มืด ...Blind

วานร วายุ

มืดสนิท
ทั้งหมด.....
มิรับรู้แสงสีใด
ทุกสรรพสิ่งพลันหายจาก มโนสัมผัส
 
จืด ชืด ชา เฉย สรรพางค์กาย
ตะเกียกตะกายหากแต่สัญชาตญานเรียกร้อง
รุมเร้าไห้  หวลคิดคณึง....
 ล่วงมาเท่าไหร่ มิรู้ได้
รสสัมผัสนานา
หายไปเจียนลืมแม้กระทั่งกลิ่นน้ำลาย ตัวเอง
หายไปทั้งหมด
มืด แล หนาวเหน็บ
หวังได้สักครากลับมา 
สัมผัสอีก
อีกสักครา....   				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน