พ่อตาถามเขยใหม่ปัญหาเด็ด ทำไมเป็ดลอยน้ำตอบคำข้า เป็ดมีขนตอบคำถามพ่อตา เออเข้าท่าฉลาดแท้แกรู้ดี หันมาถามเขยเล็กปัญหาเด็ด ทำไมเป็ดลอยน้ำตอบคำถี ธรรมดาหาใช่โลมาชี้ ขอนไม้ขนไม่มีมันก็ลอย ทำไมห่านจึงร้องก้องเสียงดัง เพราะคอมันยาวตั้งจึงดังหน่อย ธรรมดาหาใช่คอยาวย้อย อึ่งอ่างน้อยคอสั้นมันก็ดัง ทำไมหนอหน่อไม้ไชพ้นดิน ปลายมันแหลมยินบ่เป็นหยัง ธรรมดาหาใช่ปลายแหลมจัง เห็ดน่าชังปลายทู่ยังรู้แทง ทำไมรูริมตลิ่งจึงลื่นอยู่ คงมีงูเข้าออกมิหน่ายแหนง ธรรมดาหาใช่ใครแหย่แยง หัวล้านแดงของพ่อก็ลื่นไง มันเป็นเช่นนี้เองเร่งรู้อรรถ คนหรือสัตว์เหมือนกันอย่าหวั่นไหว ธรรมดาชี้เช่นต้องเป็นไป เล็กหรือใหญ่นั้นน่ะธรรมดา
กระต่ายใต้เงาจันทร์ 3 มิ.ย. 2549 21:29 น. - ID 89895 
2929
5
0
3 มิถุนายน 2549 21:48 น. - comment id 581726
เขยที่ว่าหัวล้านพ่อลื่นน่ะ ... จะโดนไม้ตะพดป่าวเนี่ย คริ คริ
3 มิถุนายน 2549 22:08 น. - comment id 581728
"มันเป็นเช่นนั้นเอง\" ธรรมดาในโลกล้วนเป็นเช่นนี้..เนาะ
4 มิถุนายน 2549 02:42 น. - comment id 581742
เก่งมาก กลอนนี้อ่านดูแล้วตลกดี พ่อตากับลูกเขย เหมือนทุกอย่าง ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเสมอไป
4 มิถุนายน 2549 04:47 น. - comment id 581743
4 มิถุนายน 2549 09:36 น. - comment id 581768
..
..
.. แว้ปปป..
4 มิถุนายน 2549 11:24 น. - comment id 581794
นิทานเรื่อง พ่อตากับลูกเขย เคยได้ยินคนเฒ่าคนแก่ (รวมทั้งพ่อของผู้เขียนเอง) เคยเล่าให้ฟัง แต่นานมาแล้ว มีตอนหนึ่งว่า มีเรื่องเล่าว่า พ่อตากับลูกเขย (โดยเฉพาะกับลูกเขยคนเล็ก) ยากที่จะลงเอยกันง่าย ๆ จึงมักมีเรื่องเล่าขานด้านการต่อคำตำใจใส่คารมผสมอารมณ์เสมอ ๆ กาลครั้งหนึ่ง...นานมาแล้ว (คือสิดนเติบอยู่ จนจำบ่ได้ว่ายามได๋) (ภาคภาษาไทยอีสาน) :- พ่อตามาจาต้าน ขานคำย้ำถามไถ่ \"เป็นหยังหล่า...เป็ดจั่งมาลอยน้ำได้\" ลูกเขยใหญ่เอ่ยตอบให้ \"ที่ลอยได้เพราะขนมี...อีพ่อเอย\" \"บ๊า...แหม่นคำบักทิดเว้า เข้าท่าคือความมัน...อีหลีเด้อ\" \"กูสิจำคำขาน ไปต้านถามลูกเขยน้อย...เบิ่งก่อนนา\" ว่าแล้ว พ่อตาก็เอ่ยปากถามเขยเล็ก เมื่อได้โอกาสว่า... \"บักเชียง ๆ โตฮู้บ่ว่า...เป็นหยังเปิดคือลอยน้ำได้\" ลูกเขย...?!? (กำลังหยุดใช้ความคิด...ยังไม่ทันได้ตอบ) พ่อตาเลยชิงตอบซะเองว่า \"อ้าว...กะมันมีขนนั่นเด้ มันจะเลยลอยน้ำได้ (ปัญหาง่าย ๆ ซ่ำนี้ กะบ่ฮู้น้อบักเชียง) ลูกเขยจึงบอกว่า \"บัดว่า ขอนไม้บ่มีขน คือมาลอยโอ่งโล่ง ๆ มาพุ้นน่ะ...พ่อใหญ่\" พ่อตา \"ฮ่วย...บักอันนี่!\" อีกหลายวันต่อมา (จักมื้อได๋ดอกล่ะ) พ่อตานึกคำถามขึ้นมาได้ จึงอยากจะถามแก้เผ็ดลูกเขยซะหน่อยว่า \"มึงฮู้บ่ว่า...เป็นหยังห่านคือฮ้องเสียงดังแท้\" เพราะกลัวลูกเขยจะตอบได้ เลยรีบชิงตอบไปก่อนว่า \"เพราะว่าคอมันยาว เวลาโก่งคอฮ้อง มันจะเลยเสียงดัง...ซั่นแหล่ว\" ลูกเขยจึงแย้งขึ้นว่า \"ฮ่วยพ่อ...บัดว่าอึ่งอ้างน้อย คอสั้น ๆ มันคือฮ้องได้ดั่งใจ ไกลกว่าห่านพุ้นได๋ล่ะ\" พ่อตา หมดปัญญาจะแก้คืน นอนกล้ำกลืนหาโอกาสจะแก้แค้นให้ได้ วันต่อมา (จักว่าเหิงปานได๋ ผู้เผิ่นว่ามา บ่ได้บอกไว้) \"เอ้ย...บักเซียง ๆ มึงฮู้บ่ว่า เป็นหยังหน่อไม้ มันคือซอนไซหม่นขี้ดินขึ้นมาได้\" ลูกเขยยังมิทันได้ตอบอีกล่ะ พ่อตาก็รีบตอบก่อนเลย เพื่อแสดงให้รู้ว่า ข้าก็รู้เหมือนกัน...โว๊ยย! \"เพราะว่าปลายมันแหลม มันกะเลยแทงดินขึ้นมาได้\" พ่อตายิ้มด้วยความสาแก่ใจ ที่ชิงตอบก่อนลูกเขยได้ พร้อมกับคุยข่มทับลูกเขยอีกว่า \"กะคือจั่งพ่อนี่ล่ะ หัวแหลม...กะเลยตอบปัญหานี่ได้\" ลูกเขยจ่อมแก่น ลูกเขยจอมแก่นก็ท้วงขึ้นมาว่า \"แหม่นบ่พ่อ...บัดว่าเห็ดดอกหญ้า เห็ดละโงกปลายนา ปลายคือจั่งทู ๆ เก็บมาแกงอยู่สู่มื้อ คือจั่งเกิดแทงดิน...ล่ะพ่อใหญ่\" พ่อตา ได้แต่บ่นพึมพำว่า \"ฮ่วย...บักอันนี้ มันสิบ่ยอมแพ้พ่อเฒ่ามันอีหลีบ้อ มึงเด้อ...กูสิหาความใหม่มาถามมึงอีก สิเอาชนะมึงให้ได้ ฮู้จักพ่อแก่มึงหน่อยไปแล้ว\" ลูกเขย ก็ยิ้ม ๆ แต่ไม่พูดอะไรต่อ ต่อมาอีกหลายวัน (กว่าพ่อตาจะคิดปัญหาใหม่มาถามลูกเขยได้) พ่อตา \"บักเซียง ๆ มึงฮู้บ่ว่า ฮูอยู่ฝั่งน้ำ มันคือจั่งทั้งเกลี้ยงทั้งหมื่นแท้\" ลูกเขยจึงว่า \"บ่แหม่นมีคนเอาไม้ไปแหย่มันบ่น้อ...พ่อใหญ่\" พ่อตาเห็นทีได้โอกาส ก็รีบพูดขึ้นมาในทันใดนั้นว่า \"บ่แหม่นดอกบักเซียง ที่แท้แล้ว ฮูมันเกลี้ยงหมื่นได้ กะเพราะว่า มีกบ มีเขียดเข้าไป แล้วงูมันกะเลยเข้าไปกินกบกินเขียด ฮูนั่นกะเลยเกลี้ยงหมื่นดี...ซั่นแหล่วเซียงเอ๊ย\" พ่อตาพูดเสร็จ ก็ยิ้มว่าตนเองคงชนะแล้ว แล้วก็พูดข่มทับไปอีกหลายอย่าง เพื่อเป็นการประกาศชัยชนะ เข้าทำนองว่า \"ได้ทีขี่แพะไล่\" พ่อตาพูดไปเรื่อย ๆ ไม่ยอมหยุด จนลูกเขยทนไม่ไหว จึงพูดสวนกลับมาทันควันว่า \"ฮ่วยพ่อ...พ่อคือแล้วหัวพ่อ บ่มีไผแหย่ มันคือจั่งทั้งล้านทั้งหมื่นแท้ล่ะ\" พ่อตา...!?! จริง ๆ เรื่อง \"พ่อเฒ่ากับลูกเขย\" เป็นเรื่องเล่าปรัมปราประจำพื้นบ้านไทยอีสานมานานหลายชั่วอายุคน ขอบคุณที่คุณกระต่าย นำมาเล่าเป็นบทกลอน (บ่ฮู้ว่าเป็นคนไทยอีสานคือกันบ่น้อ...น้องหล่า)
4 มิถุนายน 2549 12:20 น. - comment id 581796
ไม่ได้เป้นค่ะ...แต่ชอบนิทานเรื่องนี้ไปอีสานบ่อยจริงแล้วเป็นคนชอบฟังนิทานพื้นบ้านค่ะก่อนนอนไม่ฟังก็ต้องอ่านติดจนโตก้ยังแก้ไม่หาย..อิๆๆ..
4 มิถุนายน 2549 15:11 น. - comment id 581809
... มาอ่านคำถามเด็ด ก่อน นอน คร้าบ
5 มิถุนายน 2549 08:27 น. - comment id 581919
น้องกระต่ายเก่งนะคะ พี่กานต์เคยฟังหลายเรื่องเลยค่ะเกี่ยวกับพ่อตากับลูกเขย แต่เล่านิทานไม่เก่งเลยค่ะ แต่ชอบฟัง
5 มิถุนายน 2549 12:10 น. - comment id 581950
ธรรมดาสากลเรื่องบนโลก มีทุกข์โศกสุขฤดีมีเหตุผล มีความจริงความฝันมันปะปน หากคิดค้นครวญดูคงรู้ความ จงแยกแยะตั้งสติดุลย์พินิจ แล้วจงคิดอย่าข้องใจในคำถาม จงไตร่ตรองกำหนดบทนิยาม พยายามหาที่ชอบตอบตัวเอง
5 มิถุนายน 2549 10:51 น. - comment id 581955
สัจจธรรมทั้งนั้นงับ
5 มิถุนายน 2549 17:07 น. - comment id 582018
แล้วรู้ป่าว ทำไมกระต่ายถึงอยู่ใต้เงาจันทร์ ??
8 มิถุนายน 2549 02:26 น. - comment id 582590
ขอบคุณทุกคนค่ะที่มาโพส
8 มิถุนายน 2549 02:27 น. - comment id 582591
ไม่ทราบค่ะบอกต่ายทีพี่ไอซ์
15 กันยายน 2550 09:20 น. - comment id 754322
โค-ตะ-ระ ปัน-ยา-อ่อน เลย-วะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
