อ่อนล้า เหลือคณา ใด ๆ อ่อนใจเหลือ กว่าจิตจะ ทัดไท้ได้ อ่อนแอ ที่แท้หา ใช่อ่อนใจ อ่อนไหว ๆ ที่แท้ใช่คือ อ่อนโยน ทานไหว ใจต้องทัด ทานได้ ละม้าย คล้ายจะขาด รอนรอน เข้มแข็งอีก นิดจะสถิตย์ ชั่วนาน กายต้องคาน จิตห้อยใจ ไปด้วยกัน นิจจัง นิจจา ท่าทีรัก สลักจิต เพิ่งพินิจ จิตหวั่นไหว เฝ้าพนอ งอนง้อ รอนรอไป แม้จากไกล ไปไม่นาน จะขานกลับ มารับรอ ณ หน่อดิน...ถิ่นป่าดง แดนพงไพร
ไพร ป่าดง 7 มิ.ย. 2549 22:23 น. - ID 90012 
1277
2
0
8 มิถุนายน 2549 00:02 น. - comment id 582570
.... ตั๊บแก .........
8 มิถุนายน 2549 18:46 น. - comment id 582754
อ่านแล้วเหมือนสุดท้ายก็ต้องฝังกายไว้ในดิน เหมือนกันหมดนะค่ะ เข้ามาอ่าน อ่อนแท้ แต่ทนทาน
8 มิถุนายน 2549 20:02 น. - comment id 582758
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song3387.html ป่านนี้ตั๊บแกกินตับคุณไพรหมดพุงแล้วนะน้องฉางน้อย
มาละเมียดอ่านค่ะ พบอะไรมากมายฉายฉานใน*บ้านภายใน* ที่น้อยคนน้อยใครนักยากจะหยั่งถึงค่ะ
8 มิถุนายน 2549 20:19 น. - comment id 582761
9 มิถุนายน 2549 22:15 น. - comment id 582910
รออ่านงานพิเศษพิสุทธิ์ จากใจที่แสนงดงาม..ที่มากล้นค่าเกินกล่าว..
14 มิถุนายน 2549 10:09 น. - comment id 583537
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem56189.html http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem64677.html
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
