงพ่าย พระนิพนธ์ในสมเด็จพระมหาสมณะเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส หรือนวนิยายอย่าง บางระจัน ของ ท่านไม้ เมืองเดิม ตัวเองก็เคยฝันเล่นๆว่า อยากย้อนเวลาสู่อดีตบ้าง ก็ทำหาได้ไม่ จึงได้แต่เขียนเพื่อเทิดพระคุณบรรพชนท่าน นี่เป็นอีกหนึ่งบทที่ขออนุญาตนำเสนอครับ บรรพชน อนุชน โคลง ๔ ดั้นบาทกุญชร กลบทช้างประสานงา เมืองไทยเมืองมิ่งเที้ยร เมืองทอง หมายเทิดฉเมนทรเลอ เลิศล้น หลายหลากมากมูลมอง มีมั่ง มาเมื่อบรรพ์ตั้งต้น แต่งเติม เติบโตเต็มพรั่งพร้อม เพราพราย พราวเพริศบรรพชนเหิม ฮึกห้าว โหมหาญเชิดชาญฉาย เชิงเชี่ยว ชูช่วยรบร้ากร้าว เรี่ยวไกร รั้งกรุงเด็ดเดี่ยวรู้ รักษ์แดน เรืองเด่นโดยคงไทย ค่าแท้ คือทิพย์ถิ่นเมืองแมน มวลมาศ มิตรหมู่ไทยล้วนแล้ หลากหลาม เหลือหลายต่างชาติเชื้อ ชนชุม โชนโชกชิงช่วงคาม เขตแคว้น คึกไขว่ทัพไทยคุม คับคั่ง โค่นเข่นพาลร้างแร้น ร่วงหาย ภุชงคประยาตร์ฉันท์ ๑๒ ทยอยหาญทะยานแห่ อธึกแท้ผิว์ท้าทาย พิลึกหลั่งพลังหลาย ก็ท่าวล้มระทมลาญ กระจายโรมกระโจมรุก ประจญบุกประจัญบาน เลอะเลือดชุ่มละลุ่มฉาน ณ ภูว์แดน ณ แผ่นดิน ผิว์มั่นในสมัยนี้ ประชวมวีรชีวิน มิแปรผวนฤปรวนผิน สยบผ่อนสยอนภัย สมัคคีซิ่มีค่า ประเจิดจ้าประจำใจ สนิทหน่วงณ ทรวงใน สุขีนำสิคำนึง จะลือศัพท์มิลับสูญ ประภาพูนประภัสสร์พึง รจิตตรารุจาตรึง ประนังศรีมณีสม ประทักษ์เขตประเทศแคว้น สะคราญแดนสุโขดม ธนาทองก็นองถม ธเรศถิ่นบุรินทร์ไทย อร่ามแย้มแอร่มยิ่ง นรามิ่งนิรามัย วจีขานวิจารณ์ไข บุเรศถิ่นบุรินทร์ทอง (ร่างเดิม ๒๑ เมษายน พ.ศ. ๒๕๔๙ แก้ไขเมื่อ ๒๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๙) _______________________________________________
21 มิถุนายน 2549 14:49 น. - comment id 585171
แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมครับ ชื่นชมในผลงานครับผม
22 มิถุนายน 2549 07:42 น. - comment id 585290
ลิลิตตะเลงพ่าย เคยรับบทเป็นพระมหาอุปราชาในงานละครอิงประวัติศาสตร์ของโรงเรียน และก็ได้รับหนังสือเล่มนี้ นึกก่อนนะ จำไม่ได้แฮะ ระหว่างจอมยุทธเมรัยกับปู่ก๊อง .. ใครให้หว่า
22 มิถุนายน 2549 08:08 น. - comment id 585292
ฮั่นแน่ คุณอัลมิตรา รับบทสำคัญเสียด้วย อารมณ์ของพระมหาอุปราชมีหลากหลายทีเดียวครับ นับเป็นบทยากอีกบทหนึ่งเชียวหละ ว่าแต่ เล่นฉากไหนละครับ อยากทราบจังเลย ผมอ่านลิลิตตะเลงพ่าย ทั้งสงสาร และสรรเสริญพระมหาอุปราชไปพร้อมๆกันครับ