เผลอใจใฝ่ปอง จึงหมองหม่น

ผู้ไม่มีหัวใจ

คนผู้หนึ่ง นึกว่า ตั้งตนไว้ดีแล้ว แต่ก็ยังไม่ใช่
ปัจจัยสว๊อต ได้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว
ทุกการกระดิกของคนในโลก ทำให้เกิดการกระเพื่อมมาถึงแล้วกระทบตน
มีบ้างบางคนคิด แต่ไม่คิดตามแบบเยา แต่คิดต่างจากเขา จนออกนอกวงโคจรไปบ้างก็มี
ทำไมการบริหารถึงมีหลายรูปแบบนัก แต่ไม่มีวิธีเอาคนดีมาเป็นนายเลยหรือ
ทำไมจึงต้องใช้สิ่งที่ไม่รู้ดี แทนที่จะใช้สิ่งที่รู้ดีอยู่แล้ว หลับตาทำได้อย่างไร
ยุทธศาสตรืถ้าทุกคนทำ ก็จะเป็นยุทธศาสตร์สามร้อยหกสิบองศา ที่ออกจากจุดศูนย์กลางเดียวกัน ถึงแม้จะวางแผนถึงชาติหน้าแล้วก็ยังคงต้องวางแผนต่อไป
ภาพที่เห็น ความลำบาก และความเดือดร้อนของชาวบ้าน ปัญหาของประเทศ และความทุกข์ต่างๆที่คาดว่าจะได้เกิดขึ้นกับผม กับคุณ และคนอื่นๆในอนาคตก็ทำให้ผมรู้สึกหมองหม่น
และหมองหม่นที่ไม่ได้มีการเตรียมการรับมือ แต่กลับหลงตนเอง อยากจะเป็น อยากจะมี อยากจะได้ โดยไม่ได้นึกเลยว่า ความไม่แน่นอนคือ ความแน่นอน
บัดนี้ แม้ว่าจะเป็นห้วงเวลาสั้นๆที่สำนึกได้ แล้วก็จะลืมไปก็จริง
หากแต่ เกิดสำนึกได้บ่อยๆขึ้น ก็จะเริ่มดีขึ้น
ความหมองหม่นก็เป็นคุณเหมือนกันคุณว่าไหม ดีกว่าคนที่ประสบพบกับความสุขแต่เพียงอย่างเดียว