You Raise Me Up เธอช่วยผลักดันฉัน

Noktawan

Westlife
When I am down and, oh my soul, so weary; 
When troubles come and my heart burdened be; 
Then, I am still and wait here in the silence, 
Until you come and sit awhile with me. 
เมื่อสิ้นหวังพลังใจไม่มีเหลือ			
ชีพน่าเบื่ออุปสรรคมักเข้าหา
ต้องทนอยู่ผู้เดียวเปลี่ยวเอกา			
เธอก้าวมาเคียงใกล้สุขได้มี				
You raise me up, so I can stand on mountains; 
You raise me up, to walk on stormy seas; 
I am strong, when I am on your shoulders; 
You raise me up: To more than I can be. (repeat)
คอยช่วยฉันดันไว้มิให้ท้อ			
ยืนแข็งพอบนภูอยู่สุขี
เหยียบย่ำไปในชลาพายุมี			
ทุกข์ห่างหนีเธอแน่มิแพ้ใคร
ฉันเข้มแข็งแกร่งกล้าท้าทุกสิ่ง		
ช่างเป็นหญิงยอดคนจนหลงใหล
ไหล่เธออุ่นหนุนซบประคบใจ			
ช่วยฉันให้หายเมื่อยเหนื่อยมิเจอ
There is no life - no life without its hunger; 
Each restless heart beats so imperfectly; 
But when you come and I am filled with wonder, 
Sometimes, I think I glimpse eternity. 
ชีวิตคนทนได้ใช่มิหิว			
หัวใจลิ่วโลดเต้นยากเย็นเสมอ
พอเธอมาหาฉันหมั่นปรนเปรอ		
ฉันเลิกเพ้อเรื่องผิดชีวิตดี
You raise me up, so I can stand on mountains; 
You raise me up, to walk on stormy seas; 
I am strong, when I am on your shoulders; 
You raise me up: To more than I can be. (repeat)
เธอช่วยฉันดันไว้มิให้ท้อ			
ยืนแข็งพอบนภูอยู่สุขี
เหยียบย่ำไปในชลาพายุมี			
ทุกข์ห่างหนีเธอแน่มิแพ้ใคร
ฉันเข้มแข็งแกร่งกล้าท้าทุกสิ่ง		
ช่างเป็นหญิงยอดคนจนหลงใหล
ไหล่เธออุ่นหนุนซบประคบใจ			
ช่วยฉันให้หายเมื่อยเหนื่อยมิเจอ				
comments powered by Disqus
  • อัลมิตรา

    15 มิถุนายน 2549 22:43 น. - comment id 583902

    %5C
    ..๏  ทุกข์เทวษดวงแดแลรังร้าง
    ให้เคว้งคว้างเสียจริงมิ่งขวัญหาย
    นกตะวัน..หลบเร้นมิเห็นกาย
    แสนเสียดายเคยยลนัยกลกลอน
    
    พ่อไม่มาปรากฏจวบจรดปี
    คงบ่มีเยื่อใยในสมร
    เป็นวิหคแปรถิ่นบินสัญจร
    มิกลับสู่รังนอนบ้านกลอนไทย
    
    เพราะเรายังซาบซึ้งซึ่งกวี
    ผลงานอันมากมีที่พ่อให้
    พ่อคิดคำแล้วเขียนเจียรจากใจ
    บุญคุณพ่อยิ่งใหญ่เกินใครมี
    
    จนวันที่พ่อไปไม่หวนกลับ
    คล้ายสุรีย์ลาลับดับรังสี
    ความมืดหม่นคลุมฟ้าดั่งราตรี
    แลทุกที่ทุกถิ่นเหมือนสิ้นงาม
    
    กระทั่งแว่วเสียงนกยังพกเศร้า
    นกเพื่อนเราอยู่ไหน ? ..อยากไต่ถาม
    เกรงแต่นกมิตอบมอบนิยาม
    เรายากปรามน้ำตาคราคำนึง
    
    อย่าทิ้งรังร้างหนอพ่อนกจ๋า
    มิได้แกล้งพรรณาว่าคิดถึง
    ทุกคำกลั่นจากใจนัยรำพึง
    จากผู้ซึ่งเฝ้ารอพ่อคืนรัง ๚ะ๛ 
    
    
    
    ในที่สุดกลอนชุดนี้ ก็ได้บอกเจตนาต่อหน้าคุณอีกที
    สวัสดียามรัตติกาล,ยามที่ความคิดถึงอบอวล ค่ะ
    อัลมิตราก็ชอบเพลงของ Westlife อยู่บ้างนะ
    โดยเฉพาะเพลงที่ชื่อ my love 
    บทแรกของเพลง คือบางความรู้สึกที่เป็นไปค่ะ
    
    มิตรภาพตราบสิ้นฟ้า
  • 1

    16 มิถุนายน 2549 00:01 น. - comment id 583928

    36.gif
  • Noktawan

    18 มิถุนายน 2549 10:47 น. - comment id 584494

    ขอบคุณครับที่ยังคงระลึกถึง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน