อยาก...จะขอพรจากฟากฟ้า ลืม...วันเวลาที่มีมีเธอเคียงข้าง ให้...ภาพเหล่านั้นค่อยๆจาง ลง...เป็นเงาบางๆสลายจากใจไป เพราะ...ในตอนนี้ใจฉัน เจ็บ...จนมันแทบทนไม่ไหว เหลือ...เพียงแต่คราบน้ำตาที่ท่วมใจ เกิน...ที่ใครคนหนึ่งจะทานทน ที่...ต้องพบกับรักที่ร้าว เธอ...นั้นก้าวไปจากใจไม่มาสน นั้น...คือสิ่งที่อาจเรียกว่าเล่ห์กล เดิน...ไปจนใกล้สุดทางเพิ่งรู้ตัว เดิน...จากใจที่เป็นศูนย์ จาก...วันสู่คืนที่มืดมัว ฉัน...เองก็ไม่คิดถึงความหวาดกลัว ไป...จนตัวไม่อาจย้อนคืนกลับทางเดิม...
ปากกาขนนก 15 มิ.ย. 2549 03:27 น. - ID 90203 
949
2
0
15 มิถุนายน 2549 17:35 น. - comment id 583849
อยากบอกว่ากลอนนี้โดนมากๆเลยจ้า เพราะตอนนีเราก็อยากลืมใครบางคนอยู่เหมือนกันจ้า
16 มิถุนายน 2549 00:33 น. - comment id 583938
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
