จากคนใกล้...ที่ไกลกัน
zilver
ใกล้กันเพียงแค่ใจที่ได้กอด
รักตลอดกับคนไกลที่ใจฝัน
แม้คนดีตอนนี้เราไกลกัน
คอยนับวันเวลาใกล้ยามไกลตา
ตะวันลาลับฟ้ายามเย็นย่ำ
เมฆคล้อยต่ำลงนภาลาฟ้าไส
คิดถึงเธอที่รักปักห้วงใจ
เหมือนหัวใจถูกผ่าครึ่งจากหนึ่งดวง
อ้อมกอดที่เคยคุ้นใต้ผ่าห่ม
กับอมรมณ์ที่ใจรักในบางช่วง
คิดถึงคนที่รักสลักทรวง
เป็นห่วงคนเคยใกล้เมื่อไกลกัน
คนเขาบอกว่ารักแท้แพ้ความใกล้
ความไว้ใจที่มีให้ใจยังหวั่น
ได้แต่แอบร้องให้เมื่อไกลกัน
เหมือนรักนั้นยิ่งห่างใจ...และห่างไกล
ยังรออ้อมกอดที่เคยคุ้น
ไอรักหอมอุ่นอุ่นมาแนบใกล้
คำว่ารักหวานแว่วแผ่วในใจ
รอคนใกล้ที่ห่างไปเมื่อไกลกัน