จากคนใกล้...ที่ไกลกัน

zilver

ใกล้กันเพียงแค่ใจที่ได้กอด
รักตลอดกับคนไกลที่ใจฝัน
แม้คนดีตอนนี้เราไกลกัน
คอยนับวันเวลาใกล้ยามไกลตา
ตะวันลาลับฟ้ายามเย็นย่ำ
เมฆคล้อยต่ำลงนภาลาฟ้าไส
คิดถึงเธอที่รักปักห้วงใจ
เหมือนหัวใจถูกผ่าครึ่งจากหนึ่งดวง
อ้อมกอดที่เคยคุ้นใต้ผ่าห่ม
กับอมรมณ์ที่ใจรักในบางช่วง
คิดถึงคนที่รักสลักทรวง
เป็นห่วงคนเคยใกล้เมื่อไกลกัน
คนเขาบอกว่ารักแท้แพ้ความใกล้
ความไว้ใจที่มีให้ใจยังหวั่น
ได้แต่แอบร้องให้เมื่อไกลกัน
เหมือนรักนั้นยิ่งห่างใจ...และห่างไกล
ยังรออ้อมกอดที่เคยคุ้น
ไอรักหอมอุ่นอุ่นมาแนบใกล้
คำว่ารักหวานแว่วแผ่วในใจ
รอคนใกล้ที่ห่างไปเมื่อไกลกัน				
comments powered by Disqus
  • เพียงพลิ้ว

    16 มิถุนายน 2549 14:40 น. - comment id 584111

    คนไกลที่ใกล้กัน
    พี่มักจะคิดแบบนี้เสมอนะคะ
    ไกลแค่ไหนยังได้พูดคุยกันทุกวัน
    ก็สุขนะคะ
    
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif
  • อัสสุ

    16 มิถุนายน 2549 19:25 น. - comment id 584170

    มาอ่านกลอนพี่ชายครับ
    
    ไม่ลืมนะ
    
    จำได้เสมอ
    
    ไม่หวั่นไหวนะครับ
    
    สบายดีนะ
  zilver

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน