ฝนปรายโปรยโรยรินอมกลิ่นเศร้า คนใจร้าวรินน้ำตามาเป็นสาย ลมเย็นเยียบพัดผ่านสะท้านกาย เพลงเดียวดายแว่วย้ำยิ่งช้ำตรม ลอยอารมณ์ร้าวรานผ่านฝนฟ้า ชุ่มน้ำตากระอักสะอื้นด้วยขื่นขม คิดถึงความ โง่ ง่าย ให้ระทม เผลอจิตจมกับบางสิ่งไม่จริงจัง จวนมอดแล้วฟอนไฟในเลือดเนื้อ ที่ยังเหลือให้สังเวชคือเศษหวัง มองตัวเองแล้วยิ่งกว่าชิงชัง เที่ยวเพ้อคลั่งวุ่นวายน่าอายใจ อยากจะเร้นรอยร้าวในหลืบลึก ซ่อนรู้สึกวาบพร่าและเผลอไหว ทุกน้ำตารินหลากจากนี้ไป จะขอใช้อย่างมีค่ากว่าที่เคย ให้หยาดฝนอ้างว้างที่พร่างสาย ดับฝันอันแตกตายเสียอกเอ๋ย หยุดไขว่คว้าเยื่อใยจากใครเลย อุ่นมือเคยเหนี่ยวรั้งไว้ไม่จำเป็น...
รวี นิชา 14 มิ.ย. 2549 11:57 น. - ID 90173 
1034
2
0
14 มิถุนายน 2549 12:22 น. - comment id 583564
เพียงเย็นเยือกลำพังกลางหลั่งฝน เพียงทุกข์ทนยืนด่ากร่นฝนหลั่งไหล หนาวน้ำตา หนาวไม่หยุดสุดภายใน หนาวหัวใจ หนาวไม่ยิน สิ้นวจี
14 มิถุนายน 2549 12:44 น. - comment id 583571
หากมีฝนหล่นลงตรงกายข้า หากฟ้ากฟ้ามีมาก็มีจาก หากวันนี้เธอคงต้องพัดพราก ขอให้จากขาดดังฟ้าหลังฝน
14 มิถุนายน 2549 13:11 น. - comment id 583578
เตือนตน..หรือเตือน..บางคน..จ๊ะ.. ....คนเข้าใจชีวิต...
14 มิถุนายน 2549 13:20 น. - comment id 583584
เร้นร้าวไม่ไหวแล้วค่ะคุณ เพ้อมาก น่าอายจัง แต่ยังทำอยู่ดีค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณเสมอนะคะ
14 มิถุนายน 2549 15:25 น. - comment id 583613
"พอกันที\" แทนคุณแทนไท ...๑... แค่สายฝนหล่นรายก็หายโหย น้ำตาโรยรินลง น่าสงสาร ไยความ-เจ็บช้ำยังย้ำมาน นิจเนิ่นนานยังซ่านโศรกวิโยกตรม ...๒... ลอยอารมณ์ร้าวรานผ่านม่านฟ้า หวังกลบคราบน้ำตาคราขื่นขม ในความ โง่ เง่า มัน ง่าย งม เจ็บจับจม ระทม-กับความหลัง ...๓... มันหมดแล้วแก้วฝันที่ฉันเชื่อ ไม่น่าเผื่อเหลือเศษสมเพชหวัง ยิ่งพิศ-ยิ่งคิด-ก็ยิ่งชัง ในภวังค์ ที่คลั่ง ครวญกำสรวญนั้น ...๔... เผลอประนามหยามเหยียดเกียรติยศ ว่านี่ข้า ค่าหมด เพราะพจน์นั่น ได้ฝากรอยเกินเร้นไม่เว้นวัน กับเสียงหยัน ว่าฉัน มันไร้ค่า ...๕... เทียวประจานมานตัวจนทั่วทิศ ไม่ตรองคิดหลงติดพิษตัณหา ให้มันบั่น หั่นตัดหัทยา แล้วฟุบพับหลับคาช่างบ้าบอ ...๖... จะลองเร้นเล่นรอยเหน็บที่เจ็บลึก ไม่เผลอเชื่อรู้สึกที่ลึกล่อ ว่าฝันเถิดเพริศพริ้งยังนิ่งรอ จะหัวร่อต่อหวังที่พังครืน ...๗... อย่าหวังเห็นเป็นเช่นนี้ชั่วชีวิต ไม่ผูกติดไปทุกวันทั้งฝันตื่น จะลอดบ่วงห่วงทุกข์จะรุกคืน ฉันต้องมีสดชื่น สักคืนแน่ ...๘... ได้รู้พิษผิดหวังฝังรอยร้าว ที่เจ็บด้าวเข้าตรึงซึ้งบาดแผล เลิกหวังนัยใครนักจะรักษ์แล ฉันจักแก้ แม้แดมันทรมา ...๙... ทิ้งความคิด ผิด-ปลูก ให้ถูกทั่ว เลิกก้มหัว ให้เขานั้นเหิมหรรษา จะรับมิตรมาชิดแนบแอบอุรา ลืมกานดาที่กล้าหน่ายกลับกลายใจ ...๑๐... สลักรอยร้าวไว้ในเร้นลึก ฝังรู้สึก...ที่รุมลุ่มหลงใหล ให้น้ำตารินหลากจากนี้ไป จะได้ใช้อย่างมีค่ากว่าที่เป็น ...๑๑... ให้หยาดฝนที่หล่นคว้างกลางว้างฟ้า เป็นน้ำทิพย์ชโลมทา ทุกคราเห็น ในวันหน้า แม้ว่าจะกระซอนเซ็น ก็จักเป็นไปเพื่อคนที่ควรรัก ...ฯลฯ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
